Vergeet nooit dat vergeving het enige doel is dat de moeite waard is om te
hebben. De Cursus vraagt je:
Gods leraren kunnen er geen spijt van hebben de genoegens van de wereld
prijs te geven. Is
het een offer pijn op te geven? Is een volwassene boos als hij kinderspeelgoed
opgeeft? Kijkt iemand, wiens visie al een glimp van het gelaat van Christus
heeft opgevangen, met verlangens terug naar een slachthuis? Niemand, die aan de
wereld met al haar kwalen is ontkomen, kijkt er met afkeuring op terug. Toch
kan hij zich alleen maar verheugen dat hij vrij is van alle offers die haar
waarden van hem zouden eisen. Daaraan offert hij al zijn vrede op.
Daaraan offert hij al zijn vrijheid op. En om die te bezitten moet hij het
offer brengen van zijn hoop op de Hemel en van de herinnering van zijn Vaders
Liefde. Kiest er iemand, die gezond denkt, ‘niets’ als substituut voor ‘alles’?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten