Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Verlichting of wederopstanding is ontwaken uit de droom en het herkennen van de waarheid die altijd was en altijd zal zijn. Ware vergeving kan niet anders dan daartoe leiden. En maak je niet bezorgd hoe lang het zal duren, zoals de Cursus zegt:

Wat jij nu moet leren is: alleen oneindig geduld sorteert onmiddellijk effect. Op deze manier wordt de tijd voor de eeuwigheid verruild. Oneindig geduld roept oneindige liefde op en door nu resultaat op te leveren maakt het de tijd overbodig. We hebben herhaaldelijk gezegd dat de tijd een leermiddel is dat zal worden afgeschaft wanneer het niet langer van nut is. De Heilige Geest, die in de tijd namens God spreekt, weet ook dat de tijd geen betekenis heeft. Hij herinnert je hieraan in ieder vluchtig tijdsmoment, omdat het Zijn bijzondere functie is jou naar de eeuwigheid terug te brengen en je scheppingen daar te blijven zegenen. Hij is de enige zegen die je waarlijk geven kunt, omdat Hij waarlijk gezegend is. Omdat Hij jou door God vrijelijk werd gegeven, moet je Hem geven zoals je Hem ontvangen hebt.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Je opstanding is je herontwaken. Ik sta model voor wedergeboorte, maar wedergeboorte zelf is niets anders dan dat datgene in je denkgeest daagt wat zich daar al bevindt. God Zelf heeft het daar geplaatst en dus is het voor eeuwig waar. Ik heb erin geloofd en het daarom als waar voor mij aanvaard. Help me het in de naam van het Koninkrijk Gods aan onze broeders te leren, maar geloof eerst dat het voor jou waar is, anders zal je verkeerd onderwijzen. Mijn broeders sliepen tijdens de zogenaamde ‘zielenstrijd in de hof’, maar ik kon niet boos op hen zijn omdat ik wist dat ik niet in de steek gelaten kon worden.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

De cursus onderwijst ook dat je deze vrede bereikt door je illusies te vergeven.

Verlossing is ongedaan maken in die zin dat ze niets doet en nalaat de wereld van dromen en boosaardigheid te steunen. Zo laat zij illusies los. Door die geen steun te geven laat zij ze enkel kalm tot stof vergaan. En wat zij verborgen hielden wordt nu geopenbaard: een altaar voor Gods heilige Naam waarop Zijn Woord geschreven staat, met de geschenken van jouw vergeving daarvoor neergelegd en de Godsherinnering niet ver daarachter.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 56 - Wanneer jouw broeder jou vraagt iets 'ongehoord' te doen

Deze morgen hebben we het over een vrij bekende zin uit Een Cursus in Wonderen ‘wanneer jouw broeder jou vraagt iets ‘ongehoord’ te doen, doe het dan.’ Dit wordt heel vaak verkeerd begrepen en foutief toegepast omdat studenten niet verder lezen wat in het begin van hoofdstuk 16 staat in het deel ‘Ware inleving’ en waar Jezus zegt: ‘Ik heb je gezegd dat als een broeder vraagt iets dwaas te doen, om dat dan te doen, maar vergewis je ervan dat dit niet betekent iets dwaas doen wat hem of jou zou kwetsen, want wat de een kwetst zal ook de ander kwetsen.’ (T16.I.6:4)

Wat aan die eerste zin heel belangrijk is – wanneer jouw broeder jou vraagt iets ongehoords te doen, doe het dan – is dat naarmate Jezus zijn commentaar verder geeft zijn aanwijzing is dat wanneer iemand jou zou vragen om iets ongepast te doen en je in jezelf een weerstand voelt die zegt ‘oh nee, dat ga ik niet doen’ dan reageer je even waanzinnig als degene die jou het verzoek deed. Want die persoon gelooft dat zijn of haar verlossing afhankelijk is van het feit dat jij dat ongehoord iets doet. Jouw directe weigering, jouw investering om dit ongepaste iets niet te doen is omdat je gelooft dat jouw verlossing afhangt van het niet doen van dit ongepast iets. Daarom delen jullie beide dezelfde waanzin in het geloof dat er iets in deze wereld is die of je het nu wel of niet doet, verlossing biedt waardoor het de macht en de betekenis krijgt die het niet heeft omdat in werkelijkheid het enige wat ons verlossing biedt is door juist gericht denkend te worden, Jezus of de Heilige Geest als onze leraar te kiezen en hun onderricht te volgen, namelijk vergeven, wat wil zeggen dat we aan niets in deze wereld de macht geven dat het ons kan raken.

Door iets ongehoords te vragen en koppig en halsstarrig weigeren dit ongepast iets te doen, doen we eenvoudig precies het tegenovergestelde van dat waarvoor vergeving bedoeld is dit te corrigeren, namelijk het geloof, nogmaals, dat er buiten ons een wereld is die onze liefde en vrede kan treffen en dit kan wegnemen of het kan uitbreiden.

Het probleem echter is dat dit door studenten heel letterlijk wordt genomen en dat men bijvoorbeeld zou kunnen zeggen dat het mij een goed gevoel geeft wanneer jij van de brug in Brooklyn zou springen of, omdat we hier nu in de Westkust zijn, van de Golden Gatebrug. En ik reageer dus dat ik dit niet zal doen, maar dan toch dat kleine stemmetje hoor die zegt dat de Cursus zegt om dit wel te doen. Dat is dus de reden van/voor het bezwaar en waarvan dus later de correctie die zegt: ‘maar doe niets dat jou of hem zou kunnen kwetsen.’

Dus, zoals met alles, moeten we steeds het verzoek brengen naar ons juist gerichte denken en wanneer we geen enkel aandeel in de uitkomst ervan hebben – het wel of niet doen van het ‘ongehoorde’ iets – wanneer er geen aandeel is in het resultaat, dan is het zo dat we automatisch datgene doen wat het beste is voor onszelf, voor degene die dit ‘ongehoord’ verzoek doet en voor gelijk wie die hierbij betrokken is.

Een ander component van dit alles om iets ongehoords te doen, wanneer een broeder hierom vraagt, is wat momenteel bekend staat als aanzetten tot. Over het algemeen wordt dit gezegd wanneer mensen die leven met een alcoholicus of met gelijk welk verslavend verschijnsel dit verslavend gedrag bevorderen door te zorgen voor drugs, alcohol, voedsel voor hen die verslaafd zijn aan eten, enz. waardoor degene die de verslaving ondersteunt deel wordt van hetzelfde probleem. Dit is niet wat Jezus hier bedoelt. Wat hij hiermee bedoelt is dat het vaak zo is dat wanneer iemand jou vraagt iets te doen, ook al is het niet gepast, ook al mag het er op lijken dat het niet behulpzaam is, dit uiteindelijk heel behulpzaam kan worden omdat het een manier kan zijn om tegen deze persoon te zeggen dat je van die persoon houdt en dat je alles wil doen om te helpen ook al is het iets dat door de wereld veroordeeld wordt als zijnde onbehulpzaam. Wanneer jij aan iemand zegt dat je datgene wat zij jou vragen te doen niet zult doen, dan is het voor die ander heel moeilijk zich hier niet schuldig over te voelen. Daarom is het in principe heel goed mogelijk, heel zorgzaam en behulpzaam om iets te doen en het er op lijkt dat het nog meer macht krijgt. Wat jij doet op het niveau van de denkgeest is die persoon leren dat hun zonde geen enkel effect hebben. Ze hebben geen effect op jou en het heeft geen enkel effect op hen. Maar, nogmaals, hier is voorzichtigheid geboden. Het is logisch dat het niet echt behulpzaam is om een alcoholist een glas whisky of een glas wijn aan te bieden wanneer je toch weet dat dit hem niet zal helpen. Bij iemand die af wil raken van het roken is het niet echt behulpzaam door te zeggen: ‘oké, neem maar een sigaretje van mij.’ Het sturende principe in dit alles is om zo duidelijk mogelijk te zijn in het feit dat jouw ego geen enkel aandeel heeft in het gebeuren. Wanneer dit er niet is zal, nogmaals, alles wat je zegt of doet liefdevol, zorgzaam en behulpzaam zijn of het nu ongepast is of niet.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Ongelukkigerwijze werden de brieven van Paulus uiteindelijk letterlijk voor een evangelie versleten. Een van de redenen waarom hij dacht zoals hij deed was omdat hij in de oude geschriften geloofde. We hebben er de nadruk op gelegd dat het christendom een voortzetting was van het oude verhaal in een nieuwe verpakking. Als je hoofdstuk 53 van Jesajah zou lezen, speciaal de verzen 5 tot en met 10, zou je de houding van het christendom in een notendop vinden!
Hoe kon Paulus denken dat de wederopstanding geestelijk en niet lichamelijk was als hij op deze manier dacht? Wederopstanding heeft niets met het lichaam te maken en als je dat gelooft maakt dat het lichaam erg belangrijk – het totaal tegenovergestelde van de echte boodschap van Jezus. Zoals zijn Cursus duidelijk onderricht:

Verlossing is bestemd voor de denkgeest en ze wordt verkregen door middel van vrede. Dit is het enige wat kan worden verlost en de enige manier waarop dat kan. Elke reactie, anders dan liefde, ontstaat uit een verwarring over het ‘hoe’ en ‘wat’ van verlossing en dit is het enige antwoord. Verlies dit nooit uit het oog en sta jezelf nooit toe te geloven, al was het maar voor even, dat er een ander antwoord is. Want dan zal je jezelf ongetwijfeld onder de armen scharen die niet begrijpen dat ze in overvloed leven en dat hun verlossing gekomen is.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het ego herkent de werkelijke bron van ‘dreiging’ niet en als jij jezelf met het ego associeert begrijp jij de situatie niet zoals die is. Alleen jouw trouw aan het ego geeft het enige macht over je. Ik heb over het ego gesproken alsof het een losstaand ding was dat zelfstandig opereert. Dit was nodig om jou ervan te overtuigen dat je het niet luchtig weg kunt wuiven en moet beseffen hoeveel van je denken egogericht is. We kunnen het daar echter niet veilig bij laten, want anders zal jij jezelf beschouwen als onvermijdelijk verscheurd zolang je hier bent of zolang jij gelooft dat je hier bent. Het ego is niet meer dan een deel van wat jij over jezelf gelooft. Je andere leven is zonder onderbreking doorgegaan en heeft totaal geen invloed ondergaan en zal die, van je pogingen het te dissociëren, ook nooit ondergaan.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Zeker fysieke wonderen zijn mogelijk omdat de geest alles maakt. Alle psychische fenomenen zijn mogelijk omdat ‘denkgeesten verbonden zijn’. … Maar waarom zou je al die tijd en energie verspelen met werken aan schijnbare gevolgen als je direct naar de oorzaak kunt gaan en het kunt regelen in de denkgeest.

Denkgeesten zijn met elkaar verbonden, lichamen niet. Alleen door aan de denkgeest de eigenschappen van het lichaam toe te schrijven lijkt afgescheidenheid inderdaad mogelijk. En de denkgeest lijkt nu gefragmenteerd, afgezonderd en alleen te zijn. Zijn schuld, die hem gescheiden houdt, wordt op het lichaam geprojecteerd, dat lijdt en sterft omdat het wordt aangevallen om zo de afgescheidenheid in de denkgeest vast te houden en hem zijn Identiteit niet te laten kennen. De denkgeest kan niet aanvallen, maar hij kan wel fantasieën maken en het lichaam gelasten die uit te spelen. Toch is het nooit wat het lichaam doet dat voldoening lijkt te geven. Als de denkgeest niet gelooft dat het lichaam in feite zijn fantasieën aan het uitspelen is, zal hij het lichaam aanvallen door de projectie van zijn schuld erop te doen toenemen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het idee van de droomnatuur van de wereld dat in de tekst tot in de details wordt uitgelegd wordt in het Werkboek helemaal ondersteund zonder het daar altijd te benoemen.

De eenvoud van het zien van het universum als een droom en het vergeven van de beelden die je fysieke ogen je ogenschijnlijk tonen wordt duidelijk samengevat in een van de verklaringen van vergeving in het Werkboek:

Vergeving ziet in dat wat je dacht dat je broeder jou heeft aangedaan, niet heeft plaatsgevonden. Wat ze niet doet is: zonden kwijtschelden en ze werkelijk maken. Ze ziet dat er geen zonde is geweest. En in die zienswijze zijn al jouw zonden vergeven. Wat is zonde anders dan een onjuist idee omtrent Gods Zoon? Vergeving ziet eenvoudig de onjuistheid daarvan en laat het daarom los. Wat dan vrij is om nu de plaats daarvan in te nemen, is de Wil van God.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Waarom wachten op de Hemel? Zij die het licht zoeken bedekken slechts hun ogen. Het licht is nú in hen. Verlichting is slechts een herkenning en allerminst een verandering. Het licht is niet van deze wereld, maar ook jij die het licht in je draagt bent hier een vreemde. Het licht kwam met jou mee vanuit je geboortehuis en is bij je gebleven omdat het jou eigen is. Het is het enige wat jij met je meebrengt van Hem die jouw Oorsprong is. Het straalt in jou omdat het je huis verlicht en leidt je terug naar waar het vandaan gekomen is en waar jij thuis bent.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

In feite zegt Jezus in zijn Cursus dat hij weet dat je uiteindelijk naar hem zult luisteren en ware vergeving zult beoefenen.

Laten we blij zijn dat we de aarde kunnen bewandelen en zoveel kansen krijgen om telkens weer een situatie te zien waarin Gods gave opnieuw als de onze kan worden herkend! En zo zullen alle sporen van de hel, de geheime zonden en de verborgen haatgevoelens zijn uitgewist. En heel de lieflijkheid die zij verborgen hielden verschijnt nu als hemelse weiden voor onze ogen, om ons hoog boven de doornige paden te verheffen die wij volgden voordat de Christus verscheen. Hoor mij, mijn broeders, luister en sluit je bij mij aan. God heeft beschikt dat ik niet tevergeefs kan roepen en in Zijn zekerheid rust ik voldaan. Want jullie zullen horen en jullie zullen opnieuw je keuze maken. En met deze keuze is iedereen bevrijd.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Er is een scherpe denkgeest nodig als je gaat doen wat de Cursus zegt en alleen waakzaam bent voor God en Zijn Koninkrijk. Zoals de Cursus je informeert:

Wonderen ontstaan uit een wonderstaat van de denkgeest of een staat van wonderbereidheid.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 55 - Hoe we in een illusoire wereld gelukkig kunnen zijn.

Het thema voor vandaag is: hoe kunnen we een voldaan, gelukkig leven hebben in een wereld die gemaakt werd als een aanval op God, in een wereld waarvan ons keer op keer gezegd wordt dat ze een illusie is. Sommige passages maken zelfs melding dat er buiten helemaal geen wereld is, dat het een enorme hallucinatie is. Hoe kunnen we hier dus gelukkig zijn?

In het begin van de tekst (T6.II.6:1) is er de zin: ‘Hoe kan je vreugde vinden in een vreugdeloos oord, behalve dan door te beseffen dat je er niet bent.’ En dat is de sleutel. Wat ons in deze wereld gelukkig kan maken is door een ander doel te zien van het waarom van ons zijn hier, verschillend van het doel van het doel dat het ego ons heeft verteld.

In het begin van de tekst wordt ons gezegd dat het enige genoegen afkomstig is in het doen van de Wil van God. En zoals we telkens en telkens weer in de Cursus kunnen zien, is datgene dat als positief kan gezien worden de ontkenning, het negeren van de negativiteit van het ego. De negativiteit van het ego of het negatief ingestelde denksysteem van het ego dat zegt dat de Liefde van God een illusie is en dat mijn speciale liefde de werkelijkheid is. En niet alleen dat jij je gelukkiger zult voelen wanneer je ervoor kiest je te identificeren met mijn liefde in plaats van met de Liefde van God. En mijn wil, de wil van het ego, is om het genot zo groot mogelijk te maken en het lijden tot een minimum terug te brengen en dat dit altijd is ten koste van iemand anders.

