Thema uit Een Cursus in Wonderen - 74 - 2 + 2 = 5 - deel 2

Dit is het tweede deel van het thema dat 2 + 2 = 5. Wat ik deze morgen meer in detail wil bespreken zijn de consequenties van wat het betekent om in een wereld te leven waarin we weten dat 2 + 2 = 5 en niet aan 4.

Het begin van les 70 maakt het in zijn stellingname dat de schuld in onze denkgeest is zeer duidelijk; dat al het ongelukkig zijn in onze denkgeest is en buiten dit is er niets. Niets buiten ons kan ons pijn bezorgen of lijden en er is ook niets buiten ons dat ons gelukkig kan maken of vrede kan bezorgen. Dat komt omdat 2 + 2 = 5.

In een wereld leven waarin de wet van 2 + 2 = 5 bestaat wil zeggen dat we een complete verschuiving in waarneming hebben gemaakt. In plaats van naar de wereld te kijken vanuit het oogpunt van de wereld en zich te gedragen en te reageren op situaties en relaties op de manier van de wereld (wat we in het verleden geleerd hebben), kijken we nu vanuit een totaal ander perspectief, die Jezus, in hoofdstuk 23, ‘boven het slagveld’ noemt.

Boven het slagveld zijn is met hem zijn in de denkgeest, in de keuzemakende denkgeest en geïdentificeerd zijn met Jezus als onze leraar, maar ook een observerende denkgeest geworden, m.a.w. we kijken en wanneer we neerkijken op een wereld waar 2 + 2 = 4 herkennen we dat alles in die wereld een projectie is van een denksysteem waarvoor wij in onze denkgeest gekozen hebben: dat van het ego of dat van de Heilige Geest; het denksysteem van afscheiding, verschillen en speciaalheid of het denksysteem van vrede, vreugde, genezing en liefde. En vanuit die beslissing, die onze denkgeest maakt, kijken we naar een wereld waarin het lijkt dat dingen belangrijk zijn, m.a.w. dat we afgescheiden zijn en dat verlossing bestaat uit de één of de ander, gesteund op het principe van de één of de ander, nl. mijn verlossing hangt af van jouw verlies.

Jezus zegt ons dat de rots waarop verlossing rust, is dat iedereen wint en er niemand is die verliest. De rots echter waarop de verlossing van het ego rust is dat er iemand is die wint en dat er iemand is die verliest en dat wij degene zijn die wint. M.a.w. het spel van het ego is zoals een wipplank waarbij het spel leuk wordt wanneer de ene boven is en de andere onderin en wij altijd diegenen willen zijn die boven staan. Die verlossing is dus altijd de één of de ander in tegenstelling tot de verlossing van de Heilige Geest van allemaal samen of helemaal niemand. Gezien vanuit het standpunt van het ego heeft dat geen enkele betekenis. Gezien vanuit de wereld van 2 + 2 = 4 heeft dit geen enkele zin. De 2 + 2 = 4-wereld waarin we wetten hebben, waar we weten hoe dingen werken.

Om als een fysiek organisme te kunnen bestaan moeten we hiervoor micro-organismen vernietigen, dingen die in de lucht zitten, we moeten dingen vernietigen waarvan we denken dat ze leven, zoals dieren, gevogelte, vis, planten. Iets moet worden ingeslikt waardoor dit het einde van dit iets betekent zodat wij kunnen verder leven. Dit is de wet van de jungle, maar dit is ook de wet van het ego. En hoewel we dit willen goedspreken en van mening zijn dat dit de natuurwetten zijn, is er hier niets natuurlijk en is 2 + 2 = 5. We moeten op een zodanige manier leven dat wanneer we naar ons leven kijken we zien dat deze levens geen betekenis hebben. We moeten op een zodanige manier leven dat wanneer men naar ons kijkt, men zich zou realiseren dat we misschien wel in deze wereld zijn, maar dat er een liefde in ons is, er een vrede in ons is die niet van deze wereld is. Leven onder de wet van 2 + 2 = 5 betekent dat we een andere troubadour volgen; we luisteren naar een andere trommelaar. In plaats van het ego en zijn wereld is Jezus nu de trommelaar waarbij we consequent handelen volgens het denksysteem dat zegt dat niemand verliest en iedereen wint. We leven een leven dat consequent weet dat wij een denkgeest zijn en geen lichaam; dat de denkgeest, met name de keuzemakende denkgeest, de oorzaak van alles is, van alles wat er gebeurt. De oorzaak van al ons lijden, van al onze pijn, van alle wereldse ellende, maar ook de oorzaak van ons geluk en onze vreugde. Een geluk en een vreugde die, wanneer ze afkomstig is van de Heilige Geest, niet gesteund is op verlies voor iemand anders. Die niet gesteund is op het vervullen van onze behoefte.

In het begin van de tekst zegt Jezus ons dat het enige genoegen dat er is, is in het doen van Gods Wil wat een 2 + 2 = 5-stellingname is. Ons genoegen is er niet ten koste van iemand anders. Ons genoegen is er niet omwille van het voldoen aan een lichamelijke behoefte. Ons genoegen komt door het invullen van het verlangen van de denkgeest om in vrede te zijn, het verlangen van de denkgeest om terug te keren naar het gezonde verstand, naar het verlangen van de denkgeest om zich te herinneren dat 2 + 2 = 5. En wanneer we ons bewust geworden zijn dat 2 + 2 = 5 dan herkennen we uiteindelijk de werkelijke vergelijking dat 1 + 1 = 1: één God, één Zoon en Hun onverdeelbare Eenheid die de volmaakte Eenheid en de perfecte Liefde, die de Hemel is, die de werkelijkheid en de waarheid is. En we proberen die waarheid te weerspiegelen door te leven volgens het principe van vergeving waarbij 2 + 2 = 5 en dit maakt alles waarvan de wereld ons zegt dat werkelijk is, ongedaan. We maken de leugens ongedaan en aanvaarden nu de enige waarheid die er is: 1 + 1 = 1

Laatste verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Mijn opstanding gebeurt telkens weer wanneer ik een broeder veilig leid naar de plaats waar de reis eindigt en vergeten wordt. Ik word hernieuwd telkens wanneer een broeder leert dat er een uitweg is uit ellende en pijn. Ik word herboren telkens wanneer de denkgeest van een broeder zich tot het licht in hem wendt en naar mij zoekt. Ik ben niemand vergeten. Help mij nu jou terug te leiden naar waar de reis begonnen werd, om met mij een andere keuze te maken.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Verlossen is ongedaan maken. Als je ervoor kiest het lichaam te zien, dan kijk je naar een wereld van afscheiding, van dingen zonder verband en gebeurtenissen zonder enige zin. De een verschijnt en verdwijnt in de dood; de ander is gedoemd tot lijden en verlies. En niemand is precies zoals hij was het ogenblik daarvoor, noch zal hij een ogenblik later dezelfde zijn als nu. Wie kan vertrouwen hebben wanneer hij zoveel verandering ziet, want wie is dat waard als hij niets is dan stof? Verlossing maakt dit alles ongedaan. Bestendigheid dient zich immers aan in het zicht van hen wier ogen door verlossing zijn bevrijd van het kijken naar de prijs voor het behouden van schuld, omdat zij in plaats daarvan ervoor kozen die los te laten.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

We zullen dit jaar niet eindigen zonder de gave die onze Vader aan Zijn heilige Zoon heeft beloofd. Wij zijn nu vergeven. En wij zijn van alle toorn verlost die we God hadden toebedacht om te ontdekken dat het een droom was. We hebben onze innerlijke gezondheid teruggevonden waarmee we begrijpen dat de kwaadheid waanzin is, aanval dwaasheid en wraak niet meer dan een malle fantasie. We zijn van de toorn verlost omdat we begrepen hebben dat we ons hadden vergist. Niets meer dan dat. En is een vader boos op zijn zoon omdat die de waarheid niet begrepen heeft?

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Schuld vraagt om straf en dat verzoek wordt ingewilligd. Niet in waarheid, maar in de wereld van schaduwen en illusies die op zonde is gebouwd. De Zoon van God heeft waargenomen wat hij wilde zien, want waarneming is een wens die in vervulling is gegaan. Waarneming verandert steeds, omdat ze werd gemaakt om de plaats van onveranderlijke kennis in te nemen. De waarheid blijft echter onveranderd. Ze kan niet worden waargenomen, maar alleen gekend. Wat wordt waargenomen neemt vele vormen aan, maar niet één heeft er betekenis. Eenmaal naar de waarheid gebracht, wordt de zinledigheid ervan overduidelijk. Van de waarheid weggehouden, lijkt ze betekenis te hebben en werkelijk te zijn.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Je zult in de Hemel geen herinnering hebben aan verandering en omslag. Alleen hier heb je contrast nodig. Contrasten en verschillen zijn noodzakelijke leermiddelen, want daarmee leer jij wat je vermijden en wat je nastreven moet. Wanneer je dit geleerd hebt, zal je het antwoord vinden dat de behoefte aan enig onderscheid doet verdwijnen. De waarheid komt uit eigen wil tot het hare. Wanneer je hebt geleerd dat jij de waarheid toebehoort, zal ze zonder enige vorm van onderscheid zacht over je uitvloeien. Want je zult geen contrast nodig hebben om je te helpen inzien dat dit en dit alleen is wat jij wilt. Vrees niet dat de Heilige Geest niet zal slagen in wat jouw Vader Hem opgedragen heeft. In niets kan de Wil van God falen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Vandaag laat ik de visie van Christus voor mij naar alles kijken en ik beoordeel het niet, maar schenk in plaats daarvan alles een wonder van liefde.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Gods antwoord ligt daar waar het geloof in zonde zich bevinden moet, want alleen daar kunnen de gevolgen ervan totaal ongedaan worden gemaakt en zonder oorzaak zijn. De wetten van de waarneming moeten worden omgekeerd, omdat ze een omkering zijn van de wetten van de waarheid. De wetten van de waarheid zullen voor altijd waar zijn en kunnen niet worden omgekeerd, maar ze kunnen wel worden gezien als stonden ze op hun kop. En dit dient daar gecorrigeerd te worden waar de illusie van de omkering ligt.

Thema uit Een Cursus in Wonderen - 73 - 2 + 2 = 5 - deel 1

Vandaag hebben we een basisles in rekenen waarin we zullen leren dat 2 + 2 = 5. Dit is een thema waar ik het hier op de Foundation vaak over heb en het is afkomstig uit de ‘Aantekeningen uit het ondergrondse’ van Dostojewski waar de ondergrondse mens, die zich afzet tegen de gemeenschap, zegt dat hij wil geloven in een wereld waar 2 + 2 = 5.

Voor het eerst heb ik dit gelezen toen ik nog op school zat en het heeft altijd een grote invloed op mij gehad. Het is een prachtige manier om hetzelfde te zeggen als Een Cursus in Wonderen, maar dan op een andere manier.

Iedereen in deze wereld is ervan overtuigd dat 2 + 2 = 4 en wanneer een kind op school zou beweren dat 2 + 2 = 5 dan zou het niet al te best scoren in rekenkunde.

Naarmate we opgroeien en leren hoe we moeten overleven in de fysieke wereld waar we te maken hebben met ons fysieke lichaam, met ons psychisch lichaam en met de lichamen van anderen, is het belangrijk dat we de wetten en de regels van de wereld leren, met name dus dat 2 + 2 = 4. Dit brengt ons wel niet naar huis en zal ons niet helpen om te ontwaken uit de droom.

In feite is 2 + 2 = 4 een van de hoekstenen van deze droom van de wereld. In les 76 van het werkboek zegt Jezus ons dat we onder geen andere wetten staan dan die van God. En op een zachtaardige manier steekt hij de draak met alle wetten waarvan wij geloven dat we er moeten aan voldoen: veiligheidsvoorschriften, wetten van relaties, ziektes, allerlei andere soorten wetten die we hieruit afleiden: de wetten van slijtage, van ouder worden, de wetten van leven en dood, religieuze wetten, enz.  Maar al deze wetten maken deel uit van het denksysteem van het ego die zegt dat dualiteit werkelijk is en dat non-dualisme of eenheid een illusie is, dat het de manier is waarop we verlossing zullen bereiken via deze wereld en hoe we leren met deze wereld om te gaan ook al wordt gezegd – en dat is iets wat de meeste religies doen – dat er een realiteit is die voorbij deze wereld ligt. Maar deze religies houden nog steeds vast aan wetten, rituelen en gebruiken.

Een Cursus in Wonderen leert ons nu iets totaal anders. De enige wet waar we aandacht aan moeten besteden is de wet van vergeving die de verschuiving van het denken inhoudt waardoor we in staat zijn om te kiezen voor een andere leraar: Jezus of de Heilige Geest in plaats van het ego. En wanneer we die wetten van Hen volgen dan herkennen we dat niets wat de wereld ons leert, waar is.

Vaak heb ik het gehad over een thema uit de Cursus dat hieruit voortvloeit, nl. geloof niet in die leugen. Oorspronkelijk komt dit uit een prachtig gedicht ‘Het eeuwige evangelie’ van William Blake waar Blake ons zegt om de leugen niet te geloven en dat de leugen er is wanneer we ‘met’ de ogen kijken in plaats van ‘door’ de ogen. En kijken ‘met’ de ogen betekent dat we de wetten van de wereld onderschrijven dat 2 + 2 = 4. Kijken ‘door’ de ogen is analoog met wat de Cursus zegt kijken door de ogen van Christus of de visie van Christus of de waarneming van de Heilige Geest en waarmee we, nogmaals, zouden leren dat 2 + 2 = 5. Met name dat alles in de wereld een illusie is en dat de overheersende illusie die ons hier in de wereld gevangen houdt is dat we allemaal verschillend zijn van elkaar. Met andere woorden, er is een rangorde in illusies zoals vermeld in de eerste wet van de chaos: mensen zijn verschillend, mensen zijn speciaal, mensen zijn ofwel goed ofwel slecht en deze verschillen zijn waardevol, net zoals bij het begin het ego het oorspronkelijke onderscheid die het ontstaan gaf aan het ego, dat er een verschil was tussen God en Zijn Zoon, tussen oorzaak en gevolg, tussen de Schepper en het geschapene. Dit alles is een illusie omdat de waarheid is dat we allemaal deel uitmaken van een niet te differentiëren eenheid die de schepping is, de Hemel is.

De weerspiegeling van deze eenheid hier in deze wereld en die ik al vaak in deze praatjes heb aangehaald, de weerspiegeling hier is dat we allemaal gelijk zijn. Dit spreekt de leugen van het ego tegen dat 2 + 2 = 4, dat er hier wetten zijn, dat er hier in deze wereld dingen gebeuren die we kunnen begrijpen, waarvan onze zintuigen ons gegevens terugkoppelen en die opgeslagen en geïnterpreteerd worden door de hersenen om dit te blijven ondersteunen. En we denken dat we begrijpen wat er hier gebeurt, we denken dat we begrijpen waarom dingen gebeuren, waarom we ziek worden, waarom we beter worden, wat ons gelukkig maakt, wat ons ongelukkig maakt, wat er werkt en wat er niet werkt en dit zowel op individueel als op collectief vlak. Dit is allemaal een leugen.

‘Niets dat zo verblindend werkt als de waarneming van de vorm’ wordt ons geleerd. Alles hier is een leugen omdat alles ons hier zegt dat de afscheiding werkelijk is, dat diversiteit werkelijk is, dat de besluiten die gebaseerd zijn op onze waarnemingen verantwoord en waar zijn. En dit alles, nogmaals is een leugen omdat in feite 2 + 2 = 5.

Vergeving is de sleutel voor geluk. De verschuiving van denken, de verandering van leraar, de verandering van identificatie met het denksysteem van afscheiding naar een denksysteem van vergeving, dat vormt de bron voor ons geluk. Dit ontkennen is de bron voor ons ongelukkig zijn en niet iets dat de wereld ons leert.

(volgende week deel 2)

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar Cursus

Wetten moeten kenbaar worden gemaakt, willen ze van nut zijn. In feite moeten ze worden vertaald voor degenen die andere talen spreken. Niettemin verandert een goede vertaler nooit de betekenis van wat hij vertaalt, ook al moet hij de vorm ervan wijzigen. Feitelijk is het slechts zijn bedoeling de vorm zo te veranderen dat de oorspronkelijke betekenis behouden blijft. De Heilige Geest is de Vertaler van de wetten van God voor degenen die ze niet verstaan. Zelf zou jij dit niet kunnen, omdat een denkgeest die met zichzelf in strijd is niet aan één betekenis trouw kan zijn en daarom de betekenis zal veranderen voor het behoud van de vorm.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Er vallen maar twee lessen te leren. Elk resulteert in een andere wereld. En elke wereld volgt met zekerheid uit haar bron. Het vaststaand resultaat van de les dat Gods Zoon schuldig is, is de wereld die jij ziet. Het is een wereld van verschrikking en vertwijfeling. En ze biedt geen enkele hoop op geluk. Er is geen plan dat jij ten behoeve van jouw veiligheid kunt opstellen dat ooit werken zal. Er is geen vreugde die je hier kunt zoeken, met de hoop die te vinden. Dit is echter niet het enige resultaat waartoe jouw leren kan leiden. Hoe uit-en-te-na jij de door jou gekozen taak ook mag hebben geleerd, de les die de Liefde van God weerspiegelt is nog altijd sterker. En je zult leren dat Gods Zoon onschuldig is en een andere wereld zien.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Je ziet het vlees of herkent de geest. Er is geen compromis tussen de twee. Als het een werkelijk is moet het ander vals zijn, want wat werkelijk is ontkent zijn tegendeel. Binnen visie is er geen andere keus dan deze. Wat jij hierin beslist, bepaalt al wat je ziet, werkelijk acht en voor waar houdt. Op deze ene keuze berust heel je wereld, want hier heb je vastgelegd wat jij bent: vlees of geest naar je eigen overtuiging. Als je vlees kiest, zal je nooit aan het lichaam ontsnappen als je eigen realiteit, want jij hebt besloten dat je het zo wilt. Kies echter de geest en heel de Hemel buigt zich om je ogen aan te raken en je heilig zicht te zegenen, opdat je de wereld van het vlees niet meer zou zien behalve om te genezen, te troosten en te zegenen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het onmogelijke kan alleen geschieden in de fantasie. Als je op zoek gaat naar de werkelijkheid in fantasieën, zal je die niet vinden. De symbolen van de fantasie behoren toe aan het ego en hiervan zal jij er heel wat vinden. Maar zoek er geen betekenis in. Ze hebben even weinig betekenis als de fantasieën waarin ze verweven zijn. Sprookjes kunnen leuk of angstaanjagend zijn, maar niemand noemt ze waar. Kinderen geloven ze misschien en dus zijn de verhalen voor hen een tijdje waar. Maar wanneer de werkelijkheid daagt, zijn de fantasieën verdwenen. De werkelijkheid is onderwijl niet verdwenen. De Wederkomst is de bewustwording van de werkelijkheid, niet de terugkeer ervan.

Zie, mijn kind, de werkelijkheid is hier. Ze hoort jou toe en mij en God en geeft Ons allen volmaakt voldoening. Alleen dit bewustzijn geneest, want het is het bewustzijn van de waarheid.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Wonderen kennen geen rangorde naar moeilijkheid. Het ene is niet ‘moeilijker’ of ‘groter’ dan het andere. Ze zijn allemaal gelijk. Alle uitingen van liefde zijn maximaal.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

De beelden die jij maakt kunnen niet triomferen over wat God Zelf wil dat jij bent. Wees dan ook nooit bang voor verleiding, maar zie die als wat ze is: een volgende kans om opnieuw te kiezen en toe te staan dat de kracht van Christus zegeviert in iedere omstandigheid en op elke plaats waar jij voordien een beeld van jouzelf had opgericht. Want wat schijnbaar het gelaat van Christus verborgen houdt, staat machteloos voor Zijn heerlijkheid en verdwijnt voor Zijn heilig zicht. De verlossers van de wereld, die zien zoals Hij, zijn eenvoudig degenen die Zijn kracht verkiezen boven hun eigen zwakheid, die los van Hem wordt gezien. Zij zullen de wereld verlossen, want ze zijn verbonden in heel de macht van Gods Wil. En wat zij willen is louter wat Hij wil.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Jij bent Zijn manifestatie in deze wereld. Je broeder roept jou op samen met hem Zijn Stem te zijn. Alleen kan hij de Helper van Gods Zoon niet zijn want alleen is hij functieloos. Maar verbonden met jou is hij de stralende Verlosser van de wereld wiens aandeel in haar verlossing jij compleet hebt gemaakt. Hij zegt jou dank evenals hem want jij stond met hem op toen hij de wereld begon te verlossen. En je zult bij hem zijn wanneer de tijd voorbij is en er geen spoor van boosaardige dromen overblijft waarin je op de magere melodie van de dood danst. Want in haar plaats wordt de lofzang tot God een korte tijd gehoord. En dan is de Stem verdwenen en neemt ze niet langer vorm aan, maar keert naar de eeuwige vormloosheid van God terug.

Thema uit Een Cursus in Wonderen - 72 - Ons begrip van vergeving uitbreiden.

Deze morgen hebben we het over een andere manier om naar vergeving te kijken, op de manier zoals de Cursus het bedoelt.

In de Cursus wordt bijna uitsluitend gesproken over het vergeven van onze broeders, over het vergeven van andere mensen voor iets wat zij ons niet hebben aangedaan, over het vergeven van iedereen en dat er geen uitsluiting kan/mag zijn wanneer we vergeven.

Het is duidelijk dat onze relaties de meest betekenisvolle en belangrijkste leerscholen zijn omdat onze onbewuste schuld bijna onvermijdelijk neigt naar projectie op mensen en vooral op belangrijke mensen in ons leven.

Er is echter ook een anderen manier om naar vergeving te kijken, een manier die eigenlijk nog meer omarmt zou moeten worden.

Je herinnert je vast wel de eerste werkboeklessen waar Jezus zegt om naar verschillende dingen te kijken. In de ene les laat hij ons kijken naar een papiermand, naar een kleerhanger, naar een hand, enz. Met andere woorden – wanneer we voor nu de hand er eventjes tussen uit laten – zijn het allemaal dingen waarvan we denken dat ze niet bezield zijn, niet levende dingen in onze wereld en dit in tegenstelling tot wat wel bezield is, zoals mensen, dieren, planten, enz.

Wanneer we begrijpen wat projectie is, dat er letterlijk niets buiten onze denkgeest is omdat ‘ideeën hun bron niet verlaten’ en dat het enige probleem de keuze van de denkgeest voor schuld is, wat een abstracte, niet-specifieke gedachte in onze denkgeest is, net zoals liefde, zoals vergeving, zoals Verzoening – die specifiek wordt wanneer we die naar buiten projecteren. Wanneer dit dus het probleem is, dan maakt het ook geen verschil uit op welk voorwerp de schuld geplaatst (geprojecteerd) wordt. Of we het nu hebben over een persoon, over een huisdier, een broodrooster, een auto, een computer, voedsel … het maakt geen enkel verschil uit wat het voorwerp voor onze projectie is omdat het probleem nooit iets van buitenaf is, het probleem is steeds wat er binnenin gebeurt.

In het begin van hoofdstuk 21is er de zin die door de meeste studenten van de Cursus wel gekend is: probeer niet de wereld te veranderen, maar probeer je denken over de wereld te veranderen (T.21.Inl.1:7). Het probleem is nooit wat er buiten ons is omdat, nogmaals “ideeën hun bron niet verlaten”.

In het werkboek is er ook de passage Wd1.132.5:3-4. Jezus verwijst hier naar een van de meest kernachtige concepten van de Cursus. Wanneer men niet begrijpt dat ideeën hun bron niet verlaten dan is het ook niet mogelijk om gelijk wat van de Cursus te begrijpen omdat de essentie hiervan is dat het probleem zich nooit buitens ons (onze denkgeest) bevindt. Het probleem is de keuze van de denkgeest voor het ego. Dat is het probleem.

Dat is ook waarom les 79 en 80 zeggen dat er slechts één probleem is en dat is het geloof in de afscheiding. En er is slechts één oplossing en dat is de Verzoening. Dus nogmaals, het maakt niet uit waarop we projecteren.

Voor onze weg naar de Verzoening en onze voortgang op deze weg is het even belangrijk dat we gedurende onze dag niet alleen toezien op onze onvriendelijke, niet liefdevolle en oordelende gedachten over andere mensen, maar ook naar de voorwerpen in ons leven.

Wanneer bijvoorbeeld onze auto ’s morgens niet wil starten en we worden boos op de auto dan is dit een niet-vergevende gedachte die even nadelig is voor onze spirituele groei als dat we boos worden op degene die de lampen heeft laten branden zodat de auto nu niet start.

Of wanneer onze computer blokkeert en vastloopt en we worden ongeduldig met de computer dan zeggen we hiermee dat de reden dat ik niet meer in vrede ben is omdat mijn computer is vastgelopen. Dat is de leugen.

Wanneer we het dus hebben over ‘de leugen van het ego niet geloven’ is dit een goed voorbeeld. De reden waarom ik boos ben is omdat mijn computer is vastgelopen en ik Jezus niet uitgenodigd had om bij mij te zijn wanneer ik aan mijn bureau ging zitten. Had ik dit wel gedaan en zijn liefde bij mij gevoeld dan zou ik, wanneer mijn computer vastliep, doen wat van mij verwacht wordt dat ik doe om de computer weer aan de praat te krijgen, maar ik zou niet ongeduldig worden. Ik zou niet boos zijn, mij niet gekwetst voelen. Ik zou ook niet denken waarom mij dit altijd overkomt.

Wanneer mijn broodrooster hapert en mijn ochtendtoast is verbrand dan word ik nu niet boos op de broodrooster.

Wanneer er veel verkeer is op de snelweg en ik te laat zal komen voor een belangrijke afspraak dan word ik hierdoor niet ongeduldig. Ongeduldig worden helpt mij niet om vlugger op de afspraak te zijn.

Wanneer iemand mij de pas afsnijdt dan word ik niet boos op die persoon.

Dus of we het nu hebben over een persoon of we praten over een object, dit mag geen verschil uitmaken. Onze vergevingslessen moeten dus zo algemeen mogelijk worden. Alles in de wereld buiten ons insluiten, bezield en onbezield, waarvan wij geloven dat het effect heeft op ons, ons gelukkig maakt, vredig, boos, ons pijn bezorgd, ons genoegen brengt.

Gezien ‘ideeën hun bron niet verlaten’ is het probleem de gedachte van afscheiding of de gedachte van schuld waarvoor onze denkgeest gekozen heeft dat het probleem is en niet wat geprojecteerd wordt.

Dit zal ons werkelijk helpen ons begrip uit te breiden, niet alleen van de metafysische principes van de Cursus, maar zeker ook hoe dit in ons dagelijks leven moet toegepast worden. En dit bewust zijn versneld onze weg naar de Verzoening en onze terugkeer naar Huis. 

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

De Eerste Komst van Christus is slechts een andere benaming voor de schepping, want Christus is de Zoon van God. De Wederkomst van Christus betekent niets anders dan het einde van de heerschappij van het ego en de genezing van de denkgeest. Ik werd net als jij bij de Eerste Komst geschapen en heb jou opgeroepen je bij me te voegen in de Wederkomst. Ik heb de leiding over de Wederkomst en mijn oordeel, dat alleen ter bescherming wordt aangewend, kan niet verkeerd zijn omdat het nooit aanvalt. Dat van jou kan zo vervormd zijn dat je gelooft dat ik mij vergiste toen ik jou uitkoos. Ik verzeker je dat dit een vergissing van je ego is. Verwar dit niet met nederigheid. Je ego probeert jou ervan te overtuigen dat het werkelijkheid is en ik dat niet ben, want als ik werkelijk ben, ben jij dat niet minder. Die kennis - en ik verzeker je dat het kennis is - betekent dat Christus je denkgeest is binnengetreden en die heeft genezen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Er is geen leven buiten de Hemel. Waar God leven heeft geschapen, daar moet leven zijn. In elke toestand die losstaat van de Hemel is leven een illusie. Op zijn best lijkt het op leven, op zijn slechtst op de dood. Toch zijn dat allebei oordelen over wat het leven niet is, even onjuist en even zinledig. Leven dat niet in de Hemel is, is onmogelijk en wat niet in de Hemel is, is nergens. Buiten de Hemel geldt alleen het conflict van de illusie; zinloos, onmogelijk en totaal onredelijk en toch als een eeuwig struikelblok op weg naar de Hemel gezien. Illusies zijn maar vormen. Hun inhoud is nooit waar.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

De Heilige Geest heeft de tijd niet nodig als die Zijn doel heeft gediend. Nu wacht Hij slechts dat ene ogenblik nog tot God Zijn laatste stap zet, dan is de tijd verdwenen en heeft in zijn heengaan waarneming met zich meegenomen en enkel de waarheid achtergelaten om zichzelf te zijn. Dat ogenblik is ons doel, want het bevat de Godsherinnering. En terwijl we een vergeven wereld aanschouwen is Hij het die ons roept en mee naar huis komt nemen en ons herinnert aan onze Identiteit, die onze vergeving aan ons heeft teruggegeven.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het merkwaardige geloof dat er een deel van de stervende dingen is dat voor kan gaan, los van wat zal sterven, verkondigt niet een liefdevolle God en herstelt evenmin enige grond voor vertrouwen. Als de dood voor wat dan ook werkelijk is, dan is er geen leven. De dood ontkent het leven. Maar als er werkelijkheid is in het leven dan wordt de dood ontkend. Hierin is geen compromis mogelijk. Er is ofwel een god van angst of een God van Liefde. De wereld probeert duizend compromissen en zal er nog eens duizend proberen. Niet een kan er voor Gods leraren aanvaardbaar zijn want niet een zou er voor God aanvaardbaar kunnen zijn. Hij heeft de dood niet gemaakt want Hij heeft de angst niet gemaakt. Beide zijn voor hem even betekenisloos.
De ‘realiteit’ van de dood is stevig geworteld in de overtuiging dat Gods Zoon een lichaam is. En als God lichamen schiep dan zou de dood inderdaad werkelijk zijn. Maar dan zou God niet liefdevol zijn. Er is geen punt waar het contrast tussen de waarneming van de werkelijke wereld en die van de wereld van illusies scherper aan de dag treedt. De dood is dan inderdaad de dood van God als Hij Liefde is. En nu moet Zijn eigen Schepping wel voor Hem sidderen en beven. Hij is geen Vader maar een vernietiger. Hij is geen Schepper maar een wreker. Vreselijk zijn Zijn Gedachten en angstaanjagend is zijn beeld. Naar Zijn Scheppingen kijken betekent sterven.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Ik val je ego niet aan. Wel werk ik met je hogere denkgeest, het thuis van de Heilige Geest of je nu slaapt of wakker bent, net zoals je ego werkt met je lagere denkgeest die zijn thuis is. Ik vorm hierin jouw waakzaamheid, omdat jij te verward bent om te herkennen waarop je hopen kunt. Ik vergis me niet. Jouw denkgeest zal ervoor kiezen zich met de mijne te verbinden en samen zijn we onoverwinnelijk. Jij en je broeder zullen alsnog in mijn naam samenkomen en jullie innerlijke gezondheid hervinden. Ik heb de doden opgewekt doordat ik wist dat leven een eeuwige eigenschap is van alles wat de levende God geschapen heeft. Waarom geloof je dan dat het voor mij moeilijker is de ongeïnspireerden te inspireren of de onevenwichtigen in evenwicht te brengen? Ik geloof niet dat wonderen een rangorde naar moeilijkheid kennen, jij wel. Ik heb geroepen en jij zult antwoorden. Ik begrijp dat wonderen natuurlijk zijn, omdat ze uitingen zijn van liefde. Dat ik je roep is even natuurlijk als jouw antwoord en even onvermijdelijk.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Betekent dit nu dat de leraar van God zelf niet in reïncarnatie zou mogen geloven of dit onderwerp bespreken met anderen die dit wel doen? Het antwoord is: zeker niet! Als hij wel in reïncarnatie gelooft zou het een vergissing zijn om die overtuiging op te geven tenzij zijn innerlijke Leraar dat aanraadt. En dat is hoogst onwaarschijnlijk. Hem wordt misschien te verstaan gegeven dat hij die overtuiging op de een of andere manier gebruikt ten nadele van de vooruitgang van zijn leerling of van hemzelf. Een nieuwe interpretatie zou dan worden aanbevolen omdat die noodzakelijk is. Het enige wat echter moet worden onderkend is dat geboorte niet het begin en de dood niet het einde is. Maar zelfs zoveel wordt van de beginner niet geëist. Die hoeft alleen maar het idee te aanvaarden dat wat hij weet niet per se alles is wat er te leren valt. Zijn reis is begonnen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Op bewust niveau ben je bang voor de dood. Onbewust voel jij je ertoe aangetrokken. De aantrekkingskracht van de dood is de derde blokkade van wat de Cursus beschrijft als de vier blokkades voor vrede en jouw angst voor de dood is alleen ondergeschikt aan je ongegronde vrees voor God. Je zou kunnen zeggen dat de angst voor de dood de angst voor God symboliseert.

Thema uit Een Cursus in Wonderen - 71 - Vertrouw niet op je goede intenties

Deze middag hebben we het over de zin in de tekst (T18.IV.2:1-2) waar Jezus zegt: ‘Vertrouw niet op je goede voornemen. Dit is niet genoeg.’

We zijn allemaal wel bekend met mensen die het goed menen en waar we soms ook naar verwijzen als de ‘weldoeners’ van de wereld. Dit zijn diegenen die proberen het lijden van anderen te verlichten, de levensomstandigheden te verbeteren, die altijd proberen vriendelijk en behulpzaam te zijn voor mensen in nood, enz. En ook al is de Cursus helemaal niet gekant tegen het behulpzaam zijn, dat zou trouwens onzinnig zijn. Waar Jezus ons wel voor waarschuwt is voor onze speciale relatie met behulpzaam zijn. Het volstaat niet alleen maar om goede voornemens te hebben wanneer tegelijkertijd het ego deze goede voornemens gebruikt voor zijn eigen speciale doelstellingen. Met andere woorden, ik voel mij niet goed genoeg, maar ik zal mij goed voelen wanneer ik andere mensen kan helpen. Ik heb het gevoel dat mijn leven een grote verspilling is, maar het krijgt plots betekenis wanneer ik iets kan doen aan het beëindigen van de hongersnood of als ik kan meehelpen aan een belangrijke zaak. En terwijl Jezus ons op geen enkele manier zegt wat we gedragsmatig wel of niet zouden moeten doen wijst hij, zoals altijd naar de denkgeest en benadrukt dat het probleem zich in de denkgeest bevindt, waar ook de oplossing is.

Een duidelijk voorbeeld hoe subtiel gemeen weldoeners of mensen met goede intenties kunnen zijn – en ik beweer hier niet dat ze allemaal zo zijn, maar dit sluipt er maar er maar al te vaak in – is dat ik behoefte heb aan het feit dat er mensen zijn die in de problemen zitten zodat ik hen kan helpen, zodat ik mij goed ga voelen en dus is het nodig dat er mensen zijn die lijden. Het is noodzakelijk dat er mensen zijn die problemen hebben die alleen ik kan voor hen kan oplossen. Met andere woorden, het goed voelen over mijzelf is rechtstreeks afhankelijk van het feit dat andere mensen zich slecht voelen. In dit geval weet je dat er iets niet klopt. Het klopt inderdaad niet wanneer mijn goed gevoel afhangt van iemand anders zijn problemen, nood of lijden. Nogmaals, wanneer ik een echte weldoener wil zijn en mensen wil helpen dan moeten er ook mensen zijn die geholpen willen worden.

Wat hieruit voortvloeit – en hiervoor leen ik een term uit het pamflet Het lied van het gebed – wat hierdoor gebeurd is in feite helpen-ter-vernietiging. Want net zoals in hoofdstuk 2 (vergeving)en 3 (genezing) van Het lied van het gebed wijst Jezus er op dat wanneer we vanuit het ego vergeven en genezen we hiermee de afscheiding onderwijzen in plaats van verbinding. We onderwijzen verschillen in plaats van de inherente gelijkheid van de Zoon van God. Wanneer ik jouw zonden vergeef dan zeg ik hiermee dat jij de zondaar bent, ik jou vergeef en wij verschillend zijn. Wanneer ik aanneem dat ik over een zekere macht beschik of een zekere mogelijkheid heb om jou te genezen dan zeg ik dat jij de zieke bent en ik de genezer en we zijn verschillend.

De hele bedoeling van dat pamflet – wat de hele bedoeling van de Cursus is – is om ons te leren dat we gelijk zijn. We lijden allemaal. We hebben allemaal nood aan genezing. We zijn allemaal ziek en we hebben ook allemaal in ons de macht om te genezen en dit door onze keuze voor ons juist gerichte denken. We zijn allemaal gelijk. De vorm mag dan wel anders zijn, maar we zijn allemaal gelijk.

Dus wanneer ik behoefte heb aan mensen die pijn hebben of die lijden of wanneer er in de wereld een toestand is die beroep wil doen op mijn deskundigheid, welwillendheid en vrijgevigheid dan zeg ik hiermee dat deze mensen anders zijn dan mij. Daarmee versterk ik de voedingsbodem voor de ziekte die we allemaal delen in plaats van dit ongedaan te maken omdat ik verschillen predik. Ik predik de afscheiding. Ik predik dat de ene persoon beter is dan de andere of dat de ene persoon beschikt over een talent of een mogelijkheid die een ander niet heeft. Op het niveau van de vorm, binnen de illusie is dat zeker waar. Op het niveau van het lichaam zijn we allemaal anders. Maar op het niveau van de denkgeest, die de enige werkelijkheid is – als we al van een dergelijk woord gebruik kunnen maken binnen de wereld van de illusie – dan creëert het of versterkt het dezelfde illusie die we in feite ongedaan proberen te maken. En wanneer we dus van mening zijn dat Jezus ons, als een student van Een Cursus in Wonderen, daar naartoe leidt dan slaan we de bal mis. We kunnen misschien wel punten scoren, maar niet voor het goede team. We moeten dus heel bewust zijn van datgene waarin we investeren en wat onze motivatie is bij het helpen van anderen. Want nogmaals onze goede bedoelingen zijn nooit genoeg. Onze goede voornemens moeten verbonden zijn met onze juist gerichte keuze en wat we ook doen, met wie we ook zijn dit deel uitmaakt van één grotere leerschool waarin we allemaal student zijn van dezelfde les, deel uitmakend van de dezelfde wijsheid en dezelfde leraar en dat wil zeggen dat er niets in deze wereld ons op gelijk welke manier of vorm kan raken. Alle lijden is dezelfde omdat het allemaal afkomstig is van dezelfde vergissing waarbij wij geloven dat we ons afgescheiden hebben van onze Schepper en onze Bron. En gezien alle lijden hetzelfde is, is ook elke genezing dezelfde, het aanvaarden van de Verzoening die ons zegt dat de afscheiding nooit is gebeurd en we inderdaad nooit het huis van onze Vader verlaten hebben.

De eenheid van de wereld wordt dus in deze wereld weerspiegeld door de universele gelijkheid van de Zoon van God te zien. We delen allemaal hetzelfde denksysteem van het ego. We delen allemaal hetzelfde corrigerende denksysteem van de Heilige Geest en we delen allemaal dezelfde kracht om tussen deze twee te kiezen. We zijn gelijk. We zijn niet verschillend. 

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

En nu kunnen de blinden zien, want ditzelfde lied dat ze ter ere van hun Schepper zingen, is evenzeer een lofzang aan henzelf. De blindheid die zij gemaakt hebben zal de herinnering van dit lied niet weerstaan. Zij zullen het visioen van de Zoon van God aanschouwen en zich herinneren wie hij is van wie zij zingen. Wat is een wonder anders dan deze herinnering? En wie is er in wie deze herinnering niet schuilt? Het licht in de een doet dit in allen ontwaken. En wanneer jij het in jouw broeder ziet, herinner jij je het waarlijk voor iedereen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Zoals alle therapie psychotherapie is, zo is alle ziekte mentale ziekte. Het is een oordeel over Gods Zoon en oordelen is een mentale activiteit. Oordelen is een beslissing, telkens opnieuw genomen tegen de schepping en haar Schepper. Het is de beslissing om het universum waar te nemen zoals jij dat zou hebben geschapen. Het is de beslissing dat de waarheid kan liegen en een leugen moet zijn. Wat kan ziekte dan anders zijn dan een uitdrukking van leed en schuld? En wie zou er, anders dan om zijn onschuld, in tranen zijn?

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

En het laatste dat moet overwonnen worden is de dood. Uiteraard! Zonder het idee van de dood is er geen wereld. Alle dromen zullen met deze eindigen. Dit is het einddoel van de verlossing, het eind van alle illusies. Want in de dood worden alle illusies geboren. Wat kan uit de dood geboren worden en toch leven hebben? Maar wat is uit God geboren en kan sterven? De inconsistenties, de compromissen en de rituelen die de wereld cultiveert in haar vruchteloze pogingen zich aan de dood vast te klampen en toch te denken dat liefde werkelijk is, is onnadenkende malle magie zonder effect en zonder betekenis. God is en in Hem moet al het geschapene eeuwig zijn. Zie je niet in dat Hij anders een tegendeel heeft en dat angst dan even werkelijk zou zijn als liefde?