De geschiedenis van de afscheiding - dag 18 - besluit

Tot zover het verhaal van onze ontstaansgeschiedenis voorafgegaan door de metafysica van de afscheiding zoals die terug te vinden is in Een Cursus in Wonderen. Hierin konden we zien dat vorm ontstaan is door projectie naar aanleiding van het verhaal van het ego. De gedachte van afscheiding wordt door projectie buiten de denkgeest geplaatst wat leidt tot een wereld van afscheiding.

De geschiedenis van deze afgescheiden wereld wordt onder andere door de Maya mooi weergegeven en raakt voor het groter publiek steeds meer bekend.

Het nut om kennis te hebben van enerzijds de metafysica van de afscheiding en anderzijds van de geschiedenis van de afscheiding - is dat dit meer vrede in ons denken geeft. Aan de hand van deze kennis weet je nu dat de evolutie niet zomaar een samenloop van omstandigheden is, maar dat er sprake is van een evolutie die volgens een gestructureerd plan loopt. We konden immers ook zien dat er een rust in ons denken komt wanneer er zekerheid is en er een herkenning van patronen is.

Aan de hand van dit scheppingsverhaal kunnen we enerzijds zien hoe deze projectie de vorm van een cel aanneemt en zich van hieruit steeds verder uitbreidt. Anderzijds zien we ook de verbetering die elke evolutieomwenteling met zich mee brengt omdat volgens het principe dat ideeën hun bron niet verlaten, op de achtergrond de herinnering aan de Bron levendig blijft.

En die evolutie gaat telkens sneller en sneller en alles wat zich ontwikkeld heeft in een nacht of in een dag wordt mee genomen naar een volgende periode. Alles blijft dus een geheel en een met de Bron en alles wat in die eenheid gebeurd tast ook alles in die eenheid aan wat dan in Een Cursus in Wonderen weer aangeduid wordt als het Zoonschap.

In deze geschiedenis zijn we nu aangekomen in de fase dat we ons hier bewust mogen van worden en dat we mogen en kunnen leren hoe hier mee om te gaan.

De boodschap die Jezus jaren geleden bracht wordt nu meer begrepen. Het geloof dat hij de enige Zoon is van God brokkelt af terwijl het geloof dat we allemaal dat Kind van God zijn toeneemt.

We leven nu in een tijd waar informatie razendsnel kan gevonden worden en waar het verstand zich dus aan deze snelheid moet aanpassen. Velen raken hierdoor opgebrand wat weer leidt tot een keerpunt en we meer en meer leren denken vanuit de intuïtie, vanuit het hart. Opnieuw zie je dus hoe iets wat op het eerste zicht slecht lijkt te zijn uiteindelijk een zegen is en een groot cadeau.

Je zou dit hele verhaal ook kunnen vergelijken met een tapijt. Stel je de afscheiding voor als een opgerold tapijt dat zich begint uit te rollen. Het lijkt er op dat we nu op het punt gekomen zijn dat het tapijt volledig is uitgerold, we niet verder kunnen en we opnieuw het tapijt beginnen in te rollen terug naar het begin. Het zal net zo geleidelijk gebeuren als voorheen, maar met dit verschil dat liefde steeds meer de bovenhand krijgt en angst wordt uitgeschakeld. 

Er is hoop. Veel hoop.