Aanvaarden
dat ziekte een beslissing is van de denkgeest ter wille van een doel waarvoor
hij het lichaam wil gebruiken, is de basis van genezing. En dit geldt voor
genezing in elke vorm. Een zieke beslist dat dit zo is en hij herstelt. Als
hij tegen herstel kiest zal hij niet genezen worden. Wie is de dokter? Alleen
de denkgeest van de zieke zelf. Het resultaat is wat hij beslist dat het
resultaat zal zijn: speciale middelen lijken hem te helpen, maar ze geven
slechts vorm aan zijn eigen keuze. Hij kiest ze om zijn verlangens in een
tastbare vorm te gieten. En dat is precies wat ze doen en niets anders. In
feite zijn ze totaal overbodig. De zieke zou zonder hun hulp gewoon kunnen
opstaan en zeggen: ‘Ik heb dit niet nodig.’ Er is geen enkele vorm van ziekte
die niet onmiddellijk zou genezen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten