Vergeet niet, jij gelooft dat je schuldig bent op een veel dieper niveau
dan waarvan je je bewust bent. Jij hebt je verdediging nodig omdat het
alternatief voor het ego ondenkbaar is - namelijk om werkelijk naar je schuld
te kijken. Dit afschrikwekkende wordt door de wereld verhuld. Het ego heeft je
overtuigd dat kijken naar het monsterlijke van deze schuld gelijk staat aan de
dood. Om de kwaadaardigheid, die met dit hele slangengebroed gepaard gaat, te
ontlopen projecteer je het naar buiten toe en je vergeet dat je altijd krijgt
waar je om vraagt, omdat het van meet af aan nooit echt is weggegaan:
Wie een
broeder als een lichaam ziet, ziet hem als symbool van angst. En hij zal
aanvallen omdat wat hij ziet zijn eigen angst is, buiten hemzelf, klaar om aan
te vallen en luidkeels huilend om zich weer met hem te verenigen. Vergis je
niet in de intensiteit van de razernij die door geprojecteerde angst
onvermijdelijk de kop op steekt. Hij briest in toorn en klauwt in de lucht in
de hysterische hoop dat hij zijn maker kan bereiken en verslinden. Dit zien de
ogen van het lichaam in iemand die door de Hemel wordt gekoesterd, door de
engelen wordt bemind en door God volmaakt geschapen is. Dit is zijn
werkelijkheid. En in de visie van Christus wordt zijn beminnelijkheid in zo’n
heilige en zo’n prachtige vorm weerspiegeld dat jij je nauwelijks kunt weerhouden
aan zijn voeten neer te knielen. Maar in plaats daarvan neem je zijn hand, want
jij bent zoals hij, in de ogen die hem zo zien. Door een aanval op hem ben jij
je eigen vijand want je zult dan niet zien dat in zijn handen jouw verlossing
ligt. Vraag hem alleen hierom en hij zal jou die geven. Vraag hem niet een
symbool voor jouw angst te zijn. Zou je willen vragen dat liefde zichzelf
vernietigt? Of wil jij dat ze aan jou wordt geopenbaard en je bevrijdt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten