Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Telkens wanneer je in de verleiding komt een nutteloze reis te maken die jou weg zou voeren van het licht, herinner je dan wat jij werkelijk wilt en zeg:

De Heilige Geest leidt me naar Christus,
en waarheen zou ik anders willen gaan?
Welke andere behoefte heb ik dan te ontwaken in Hem?

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Je hoeft je waarde voor God niet te bewijzen. Dat werd al gedaan in de Denkgeest van God toen Hij jou schiep. Niets anders wat in het universum lijkt te gebeuren kan dat veranderen, behalve in jouw misverstane dromen. Zoals de Cursus je helpt je te herinneren:

Niemand kan als eenling de lofzang der verlossing zingen. Mijn taak is niet ten einde eer ik iedere stem samen met de mijne verheven heb. En toch is ze de mijne niet want zoals ze mijn gave is aan jou, zo was ze de gave van de Vader aan mij, mij door Zijn Geest gegeven. Haar klank zal verdriet verdrijven uit de denkgeest van Gods hoogst heilige Zoon waar geen smart verblijven kan. Genezing is nodig in de tijd, want waar smart woont kan vreugde haar eeuwige rijk niet vestigen. Jij woont niet hier, maar in de eeuwigheid. Je reist slechts in dromen terwijl jij veilig thuis bent. Breng dank aan ieder deel van jou dat jij geleerd hebt zich jou te herinneren. Zo brengt de Zoon van God daadwerkelijk dank aan zijn Vader voor zijn zuiverheid.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het ego verzint slimme redenen waarom je naar zijn zelfzuchtige adviezen moet blijven luisteren, maar de Heilige Geest is er zeker van dat jij je op een goed moment tot Hem zult wenden en uiteindelijk met Hem naar huis zult gaan zoals de wetten van vergeving en de wetten van de denkgeest dicteren. Want, zoals de Cursus onderricht, als je werkelijk leert om te vergeven en het werkelijk doet, moet je terugkeer tot God uiteindelijk volgen.

Verlossing is niets anders dan de ‘juiste gerichtheid-van-denken’ die niet de Eenheid-van-denken van de Heilige Geest is, maar wel verworven moet worden voordat Eenheid-van-denken kan worden hervonden. Een juiste gerichtheid-van-denken leidt automatisch tot de volgende stap omdat een juiste waarneming onveranderlijk zonder aanval is en een onjuiste gerichtheid-van-denken daarom wordt uitgewist. Het ego kan zonder oordeel niet overleven en wordt bijgevolg terzijde gelegd. De denkgeest heeft dan nog maar één richting waarin hij zich bewegen kan. Zijn richting is altijd automatisch omdat die alleen door het denksysteem dat hij aanhangt kan worden voorgeschreven.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Als de Cursus zegt dat er geen wereld is, is er ook niemand in die wereld die slimmer of meer begaafd is dan jij. Er zijn niet werkelijk mensen die rijker zijn dan jij of die beroemder zijn dan jij of die meer seks hebben dan jij of die wat dan ook doen dat nodig is om je boos, minderwaardig of schuldig te doen voelen. Er is niet werkelijk iemand die je om wat voor reden dan ook achternazit. Er is geen wereld om te veroveren zoals volwassenen die Koning van de berg spelen en elkaar van de top trachten te duwen, wat alleen maar symbool staat voor het ego dat God van Zijn troon tracht te gooien. Er zijn geen problemen of bedreigingen die in enig opzicht kunnen schaden wat je werkelijk bent. Het is maar een droom en je bent werkelijk in staat om van alle vrees vrij te zijn op een manier die geheel strookt met de overtuiging van die waarheid. Zoals Jezus je zo specifiek vraagt in de tekst:

Een oordeel is slechts een stuk speelgoed, een gril, een onzinnig middel om het ijdele spel van de dood in je verbeelding te spelen. Maar visie zet alle dingen recht en brengt ze zachtjes onder het milde bewind van de hemelse wetten. Maar wat als je inzag dat deze wereld een hallucinatie is? En wat als je werkelijk begreep dat jij haar hebt bedacht? Wat als je besefte dat degenen die erin lijken rond te lopen om te zondigen en te sterven, aan te vallen en te moorden en zichzelf te vernietigen, totaal onwerkelijk zijn? Zou je vertrouwen kunnen hebben in hetgeen je ziet als je dit aanvaardde? En zou je het dan zien?

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het ego zegt dat de boze figuur die je buiten je ziet een bedreiging is die op een of andere manier bevochten moet worden. De Heilige Geest ziet de boze figuur als iemand die lijdt en die om hulp roept. Omdat de Cursus onderricht dat je maar twee emoties hebt, liefde en angst, zo ziet de Heilige Geest alles in de wereld als hetzij een uitdrukking van liefde, hetzij een roep om liefde.

De Cursus omschrijft het zo:

Angst is een symptoom van je eigen intense gevoel van verlies. Als je het verlies leert verhelpen wanneer je het in anderen ziet, wordt de grondoorzaak van de angst weggenomen. Daardoor leer jij jezelf dat angst in jou niet bestaat. Het middel om die weg te nemen ligt in jezelf, en dat heb je laten zien door het te geven. Angst en liefde zijn de enige emoties waartoe jij in staat bent. De ene is vals want die werd gemaakt uit ontkenning en de ontkenning is voor haar eigen bestaan aangewezen op het geloof in datgene wat wordt ontkend. Door angst correct te interpreteren als de nadrukkelijke bevestiging van het onderliggend geloof dat erdoor wordt gemaskeerd, ondergraaf je het vermeende nut van angst door hem nutteloos te maken. Verdedigingen die helemaal niet werken worden automatisch afgedankt. Als je datgene wat angst verbergt duidelijk en ondubbelzinnig de overhand laat krijgen verliest angst zijn betekenis. Je hebt hem de macht om liefde te verbergen ontzegd en dat was zijn enige bedoeling. De sluier die je over het gelaat van de liefde hebt neergelaten, is verdwenen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het ego tracht je ervan te overtuigen dat je een persoonlijk verhaal hebt dat klaarblijkelijk waar is. De houding van de Heilige Geest kan echter het beste samengevat worden in slechts vier woorden: het is nooit gebeurd.
Het ego zou er helemaal weg van zijn als jij doorging met geloven dat er werkelijk een wereld bestaat die al bestond voor jouw leven begon en die door zal blijven gaan met bestaan nadat je lichaam overlijdt. Het antwoord van de Heilige Geest, hoe buitensporig het ook maar mag toeschijnen voor je ego, is dit:

Maar het is trots die beweert dat je in een wereld gekomen bent die volledig los van jou staat, ontoegankelijk voor wat jij denkt en volkomen afgezonderd van wat jij toevallig denkt dat ze is. Er is geen wereld! Dit is de kerngedachte die de cursus probeert te onderwijzen. Niet ieder is bereid dit te aanvaarden en ieder moet zo ver gaan als hij zich kan laten leiden langs de weg die hem naar de waarheid voert. Hij zal terugkeren en weer verder gaan of misschien een tijdje ervoor terugwijken en terugkeren eens weer.
Maar genezing is het geschenk van hen die bereid zijn te leren dat er geen wereld is en die les nu kunnen aanvaarden. Hun bereidheid zal hun de les aanreiken in een vorm die zij kunnen begrijpen en herkennen. Sommigen zien die plotseling in hun stervensuur en staan op om haar te onderwijzen. Anderen vinden haar in een ervaring die niet van deze wereld is en die hun laat zien dat de wereld niet bestaat want wat zij aanschouwen moet wel de waarheid zijn en toch weerspreekt dat duidelijk deze wereld.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 46 – Je denkt dat je vernietigd wordt, maar je wordt verlost.

 

Waar we het deze morgen over hebben komt uit werkboekles 93 - er woont licht en vreugde en vrede in mij - waar gezegd wordt: ‘Je denkt dat je vernietigd wordt, maar je wordt verlost.’ (Wd1.93.4:4)

In feite was dit één van de favoriete zinnen van Helen en het is zo dat Jezus haar dit heeft gegeven, hij haar eraan herinnerde, toen ze aan een project moest beginnen waar ze nogal bang voor was en zij eerder als destructief aanvoelde in plaats van iets wat heel behulpzaam voor haar kon zijn.
En dit is een goed hulpmiddel om gedurende ons dagelijks leven - en ons hele leven - in gedachten te houden wanneer we geconfronteerd worden met situaties die we beangstigend vinden, die niet alleen veel ongerustheid geven, maar ook dingen die we in feite geloven dat angst hiervoor gerechtvaardigd is.
Bijvoorbeeld de schrik die we allemaal kennen of die zo verleidelijk is om te hebben, is de angst voor de dood of de angst voor ziekte. Of in een tijd van economische crisis het verliezen van de baan, het verliezen van een inkomen, het verliezen van zijn huis, enz. . Angst voor ziekte en niet alleen voor ziekte van mijn lichaam, maar ook ziekte die het lichaam van een geliefde treft.
En dit gebeurt allemaal … al deze bekommernissen, deze bezorgdheid en angst gebeurt wanneer wij ons identificeren met het lichaam in plaats van met de denkgeest. En dit is natuurlijk een van de belangrijkste thema’s van Een Cursus in Wonderen om ons te helpen begrijpen dat de strategie van het ego er altijd een is om ons in een voortdurende staat van onbewustheid, van geesteloosheid te houden. Dit is de reden waarom de wereld werd gemaakt, de reden waarom er lichamen werden gemaakt en waarom onze ego’s ervoor gekozen hebben om naar deze wereld te komen.

Wanneer ik een lichaam ben en ik bewijs dat ik in een lichaam ben door het genot dat ik voel, door de pijn die ik voel, over de te verwachten bezorgdheid bij wat er staat te gebeuren, zolang ik dat voel heb ik mij niet geïdentificeerd als een denkgeest en wanneer ik mij niet identificeer als een denkgeest dan kan ik dat ook niet veranderen.

Dit kan niet vaak genoeg gezegd worden, want dit vormt werkelijk de kern van de boodschap van de Cursus.

Dus wanneer we van streek zijn of we voelen dat we zullen vernietigd worden door iets of dat we in nadelige zin door iets zullen aangetast worden, dan zou dit als een rode vlag moeten werken waardoor een lampje gaat branden die ons zegt dat het probleem niet buiten ons ligt, maar dat het probleem binnen in zit. Met andere woorden, waar ik werkelijk bang voor ben is de projectie van wat ik voel als de onvermijdelijke gevolgen voor de keuze van mijn denkgeest om een ego te zijn omdat, van zodra ik dit doe( geloven in het bestaan van een afgescheiden zelf, de werkelijkheid van mijn identiteit als een afgescheiden zelf) ik mij  schuldig voel voor mijn zonde - die het geloof is dat ik het leven van de Hemel heb gestolen waardoor ik geloof dat ik straf verdien. Dit is de bron voor alle angst.

In hoofdstuk 2 van de tekst in ‘Oorzaak en gevolg’ en ‘Angst en conflict’ richt Jezus zich in dit opzicht specifiek tot Helen en zegt haar dat zij hem niet moet vragen om haar angst ongedaan te maken, maar eerder om hulp zou moeten vragen om de omstandigheden, die deze angst teweegbrengt, ongedaan te maken. En deze omstandigheden zijn altijd de bereidheid of de beslissing om afgescheiden te zijn. Het is die keuze van de denkgeest die, nogmaals, zonder uitzondering  de oorzaak vormt voor al onze angst.
Door de hele Cursus heen zegt Jezus ons op verschillende manieren, de ene keer zeer duidelijk, de andere keer tussen de regels door, dat angst de kern vormt voor elke droom. Of we het nu hebben over de kosmische droom van het fysieke universum of de individuele dromen die onze levens zijn, angst is hiervan de kern. Het is de angst voor de te verwachten straf van God voor onze zonden die ons uit de denkgeest heeft gedreven de wereld in en het is die angst van wat er met ons lichaam staat te gebeuren of met het lichaam van onze geliefden, die ervoor zorgt dat we zo bang zijn en verdediging op verdediging op verdediging plaatsen om onszelf te beschermen.

Wanneer we dus eens te meer bevreesd zijn voor iets dan zouden we dit moeten gebruiken als een opstapje om in actie te komen en het principe van de Cursus van vergeving in te roepen of het wonder en het volgende te zeggen: ‘Ik denk dat ik vernietigd wordt, maar ik wordt verlost.’ Want alles wat mij  buiten mijzelf in de war brengt is een roep tot mijn denkgeest om opnieuw te kiezen, om voor een andere leraar te kiezen. En die andere leraar, Jezus of de Heilige Geest, zal jou zeggen: ‘De wereld die jij ziet, de wereld die jou bang maakt is een uiterlijke weergave van een innerlijke toestand. De wereld die je ziet is een uitgebeelde voorstelling van jouw aanvalsgedachten, aanvalsgedachten die in de denkgeest zijn.’
En wanneer ik voel dat ik vastzit aan de zonde door aanvalsgedachten te hebben, dan geloof ik dat God mij hiervoor zal straffen. En nogmaals, hier komt de angst vandaan. Ik heb dus geen toegang tot mijn denkgeest om mijn denken te veranderen wanneer ik niet geloof dat ik een denkgeest ben, maar een lichaam. Wat mij dus verlost, wanneer ik me in een pijnlijke situatie of relatie bevind die spanning veroorzaakt, is herkennen dat de bron van die spanning of voor dat ongemak in mijn denkgeest is, door de keuzemakende kracht in mijn denkgeest en niet in het lichaam en dat is hoe datgene wat ik denk dat mij zal vernietigen, mij zal verlossen. Zoals de Cursus zegt: dat wat het ego heeft gemaakt om te kwetsen, gebruikt de Heilige Geest om te genezen. (T28.I.2:9)

De wereld, het lichaam en de situatie die het ego heeft gemaakt om mij te kwetsen wordt nu in mijn denken veranderd en het volgen van het  pad van het wonder brengt mij terug naar mijn denkgeest en wordt het middel om mij te helpen mij te verlossen.

Ik denk dat ik vernietigd wordt, maar ik wordt verlost.



Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Je hebt jezelf beschuldigd en veroordeeld. Zie de Heilige Geest nu alsof het een Hoger Gerechtshof is, zoals de Cursus beschrijft met deze schitterende woorden:

Je hoeft niet te vrezen dat het Hoger Gerechtshof jou zal veroordelen. Het zal de aanklacht tegen jou eenvoudig afwijzen. Er kan geen aanklacht bestaan tegen een kind van God en ieder die van de schuld getuigt van een schepping van God spreekt valse getuigenis tegen God Zelf. Breng al wat je gelooft blijmoedig voor Gods eigen Hoger Gerechtshof omdat het spreekt uit naam van Hem en daarom de waarheid spreekt. Het zal de aanklacht tegen jou afwijzen, hoe zorgvuldig je die ook hebt opgebouwd. De aanklacht kan wel waterdicht zijn maar niet Goddicht. De Heilige Geest zal die niet horen omdat Hij alleen naar waarheid kan getuigen. Zijn vonnis zal steeds luiden: ‘Van u is het Koninkrijk’ omdat Hij jou werd gegeven om je eraan te herinneren wat jij bent.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning naar de Cursus

Het ego zegt dat anderen schuldig zijn omdat het in het geheim gelooft dat jij schuldig bent. Het gebruikt woede en oprechte verontwaardiging of zelfs lachen om anderen, om afstand te scheppen tussen jou en jouw schuld. Jij denkt dat alleen dieren en kinderen onschuldig zijn omdat dat is waar je verkozen hebt om je eigen verloren onschuld te zien. Het ego moet het idee van onschuld ergens plaatsen. Maar de Heilige Geest zegt dat iedereen volledig onschuldig is omdat Hij weet dat je volledig onschuldig bent.

Zie jezelf als beschuldigd door jezelf. Want zoals de Cursus het onder woorden brengt:

Alleen wie zichzelf beschuldigt veroordeelt. Nu jij je voorbereidt op een keuze die tot andere resultaten leidt is er allereerst iets dat je uit-en-te-na leren moet. Het moet een gewoontereactie worden die zo karakteristiek is voor alles wat je doet dat het jouw primaire reactie wordt op elke verleiding en elke situatie die zich voordoet. Leer dit en leer het goed want hier wordt het uitstel van je geluk bekort met een tijdsspanne waarvan jij je geen voorstelling kunt maken. Je haat je broeder nooit om zijn zonden, maar alleen om die van jou. Welke vorm zijn zonden ook lijken aan te nemen deze verhult slechts het feit dat jij gelooft dat ze de jouwe zijn en daarom een ‘gerechtvaardigde’ aanval verdienen.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning naar de Cursus

We zullen ons hier vandaag, in onze oefenperioden van vijf minuten, op voorbereiden door geluk in ons te voelen opkomen in overeenstemming met de Wil van onze Vader en van ons. Begin de oefeningen met de gedachte vervat in het idee van vandaag : mijn rol is essentieel in Gods verlossingsplan. Besef dan dat het jouw rol is gelukkig te zijn. Dit is het enige dat wordt gevraagd van jou of ieder ander die zijn plaats wil innemen onder de boodschappers van God. Bedenk wat dit betekent. Je hebt je inderdaad vergist in jouw overtuiging dat een offer wordt verlangd. Je ontvangt alleen in overeenstemming met Gods plan en nooit verlies je, offer je of ga je dood.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Het ego zegt je dat een verschrikkelijk verlies hebt geleden en verlies is nu een deel van wat jij leven noemt. De Heilige Geest zegt dat er in werkelijkheid geen verlies is en dat Gods kind niet kan verliezen.

Het werkboek zegt:

Vergeef alle gedachten die de waarheid van je compleetheid, eenheid en vrede willen bestrijden. Je kunt de gaven die jouw Vader geschonken heeft, niet verliezen. Je wilt geen ander zelf zijn. Je hebt geen functie die niet van God afkomstig is. Vergeef jezelf degene die jij denkt te hebben gemaakt. Vergeving en verlossing zijn hetzelfde. Vergeef wat jij gemaakt hebt en je bent verlost.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Het ego zoekt complexiteit en stelt daar zijn vertrouwen in. De waarheid van de Heilige Geest is eenvoudig, niet noodzakelijkerwijze gemakkelijk voor jou, maar eenvoudig.

Het ego zegt dat jij anders bent dan anderen. De Heilige Geest zegt dat in werkelijkheid iedereen hetzelfde is en je moet dat echt zo voelen om je Zijn visie aan te meten. Want de Cursus zegt je:

Het verschil tussen de projectie van het ego en de uitbreiding van de Heilige Geest is heel eenvoudig. Het ego projecteert om uit te sluiten en dus om te misleiden. De Heilige Geest breidt Zich uit door Zichzelf in iedere denkgeest te herkennen en ziet ze aldus als één. Er is niets wat in deze waarneming in conflict is want wat de Heilige Geest waarneemt is allemaal hetzelfde. Waar Hij ook kijkt, Hij ziet Zichzelf en omdat Hij één is schenkt Hij steeds het hele Koninkrijk. Dit is de enige boodschap die God Hem heeft gegeven en ten behoeve waarvan Hij dient te spreken want dat is wat Hij is. De vrede van God ligt in die boodschap en dus ligt de vrede van God in jou. De grootse vrede van het Koninkrijk straalt voor eeuwig in jouw denkgeest, maar ze moet naar buiten toe uitstralen om jou ervan bewust te maken.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Het ego gelooft in tegenstellingen – dingen als plezier en pijn. De Heilige Geest zegt dat er geen tegenstellingen zijn en dat jouw ware vreugde geen tegengestelde kan hebben. Zoals de Cursus zegt:

Hoe kun je anders vreugde vinden in een vreugdeloos oord dan door te beseffen dat jij daar niet bent? Jij kunt niet ergens zijn waar God je niet heeft geplaatst en God heeft jou als deel van Hem geschapen. Dat is zowel waar jij bent als wat jij bent. Het is volstrekt onveranderbaar. Het sluit alles totaal in. Je kunt het nooit of te nimmer veranderen. Het is voor eeuwig waar. Het is geen geloof, maar een Feit. Al wat God geschapen heeft is even waar als Hij. De waarheid ervan ligt louter in het feit dat het alles volmaakt insluit in Hem die als Enige volmaakt is. Dit te verloochenen is jezelf en Hem verloochenen aangezien het onmogelijk is het ene zonder het andere te aanvaarden.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Het idee van vandaag  - Ik ga met God in volmaakte heiligheid (les 156) -  stelt slechts de eenvoudige waarheid vast die de gedachte aan zonde onmogelijk maakt. Het belooft dat schuld geen oorzaak heeft en daarom niet bestaat. Dit volgt stellig uit de basisgedachte die in het tekstboek zo vaak wordt vermeld: ideeën verlaten niet hun bron. Als dit waar is, hoe kun jij dan los van God staan? Hoe zou jij, alleen en gescheiden van jouw Bron, door de wereld kunnen gaan?

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 40 - De rots waar verlossing op rust

Deze morgen bespreken we datgene waar de Cursus naar verwijst als ‘de rots waar verlossing op rust’. Er is een paragraaf genaamd ‘de rots der verlossing’ (T25.VII). En de rots waar verlossing op rust is de gedachte dat er niemand verliest en dat iedereen wint. Met andere woorden het is het antwoord van de Cursus op het geloof van het ego in offeren wat het geloof is in ‘de een of de ander’.
Wanneer ik vrede wil hebben dan moet ik iemand anders overtreffen. Wanneer ik mijn onschuld en zondeloosheid wil aantonen dan moet er van iemand anders bewezen worden dat hij schuldig is. Het is dus altijd ‘de een of de ander’.
En de oorsprong van deze gedachte (die werkelijk de kern vormt van het denksysteem van iedereen en daarom ook de kern is van de wereld waarin we leven) is het geloof bij het begin wanneer de afscheiding van God plaatsvond en dat is het wezenlijke of het oorspronkelijke van ‘de een of de ander’.

Ofwel is de Eenheid van God de waarheid en de werkelijkheid ofwel is mijn speciaalheid, individualiteit en afscheiding de werkelijkheid, maar dat beide waar zouden zijn is onmogelijk. Dit zijn twee elkaar totaal uitsluitende gedachten. Eenheid betekent dat er geen afscheiding kan zijn en afscheiding wil zeggen dat er geen eenheid kan zijn, het is ‘het een of het ander’.
Ofwel is God de Schepper van wie ik ben ofwel ben ikzelf de maker van wie ik ben, het is ‘de een of de ander’.
En wanneer ik besta, zoals we allemaal geloven dat dit zo is, dan betekent dit dat God, Die gedefinieerd kan worden als deze levende en liefhebbende Eenheid, niet langer kan bestaan. En gezien dit de basis vormt voor het denksysteem die het ontstaan gaf aan het ego en de basis van het denksysteem dat de wereld heeft gemaakt (het is de basis van het denksysteem dat uitgesplitst werd in ieder en elk afgescheiden of schijnbaar afgescheiden fragment van het Zoonschap) bevat dit in zich het basisgeloof van het ego van ‘de een of de ander’.

Maar we hebben allemaal evengoed een juist gericht denken en dit juist gericht denksysteem is gesteund op het principe van ‘allemaal of helemaal niemand’.

Dit zijn dus de twee principes die in eerste instantie het onjuiste en juist gerichte denken van iedereen typeren, ‘de een of de ander’ ofwel ‘allemaal of helemaal niemand’ en dit brengt ons nu terug naar ‘de rots waarop verlossing rust’.

De enige manier waarop we werkelijk verlost kunnen worden van ons geloof in de werkelijkheid van de afscheiding en ons geloof in de werkelijkheid en de rechtvaardiging van onze schuld is door het herkennen dat de afscheiding nooit is gebeurd, dat we nog steeds deel uitmaken van de levende en liefdevolle Eenheid van God en dit principe van eenheid wordt hier, binnen de illusie of binnen onze afscheidingsdroom, weerspiegelt in het feit dat we allemaal hetzelfde zijn. Wanneer er dus één iemand verliest, verliest iedereen. Wanneer één iemand wint, winnen we allemaal en hier bestaat geen enkele uitzondering op.

Een tijdje geleden gaf ik hier in ons centrum een workshop met de titel ‘De twee woorden voor verlossing’ en die twee woorden voor verlossing die ik in die workshop besproken heb zijn ‘zonder uitzondering’. We vergeven, zonder uitzondering, alle mensen. We laten de liefde van God of van Jezus door ons uitbreiden zonder één uitzondering en kijken dan hoezeer we toch uitsluiten. ‘Ik hou van sommige mensen, maar niet van alle mensen.’ ‘Ik hou van bijna alle mensen, maar niet van iedereen’.  ‘Ik hou van iedereen op kantoor.’ ‘Ik heb respect voor de leden van mijn familie, maar niet voor iedereen.’ Er is altijd wel iets dat ik wil uitsluiten. ‘Ik heb respect voor deze bekende figuren, maar niet voor deze bekende mensen’ of ‘ik hou vandaag van deze persoon, maar ik weet nog niet of ik die persoon morgen ook nog graag zal zien.’ We sluiten altijd op verschillende manieren uit en we doen dit omdat dit ons geloof in de werkelijkheid van het principe van ‘de een of de ander’ versterkt en wanneer dit principe behouden blijft dan betekent dit dat mijn individueel, speciaal en unieke zelf ook behouden blijft. We vechten dus letterlijk voor onze overleving.

De rots waar verlossing dus op rust, dat niemand verliest en iedereen wint, betekent het einde van de rots van het ego omdat de rots waar de verlossing voor het ego op rust is dat mijn geluk en mijn vrede, mijn verlossing dus, er is wanneer dit ten koste gaat van iemand anders, van ‘de een of de ander’.

Wanneer ik het dus oprecht meen om deze Cursus te leven en de principes ervan in praktijk wil brengen dan moet ik mij tijdens de toepassing ervan bewust zijn hoezeer ik wil uitsluiten en moet ik bereid zijn om Jezus of de Heilige Geest om hulp te vragen, wat inhoudt dat ik naar de schijnbare zonde kijk (die een heropvoering is van de oorspronkelijke zonde, nl. het geloof dat ik mij van God kan afscheiden en hierbij, ten koste van Hem, mijn eigen werkelijkheid bevestig) en te zien hoezeer ik dit telkens en telkens weer in mijn dagelijkse leven uitspeel. En hem om hulp vragen om hiernaar te kijken zonder enig oordeel en te herkennen dat dit van mij geen zondaar maakt, maar dat ik alleen maar bang ben. En wanneer ik zonder oordeel naar die angst kan kijken dan kan ik het loslaten en wat dan overblijft is wat de Cursus het Verzoeningsprincipe noemt, wat inhoudt dat de afscheiding van God nooit is gebeurd.
En binnen dit principe ben ik nu vrij om alle mensen te omarmen en dat is ‘de rots waar verlossing op rust.’

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

De Cursus verwijst naar de Heilige Geest niet als de Stem van God, maar als de Stem namens God:

Jezus is de manifestatie van de Heilige Geest, die hij op aarde liet neerdalen nadat hij was opgestegen ten Hemel of anders gezegd tot volmaakte vereenzelviging kwam met de Christus, de Zoon van God zoals Hij die geschapen heeft. De Heilige Geest, die een schepping is van de ene Schepper en met Hem schept naar Zijn gelijkenis of geest, is eeuwig en is nooit veranderd. Hij was ‘op de aarde neergedaald’ in die zin dat het nu mogelijk was Hem te aanvaarden en Zijn Stem te horen. Zijn Stem is de Stem namens God en heeft daarom vorm aangenomen. Deze vorm is niet Zijn werkelijkheid, die alleen God kent samen met Christus, Zijn werkelijke Zoon, die deel is van Hem.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Het ego heeft de wereld gemaakt zoals het die waarneemt, maar de Heilige Geest, die herinterpreteert wat het ego gemaakt heeft, ziet de wereld als een leermiddel om jou thuis te brengen. De Heilige Geest moet tijd waarnemen en die tot het tijdloze herinterpreteren. Hij moet via tegenstellingen werken omdat Hij moet werken met en voor een denkgeest die in tegenstand verkeert. Corrigeer, leer en sta open om te leren. Jij hebt de waarheid niet gemaakt, maar de waarheid kan jou nog steeds vrijmaken. Kijk zoals de Heilige Geest kijkt en begrijp zoals Hij begrijpt. Zijn begrip blikt terug naar God in gedachtenis aan mij. Hij is steeds in gemeenschap met God en Hij maakt deel uit van jou. Hij is je Gids naar verlossing omdat Hij de herinnering bewaart aan wat voorbij is en nog komen moet en dat naar het heden toe brengt. Hij bewaart deze blijdschap liefdevol in jouw denkgeest en vraagt alleen dat je die vermeerdert in Zijn Naam door die te delen om zo Zijn vreugde in jou te vermeerderen.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Als je verleid wordt iemand te veroordelen, of je nu de straat uitrijdt, met mensen werkt, in gezelschap bent, televisie kijkt of iets leest op je computer, als je de verslaving van het oordelen op voelt komen onthoud dan de woorden van Jezus uit de tekst in de paragraaf ‘Wie zichzelf beschuldigt’:

Alleen wie zichzelf beschuldigt veroordeelt. Nu jij je voorbereidt op een keuze die tot andere resultaten leidt, is er allereerst iets dat je uit-en-te-na leren moet. Het moet een gewoontereactie worden die zo karakteristiek is voor alles wat je doet, dat het jouw primaire reactie wordt op elke verleiding en elke situatie die zich voordoet. Leer dit en leer het goed want hier wordt het uitstel van je geluk bekort met een tijdsspanne waarvan jij je geen voorstelling kunt maken. Je haat je broeder nooit om zijn zonden, maar alleen om die van jou. Welke vorm zijn zonden ook lijken aan te nemen deze verhult slechts het feit dat jij gelooft dat ze de jouwe zijn en daarom een ‘gerechtvaardigde’ aanval verdienen.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Als je vergeeft, verval dan niet in de egovorm van vergeving, dat is de traditionele vorm van vergeving in de wereld die ineffectief is, zoals de Cursus je zegt:

Ook het ego heeft een vergevingsplan omdat jij er een vraagt, zij het niet aan de juiste leraar. Het plan van het ego is uiteraard onzinnig en werkt niet. Door zijn plan te volgen zal jij jezelf alleen maar in een onmogelijke situatie manoeuvreren, iets waarnaar het ego jou altijd leidt. Het plan van het ego bestaat erin jou eerst duidelijk de fout te laten zien, om die vervolgens over het hoofd te zien. Maar hoe kun jij over het hoofd zien wat jij tot werkelijkheid hebt gemaakt? Door de fout duidelijk te zien heb je die tot werkelijkheid gemaakt en kun je er niet aan voorbijzien. Op dit punt wordt het ego gedwongen zijn toevlucht tot ‘mysteries’ te nemen en dringt het er bij jou op aan het betekenisloze te accepteren om jezelf te redden. Velen hebben geprobeerd dit in mijn naam te doen waarbij ze vergaten dat mijn woorden volkomen zinvol zijn omdat ze van God komen. Ze zijn nu even zinnig als ze dat ooit waren omdat ze over ideeën spreken die eeuwig zijn.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Om nog een belangrijk punt te benadrukken: je gelooft nog steeds dat je duizend problemen hebt, maar de Cursus weet dat je maar één probleem hebt, de schijnbare afscheiding van God:

Al deze complexiteit is slechts een wanhopige poging om het probleem niet te herkennen en het daarom niet op te laten lossen. Als je kon herkennen dat jouw enige probleem scheiding is, ongeacht de vorm die het aanneemt, zou je het antwoord erop kunnen accepteren omdat je de relevantie ervan zou zien. Als je de onderliggende constantheid waarneemt in alle problemen die je lijken te confronteren, begrijp je dat je de middelen hebt om ze allemaal op te lossen. En je zou de middelen gebruiken omdat je het probleem herkent.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

In Hoofdstuk 16, paragraaf 8 - de brug naar de werkelijke wereld -  vinden we het citaat voor vandaag:

Vrees niet dat je opeens zult worden opgetild en de werkelijkheid in geslingerd. De tijd is mild en als je hem ten behoeve van de werkelijkheid benut zal hij bij jouw overgang zachtjes gelijke tred met je houden. De dringende noodzaak bestaat alleen hierin dat jij je denkgeest loswrikt uit zijn verstarde positie hier. Je zult hierdoor niet ontheemd of zonder referentiekader raken. De periode van desoriëntatie, die aan de eigenlijke overgang voorafgaat, is vele malen korter dan de tijd die het vergde om je denkgeest zo stevig op illusies te fixeren. Uitstel zal jou nu meer pijn doen dan vroeger, alleen al omdat je beseft dat het uitstel is en dat het werkelijk mogelijk is aan pijn te ontsnappen. Vind hoop en vertroosting in plaats van vertwijfeling hierin: zelfs de illusie van liefde zou jij in welke speciale relatie ook hier niet lang kunnen vinden. Want je bent niet langer volslagen krankzinnig en je zou al snel de schuld over zelfverraad aanzien voor wat die is.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

‘Wanneer jij een wonder verricht zal ik zorgen dat zowel tijd als ruimte zich daarnaar schikken.’ Was het citaat van gisteren 12 mei.

Jezus heeft het hier echter niet over het veranderen van tijd, maar meer over het wegnemen van die delen van je toekomst die je niet meer nodig hebt omdat je die bepaalde vergevingslessen al hebt geleerd. Hij zegt:

Het wonder brengt de noodzaak van tijd tot een minimum terug. In het longitudinale of horizontale vlak schijnt de erkenning dat de leden van het Zoonschap gelijk zijn een schier eindeloze tijd te vergen. Het wonder gaat echter gepaard met een plotselinge omslag van horizontale naar verticale waarneming. Dit voert een tijdsinterval in van waaruit zowel gever als ontvanger verderop in de tijd uitkomen dan waar ze anders zouden zijn geweest. Zo heeft het wonder de unieke eigenschap de tijd op te heffen in de mate waarin het de tijdsspanne die het overbrugt, overbodig maakt. Er is geen verband tussen de tijd die een wonder duurt en de tijd die het overspant. Het wonder vervangt een leerproces dat anders misschien duizenden jaren in beslag zou hebben genomen. Het doet dit door de fundamentele erkenning van de volmaakte gelijkheid van gever en ontvanger waarop het wonder berust. Het wonder bekort de tijd door die samen te vouwen met als gevolg dat bepaalde tijdsspannen daarbinnen verdwijnen. Het doet dit evenwel binnen het grotere verloop van tijd.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 38 – Kijk naar het probleem zoals het is



In hoofdstuk 27 van de tekst staat een zeer belangrijke zin, helemaal in het begin van de paragraaf ‘De dromer van de droom’ (T27.VIII.2:2). De eerste alinea heeft het over lijden en de tweede alinea begint met de zin dat er een manier is om te ontsnappen aan het lijden en die manier is en ik citeer: ‘Het enige wat ervoor nodig is, is dat je het probleem beziet zoals het is en niet zoals jij het hebt opgesteld.’

Dit is een van die regels die heel belangrijk zijn omdat dit werkelijk de kern raakt van wat vergeving is en de essentie is van de leer van de Cursus.

De manier waarop we problemen gemaakt hebben is door de aanwezigheid ervan in de denkgeest te ontkennen, waar de plaats is waar het probleem zich bevindt. De aanwezigheid in de denkgeest ontkennen, wat de keuze is van de keuzemaker voor het ego als zijn leraar en daarom ervoor koos zich te identificeren met het denksysteem van het ego van zonde, afscheiding, schuld, angst, lijden, straf en uiteindelijk dood; dat is het probleem.

Wat we doen is: we nemen het probleem, projecteren het naar buiten en zeggen: het probleem is niet in mij. Het probleem ligt niet in mijn onjuist gerichte keuzes, het probleem ligt bij iemand anders; die ander die voor zijn of haar ego heeft gekozen en dat is de oorzaak van mijn ongemak.
Dit kan zich ook uitbreiden naar mijn lichaam. Dat het probleem in mijn lichaam is, dat zich ook buiten mijn denkgeest bevindt, net zoals jouw lichaam zich buiten mijn denkgeest bevindt. En dus de manier waarop ik het probleem maak is door te zeggen dat mijn probleem niet mijn keuze is voor schuld, mijn probleem is mijn lichaam dat ziek is of het is mijn verziekte bankrekening, mijn verziekte relatie of het probleem is wat de premier heeft gedaan of het probleem is het weer of de beurs of het probleem is het probleem van het probleem. En dat gaat zo maar onophoudelijk door. Maar alle lijden komt voort uit het geloof dat het probleem daar is waar het niet is.

Wanneer we het probleem terugbrengen van waar het vandaan komt, als we kijken naar waar het probleem werkelijk is (in onze keuzemakende denkgeest dat voor het ego heeft gekozen) dan stopt alle lijden. Al het lijden houdt op wanneer we (h)erkennen dat we de verkeerde keuze hebben gemaakt. Want inherent aan die (h)erkenning is dat wanneer ik de verkeerde keuze heb gemaakt, wanneer ik voor de verkeerde leraar heb gekozen dan kan ik in principe ook voor de juiste Leraar kiezen want wanneer er een verkeerde keuze was dan moet er ook een juiste keuze zijn en dat is het doel van het wonder.

Jezus zegt dat het wonder vaststelt dat we een droom dromen waarvan de inhoud niet waar is. Het wonder stelt vast dat wij de dromer zijn, dat wij de keuzemaker zijn en in dit geval zijn dit synoniemen van elkaar. Het is dat deel van onze denkgeest dat ervoor gekozen heeft om te slapen, dat ervoor gekozen heeft om naar het ego te luisteren en zijn dromen te volgen en zich te identificeren met de dromen ervan die ons in slaap houden. Net zoals Freud ons reeds honderd jaar geleden heeft gezegd dat dromen de wachters zijn van de slaap. Het doel van dromen is om ons in slaap te houden. Het doel van onze dromen van schuld, het doel van onze dromen van lichamen (in feite het deel dat volgt op dit deel van hoofdstuk 27 dat ‘de held van de droom’ noemt) en de held van de droom is het lichaam.

Wij hebben ervoor gekozen de droom van afscheiding en schuld te dromen en dromen de droom van lichamen die de projecties zijn van deze dromen van afscheiding en schuld van de denkgeest zodat we in slaap blijven en vergeten dat we in werkelijkheid thuis zijn bij God en slechts dromen van ballingschap, dromen dat we afgescheiden zijn, dromen dat we deze individuele, speciale identiteit hebben die we begeren, koesteren en we zelfs willen doden om het te kunnen behouden en dit ook doen.

Dus wanneer ik het werkelijk meen dat mijn lijden ophoudt dan moet ik het probleem verschuiven van daar waar ik het door middel van projectie op mijn lichaam geplaatst heb, het terugbrengen naar mijn denkgeest, waar ik voor de leraar van ziekte heb gekozen, erkennen dat dit mijn keuze is dat ik een droom van ziekte droomde, dat wat ik droomde niet waar is en dat dit nu een droom is die ik kan corrigeren door voor de leraar van genezing te kiezen, d.w.z. Jezus of de Heilige Geest. En hun genezende dromen maken de dromen van ziekte van het ego ongedaan.

En wat zijn deze dromen van ziekte?
Dit zijn dromen van afscheiding, verdeling, verschil, speciaalheid.

En wat zijn deze genezende dromen? Wat maakt deze dromen ongedaan?
Dat zijn de dromen die zeggen dat we niet afgescheiden zijn van elkaar. Dat we  niet verschillend zijn, we zijn niet speciaal, we zijn niet verdeeld. We zijn allemaal hetzelfde.

Het is dat principe van gelijkheid die het gezonde denken terugbrengt naar onze krankzinnige denkgeesten. Het is het begrijpen dat we op het niveau van de denkgeest allemaal hetzelfde zijn, die alle lijden geneest. Ziekte en lijden zijn rechtstreeks afkomstig van het geloof van afscheiding. Genezing en vrede komen rechtstreeks van de gelukkige droom van de herkenning dat we niet afgescheiden zijn.

En door te leren dat ik niet afgescheiden ben van jou en door dit uit te breiden en te veralgemenen dat ik van niemand afgescheiden ben, ontwaak ik uiteindelijk zelf uit de gelukkige droom van gelijkheid en word ik mij er bewust van dat ik nooit afgescheiden ben geweest van mijn Bron. Ik ben inderdaad zoals God mij heeft geschapen, het idee van de Zoon van God die ik ben als Christus die nooit zijn Oorsprong in de Hemel heeft verlaten.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Je moet voor het ogenblik alleen maar even onthouden dat we al gezegd hebben dat er twee scripts zijn – dat van het ego en dat van de Heilige Geest – en dat een van de doelen van het wonder is om je tijd te besparen. Als je vergeving kiest in plaats van het ego dan heeft Jezus de volgende belofte aan jou gemaakt:

Het wonder elimineert de behoefte aan zorgen van lagere orde. Aangezien het een tijdsinterval buiten het normale patroon betreft gelden de gebruikelijke overwegingen van tijd en ruimte niet. Wanneer jij een wonder verricht zal ik zorgen dat zowel tijd als ruimte zich daarnaar schikken.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Kan het idee van dit universum als een opwindspeeltje ooit wetenschappelijk worden aangetoond?

Ten dele wel en ten dele niet. Je kunt gedachten niet meten. Je kunt de veranderingen in het magnetische veld meten, maar je kunt niet bewijzen wat de oorzaak is van de elektrische veranderingen in de hersenen. Je kunt de resulterende chemische en hormonale reacties in het algemeen documenteren, maar als het lichaam eenmaal het signaal heeft gekregen wat te doen, is het allemaal een effect. Het is georganiseerd zodat je zult denken dat het lichaam onafhankelijk is.

Maar zoals de Cursus direct in de inleiding onderricht:

Het lichaam lijkt in hoge mate zelfsturend en onafhankelijk maar in feite reageert het alleen op de intentie van de denkgeest.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Telkens wanneer jij iemand ontmoet, bedenk dan dat het een heilige ontmoeting is. Zoals je hem ziet, zie jij jezelf. Zoals je hem behandelt, behandel jij jezelf. Zoals je over hem denkt, denk jij over jezelf. Vergeet dit nooit want in hem zal jij jezelf vinden of verliezen. Telkens wanneer twee Zonen van God elkaar ontmoeten wordt hun een nieuwe kans op verlossing geboden. Ga nooit bij iemand weg zonder hem verlossing gegeven en die zelf ontvangen te hebben. Want daar ben ik altijd met jullie in jullie gedachtenis.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Je hele egodenkgeest is de programmeur die signalen naar je hersenen stuurt. Je brein maakt gewoon deel uit van het apparaat. Het stuurt het signaal door dat het lichaam, ofwel de computer, vertelt wat het moet doen, zien of voelen.

Je ervaring is dat je hier bent op het computerscherm, afgescheiden van God, afgescheiden van je broeders en je zusters en dat je de afscheidingsgedachte en het conflict, dat gepaard gaat met de dualiteit van je gespleten denkgeest, steeds maar ten uitvoer legt. Je broeders en je zusters doen precies wat jij wil dat ze doen. Dit is de uitleg die de Cursus doet over het feit dat jij je niet bewust bent dat je ze voor jou iets doet uitspelen:

Dromen laten jou zien dat je de macht hebt een wereld te maken zoals jij die graag wilt en dat je die ziet omdat je die verlangt. En terwijl je die ziet twijfel je er niet aan dat ze werkelijk is. Niettemin is hier een wereld, duidelijk binnenin je denkgeest, die toch buiten je lijkt te zijn. Je reageert er niet op alsof jij die gemaakt hebt en evenmin zie je in dat de emoties die de droom oproept wel van jou afkomstig moeten zijn. Het zijn de figuren in de droom en wat zij doen die de droom lijken te maken. Je beseft niet dat jij degene bent die ervoor zorgt dat zij iets voor jou uitleven want deed je dat wel dan zou de schuld niet bij hen liggen en zou de illusie van bevrediging verdwenen zijn. In de droom zijn deze elementen niet versluierd. Je lijkt te ontwaken en de droom is voorbij. Maar wat je niet inziet is dat wat de droom veroorzaakt heeft daarmee niet is verdwenen. Jouw wens, een andere wereld te maken die niet werkelijk is blijft, bij je. En waartoe jij lijkt te ontwaken is niets dan een andere vorm van diezelfde wereld die je ziet in de droom. Al jouw tijd wordt doorgebracht met dromen. Je slaapdromen en je waakdromen hebben verschillende vormen, meer niet. Hun inhoud is dezelfde. Ze vormen jouw protest tegen de werkelijkheid en jouw waanzinnige idee-fixe dat je die kunt veranderen. In je waakdromen neemt de speciale relatie een speciale plaats in. Ze is het middel waarmee jij probeert je slaapdromen uit te laten komen. Hieruit ontwaak je niet. De speciale relatie is jouw vastbeslotenheid om je greep op de onwerkelijkheid te behouden en jezelf het ontwaken te beletten. En zolang jij meer waarde ziet in slapen dan in waken zal je dat niet loslaten.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Behalve de speciale haatrelaties die zich eenvoudigweg kunnen voordoen in de vorm van jouw afkeur voor iemand heb je ook speciale liefdesrelaties. Maar hoe zou dit alles mogelijk zijn zonder lichamen? De Cursus zegt hierover:

Het lichaam is de afgod van het ego: het vleesgeworden geloof in zonde dat vervolgens naar buiten wordt geprojecteerd. Dit produceert wat een muur van vlees lijkt rond de denkgeest, houdt deze in een nietig plekje ruimte en tijd gevangen, is onderworpen aan de dood en met slechts een ogenblik toebedeeld waarin het zucht en treurt en sterft ter ere van zijn meester. En dit onheilig ogenblik lijkt het leven te zijn: een ogenblik van wanhoop, een nietig eiland van droog zand, verstoken van water en onvast gevestigd op vergetelheid. Hier houdt de Zoon van God kortstondig halt, om zijn toewijding te offreren aan de afgoden van de dood en dan verder te gaan. En hier is hij meer dood dan levend. Maar hier is het ook dat hij opnieuw zijn keuze maakt tussen afgoderij en liefde. Hier wordt hem de keuze gegeven dit ogenblik te besteden aan een huldeblijk aan het lichaam of toe te laten dat hij ervan wordt vrijgemaakt. Hier kan hij het heilig ogenblik aanvaarden dat hem, ter vervanging van het onheilige dat hij voordien gekozen had, wordt aangeboden. En hier kan hij leren dat relaties zijn verlossing betekenen en niet zijn ondergang.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Hoewel jij Gods vergeving niet nodig hebt, omdat Hij je nooit veroordeeld heeft, heb je wel toegang tot Zijn Stem, de Heilige Geest, die schuld als volgt behandelt:

Het ego leert jou jezelf aan te vallen omdat je schuldig bent en dat moet de schuld wel vergroten aangezien schuld het resultaat van een aanval is. In wat het ego onderwijst valt dan ook niet aan schuld te ontkomen. Want de aanval maakt schuld tot werkelijkheid en als die werkelijk is bestaat er geen manier die te overwinnen. De Heilige Geest verdrijft schuld eenvoudig door het kalme inzicht dat die nooit heeft bestaan. Wanneer Hij de schuldeloze Zoon van God aanschouwt weet Hij dat dit waar is. En omdat het voor jou waar is kun jij jezelf niet aanvallen want zonder schuld is een aanval niet mogelijk. Jij bent dus verlost omdat Gods Zoon schuldeloos is. En doordat je volkomen zuiver bent, ben jij onkwetsbaar.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Dus God hoeft mij niet te vergeven; ik moet mijzelf vergeven door anderen te vergeven in plaats van ze aan te vallen. Zelfs al is het alleen maar een mentaal oordeel en ik niets zeg of doe, een aanvalsgedachte is nog steeds een aanvalsgedachte. Dat is de reden waarom ik mijn gedachten in de gaten moet houden. Of ik nu aanval of vergeef, ik doe het mijzelf aan omdat uiteindelijk deze mensen niet echt zijn – ze zijn slechts symbolen van wat er in mijn geest zit. De wereld heeft Gods vergeving niet nodig; mensen moeten zichzelf vergeven door de beelden die ze zien te vergeven.

De Cursus is hier heel duidelijk in:

God vergeeft niet omdat Hij nooit veroordeeld heeft. En er moet veroordeling zijn voordat vergeving nodig is. Vergeving is de grote noodzaak van deze wereld, maar dat komt omdat ze een wereld van illusies is. Zij die vergeven bevrijden zichzelf zo van illusies, terwijl zij die nalaten te vergeven zich daaraan binden. Zoals jij alleen jezelf veroordeelt, zo vergeef jij ook alleen jezelf.

Maar hoewel God niet vergeeft is Zijn Liefde toch de basis voor vergeving.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 36 - Boosheid

Het onderwerp voor vandaag is boosheid. Boosheid is een belangrijk thema in Een Cursus in Wonderen. Het is werkelijk een sleutelbegrip in het denksysteem van het ego. Het woord komt in de hele Cursus voor, net als synoniemen ervoor zoals haat, aanval, razernij, milde steken van ergernis, allemaal verschillende manieren om uit te leggen wat boosheid is. En boosheid kan begrepen worden als zijnde de projectie van schuld.

Schuld is werkelijk boosheid op het zelf, zelfhaat. We beschuldigen onszelf ervan dat we gezondigd hebben, gezondigd hebben tegenover God. En die schuld, dat schuldgevoel, is zo weerzinwekkend voor ons dat we, om te kunnen overleven, onze toevlucht zoeken in het projecteren van die schuld. We projecteren de schuld en zeggen: ‘Ik ben niet de schuldige zondaar, dat ben jij’ en we rechtvaardigen daarna deze projectie door boos te worden.
De Cursus spreekt van ‘boosheid schreeuwt dat schuld werkelijk is’, net zoals pijn ons toeschreeuwt dat zonde werkelijk is,

Er is een paragraaf met de titel ‘De getuigen voor de zonde’ (T27.VI) en pijn is de getuige voor zonde. Iets of iemand buiten mij is de oorzaak voor mijn lijden en die persoon of die entiteit of micro-organisme is de zondaar.
Boosheid is dus altijd de projectie van schuld en er is geen manier om dat te vermijden eens we in de wereld zijn want het zijn slechts mensen met een schuldgevoel die in deze wereld komen.
De Cursus zegt ons dat de wereld een waanvoorstelling is van hen die gek geworden zijn door schuld (T13.Inl.2:2) en dat omvat elk van ons.

Wanneer we geloven dat we hier in een lichaam zijn dan geloven we ook dat we schuldige zondaars zijn en dat we verdienen om gestraft te worden. En nogmaals we proberen dit te vermijden aan de hand van het mechanisme van projectie en boosheid.

Er zijn in de Cursus twee plaatsen (T6.Inl.1:2, 7; T30.VI.1:1) waar Jezus ons zegt dat boosheid nooit gerechtvaardigd is en dit wordt vaak verkeerd begrepen door studenten en wordt begrepen dat we nooit boos zouden mogen zijn, maar dit is niet wat Jezus bedoelt want, nogmaals, het is niet mogelijk om niet boos te worden omdat we hier gekomen zijn als creaties van schuld.
Maar door te zeggen dat schuld nooit gerechtvaardigd is zegt hij: ‘Schrijf jouw schuldgevoel en jouw ervaring van schuld niet toe aan iets dat buiten jou is. Mensen maken jou niet boos. Jij maakt jezelf boos door jezelf schuldig te maken door het kiezen van de verkeerde leraar.’
Kiezen voor het ego, het denksysteem van afscheiding, speciaalheid en verschillen is altijd een keuze voor schuld en is daarom altijd een keuze voor boosheid. Dus boosheid is nooit gerechtvaardigd want ongeacht wat je ook zou gedaan hebben, ongeacht hoe hatelijk en boos je ten opzichte van anderen ook bent geweest, je blijft verantwoordelijk voor het verlies van vrede die plaats maakt voor boosheid.

In de paragraaf in het Handboek voor Leraren ‘Wat is de vrede van God?’ (HvL.20.3:3) zegt Jezus dat wanneer je in principe de vrede van God wil vermijden, omdat we hier zo bang voor zijn, kies dan voor boosheid. Boosheid wordt dan als een beschermingsbord of een sluier dat voor de denkgeest valt. Op die manier wordt boosheid dus een verdediging.

Deel van dit probleem nu is dat psychologen altijd geleerd hebben dat boosheid in wezen een menselijke emotie is, dat normale mensen boos worden en dat dit volkomen logisch lijkt. Normale mensen worden boos in deze wereld maar normale mensen komen niet in deze wereld.
En het is belangrijk te noteren dat één van de klachten die altijd gegeven werden richting Freud, was dat hij geen theorie over ‘normaal zijn’ gaf, wat natuurlijk ook zo is. Hij dacht dat mensen niet normaal waren omdat hij het abnormaal zijn herkende of deze met haat gevulde gedachten, deze waanzinnige gedachten die in het onderbewustzijn van iedereen zijn en daarom had hij geen theorie over normaal zijn omdat niemand hier normaal is.
Men zou via psychoanalyse kunnen proberen om schuld te analyseren of deze gevoelens van zelfhaat, deze grote, slechte, verschrikkelijke, duistere, instinctieve gevoelens en driften die we, volgens Freud, allemaal in ons onderbewustzijn hebben, maar er is geen manier om er werkelijk van los te komen.

Dus niemand is hier normaal en wat behulpzaam kan zijn om hier bewust van te worden is dat alleen angstige, met schuld gedreven, zondige mensen hier komen, mensen die geloven dat ze zondig en schuldig zijn en boos en dan, nogmaals, dit altijd als gerechtvaardigd voor ons overkomt omdat we andere mensen schuldig maken om ons eigen gevoel van ziekte en ongemak, of we dit nu hebben op het persoonlijke niveau of andere mensen, instellingen of regeringen, verantwoordelijk stellen voor het ongelukkig zijn en onderdrukken van andere mensen. Maar het feit is, nogmaals, dat gezien er niets is dat zich buiten ons bevindt, omdat er geen wereld is, en dit is een kernpunt in de theorie van de Cursus en één van de primaire metafysische funderingen van de leer van de Cursus omtrent vergeving, gezien er niets of niemand is die buiten ons is hoe kan dan iets wat niet buiten ons is effect hebben op ons.
Boosheid roept steeds dat er iemand buiten ons is, iemand die boosaardig is, zondig, slecht of een micro-organisme dat boosaardig is of zondig of slecht, kwaadaardig en ons kan aanvallen. En op het niveau van het  lichaam kan dit allemaal waar zijn, maar gezien er geen wereld is, is er ook geen lichaam. Er is enkel de denkgeest die droomt en zich een wereld voorstelt die niet bestaat.

En dus de kern van deze uitspraak dat ‘boosheid nooit gerechtvaardigd is’ is het geloof dat niemand en niets de macht heeft om de liefde en de vrede van God van ons weg te nemen. Het is enkel onze keuzemakende denkgeest die dergelijke keuze kan maken. Als er dus schuld gerechtvaardigd zou kunnen worden dan moet dit gericht worden op onszelf, maar zeker niet dat we boos zijn, maar dat we onze vergissing herkennen zodat we opnieuw zouden kiezen. Onschuld kiezen in plaats van schuld en liefde kiezen in plaats van haat.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Zoals de Cursus vervolgens zegt:

Het ego leert jou jezelf aan te vallen omdat je schuldig bent en dat moet de schuld wel vergroten aangezien schuld het resultaat van een aanval is. In wat het ego onderwijst valt dan ook niet aan schuld te ontkomen. Want de aanval maakt schuld tot werkelijkheid en als die werkelijk is bestaat er geen manier die te overwinnen. De Heilige Geest verdrijft schuld eenvoudig door het kalme inzicht dat die nooit heeft bestaan. Wanneer Hij de schuldeloze Zoon van God aanschouwt weet Hij dat dit waar is. En omdat het voor jou waar is kun jij jezelf niet aanvallen want zonder schuld is een aanval niet mogelijk. Jij bent dus verlost omdat Gods Zoon schuldeloos is. En doordat je volkomen zuiver bent, ben jij onkwetsbaar.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Zodra jij een oordeel velt over de droomfiguren en zo je droom werkelijkheidsgehalte geeft, val je direct in de val van het ego – of je nu gelooft dat je voor je zonde moet boeten of dat anderen voor hun zonden moeten boeten of dat ze jouw beoordeling verdienen:

Je kunt schuld niet verdrijven door die tot werkelijkheid te maken en die vervolgens al verzoenend weer goed te maken. Dit is het plan dat het ego biedt, in plaats van die te verdrijven. Het ego gelooft in verzoening door middel van aanval omdat het zich volkomen heeft uitgeleverd aan de krankzinnige opvatting dat aanval verlossing is. En jij die aan schuld verknocht bent moet dit ook wel geloven want hoe anders dan door je met het ego te vereenzelvigen zou datgene wat jij niet wilt jou dierbaar kunnen zijn?

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

… of je nou anderen met je eigen gedachten aanvalt of dat iemand anders jou schijnt aan te vallen, hetzij verbaal of fysiek:

Het geheim van de verlossing is slechts dit: dat jij dit jezelf aandoet. Wat ook de vorm van de aanval is, dit is nog steeds waar. Wie ook de rol van vijand of van aanvaller op zich neemt, dit is nog steeds de waarheid. Wat ook de oorzaak lijkt van enig leed of lijden dat je voelt, dit is nog steeds waar. Je zou namelijk helemaal niet reageren op figuren in een droom waarvan je wist dat je die droomde. Laat ze zo haatdragend en kwaadaardig zijn als ze maar zijn, ze kunnen geen effect op jou hebben, behalve wanneer jij nalaat in te zien dat het jouw droom is.

Dagelijkse verwijzing uit De Verdwijning van het Universum naar Een Cursus in Wonderen

Je zult meer en meer ervaren dat de Cursus gelijk heeft als hij zegt:

Woede is nooit gerechtvaardigd. Aanval heeft geen bestaansgrond. Hier is het dat de uitweg uit de angst begint en hier ook zal die worden voltooid. Hier wordt de werkelijke wereld in ruil ontvangen voor dromen van verschrikking. Want op deze grond berust vergeving en is ze slechts natuurlijk. Er wordt jou niet gevraagd vergiffenis te schenken waar een aanval terecht is en gerechtvaardigd zou zijn. Want dat zou betekenen dat je een zonde vergeeft door over het hoofd te zien wat er werkelijk is. Dat is geen vergiffenis. Want dat veronderstelt dat jouw vergiffenis, doordat je op een manier reageert die niet gerechtvaardigd is, het antwoord zal worden op een aanval die plaatsvond. Op die manier is vergiffenis misplaatst doordat ze wordt verleend waar ze niet terecht is.