Een van de sleutelbegrippen en in feite het hoofdprincipe van het bestaan van het ego is ‘de een of de ander’ , want in dat ogenblik, in dat onheilig ogenblik, is het denksysteem van het ego geboren. Of het was de volmaakte Eenheid van God en Zijn volmaakte Liefde of de afscheiding en speciale liefde van het ego. We kunnen niet beide hebben. Het is letterlijk of de een of de ander. Of de afscheiding is waar of het is de volmaakte Eenheid die waar is. Of het is speciale liefde - die altijd uitsluit - die werkelijk is of het is de Liefde van God -  die allesomvattend is – die waar is, maar het is of het een of het ander. Een gezien we allemaal geloven dat we bestaan als afgescheiden en verschillende wezens en entiteiten zeggen we bij elke ademhaling, bij elke handeling, elk moment elke morgen wanneer we wakker worden en we onze aanwezigheid voelen wanneer we naar de badkamer strompelen, in de spiegel kijken en iemand zien waarvan we denken dat dit ons zelf is – of we nu leuk vinden wat we zien of niet, maar we herkennen wel degelijk iemand als onszelf – in dat ogenblik zeggen wij dat ons ego gelijk heeft, dat het ego werkelijk is, dat het ego waar is en dat God een illusie is. Wat deze illusie nu versterkt, wat maakt dat deze illusie behouden blijft en het basisgeloof van het ego is, is zijn tweedelige doelstelling dat ik wil bewijzen dat ik besta en dat ik iemand anders hiervoor verantwoordelijk stel. En wanneer ik hiermee weg kom, wanneer ik van twee walletjes kan eten, wat dus wil zeggen dat ik mijn individueel bestaan bevestig, maar ik stel iemand anders hiervoor verantwoordelijk en aansprakelijk, wanneer ik dit met iemand anders doe is dit de verbintenis van het ego die in de Hemel gemaakt is. En met die andere persoon doe ik wat hij voor mij heeft gedaan. Door jou behoud ik mijn bestaan en jij behoudt jouw bestaan dank zij mij. Ik geloof dat aan mijn behoeften voldaan wordt door jou. Ik geloof dat, ten koste van jou, voldaan wordt aan mijn behoeften en jij gelooft dat aan jouw behoeften voldaan wordt ten koste van mij en dit noemen we in deze wereld een gelukkig huwelijk of een mooie vriendschap of een gelukkige relatie. Dit is de wil van het ego. Dit is hetgeen ons goed doet. En er is altijd iemand die verlies lijdt. Dit is het verlossingsplan van het ego. Iemand wint en dat er iemand is die wint betekent dat er iemand is die verliest. De vierde wet van de chaos in hoofdstuk 23 is dat wij hebben wat wij genomen hebben. Wanneer ik gelukkig ben, wanneer ik iets heb dan is er iemand die dit niet heeft. Ik heb wat ik genomen heb. Wanneer ik iets heb dan is dit omdat ik dit van iemand anders genomen heb die het nu niet langer heeft en dat is wat we van in het beginne allemaal geloofden. We hebben Gods scheppende Macht genomen. We hebben de Liefde van God genomen. We hebben ons Zijn plaats toegeëigend, hebben er onze eigendom van gemaakt waardoor God het niet langer heeft. Nogmaals, het is de een of de ander, maar hier is geen werkelijk geluk bij. Er is geen ware vreugde omdat dit principe de wereld werkelijk maakt, het maakt ons individuele zelf werkelijk en maakt ons allemaal ellendig ongelukkig, maar waarbij we wanhopig proberen bewijzen dat we hier gelukkig zijn. Maar het werkt nooit omdat we diep van binnen in ons de fundamentele leugen van het denksysteem van het ego herkennen en natuurlijk ook van de wereld van het ego.

De enige manier dus om ons in deze vreugdeloze plaats vreugde te kennen is door te herkennen dat we hier niet zijn. Dit wil daarom niet zeggen dat naarmate we vergeving beoefenen we onze ervaringen in deze wereld moeten ontkennen of dat we ontkennen dat er buiten ons een wereld is of dat we ontkennen dat er een wereld is waarin enorm geleden wordt. Maar het wil wel zeggen dat we niet langer gehoor geven aan de interpretatie ervan door het ego, dat wat er buiten ons gebeurt ons gelukkig of ongelukkig maakt. We ontkennen onze ervaringen in deze wereld niet omdat, zoals Jezus ons in het begin van de tekst reeds zegt dat dit een vrij onwaardige manier van ontkennen is. Maar wat we wel doen is de interpretatie van het ego ontkennen die zegt dat wat buiten mij gebeurt, inclusief mijn lichaam, dat zich dus ook buiten mijn denkgeest bevindt, enig effect op mij heeft. De manier dus waarop ik leer om gelukkig te zijn in een wereld die ontworpen is om ongelukkig te zijn, is door de fundamentele wet van het ego niet te onderschrijven die zegt dat mijn geluk of mijn ongelukkig zijn afhankelijk is van krachten, omstandigheden, situaties, relaties buiten mij en waarover ik geen controle heb. Herkennen dat wat jij ook hebt gedaan niet de macht heeft om de Liefde en de Vrede van God van mij af te nemen dat is wat de verschuiving teweegbrengt van het doel van mijn leven hier. De functie ervan is niet langer dat het een gevangenis is waarbij iedereen tot gevangenisbewaarder is gemaakt, maar in plaats hiervan deze wereld te zien als een leerschool waarin ik de blije lessen van vergeving kan leren en die mij zeggen dat er hier niets is die enig effect kan hebben op mij. En hoe meer ik deze les leer en kan veralgemenen, hoe meer ik begin te begrijpen dat alles van het denksysteem van het ego een leugen is, inclusief de fundamentele aanname dat de afscheiding werkelijk is.

En ik leer dat de afscheiding een leugen is en dat de Verzoening juist is door in gelijk welke vorm, op gelijk welke manier aan het denksysteem van het ego niet langer de macht te geven om mijn innerlijke vrede en liefde te ontwrichten.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

De Heilige Geest leert jou niet om over anderen te oordelen, omdat Hij niet wil dat jij vergissingen onderwijst en ze zelf leert. Hij zou allerminst consistent zijn als Hij zou toelaten dat jij versterkt wat je juist moet leren vermijden. In de denkgeest van de denker heeft Hij dan ook een oordelende functie, maar alleen om de denkgeest één te maken zodat die zonder oordelen kan waarnemen. Dit stelt de denkgeest in staat om zonder oordelen te onderwijzen en zodoende te leren zonder oordelen te zijn. Het ongedaan maken is alleen nodig in je denkgeest, zodat je niet projecteert in plaats van uit te breiden. God Zelf heeft vastgesteld wat jij in alle veiligheid kunt uitbreiden. De derde les van de Heilige Geest luidt dan ook:
Wees alleen waakzaam voor God en Zijn Koninkrijk.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Alleen daarna kan je bereiken wat de Cursus ‘een periode van voltooiing’ noemt, die de fase van werkelijke vrede is.:

En tenslotte is er een ‘periode van voltooiing’. Hier wordt wat werd geleerd geconsolideerd. (consolideren: iets ergens mee vastleggen, verduurzamen of sterk maken). Wat vroeger louter werd gezien in schaduwbeeld wordt nu solide  (solide: vast, stevig) verworvenheid waarop zowel in alle ‘tijden van nood’, als in rustige tijden kan worden gerekend. Zeker, rust is het resultaat ervan, de vrucht van oprecht leren, van consequent denken en volledige overdracht. Dit is de fase van werkelijke vrede, want hier wordt de hemelse staat ten volle weerspiegeld. Van hieruit ligt de weg naar de Hemel open en is hij makkelijk begaanbaar. In feite is hij hier. Wie zou ergens ‘heen’ gaan als innerlijke vrede al totaal is? En wie zou willen proberen gemoedsrust te ruilen voor iets wat nog begerenswaardiger is? Wat zou begerenswaardiger kunnen zijn dan dat?

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

De Cursus is een proces. Zo is het voor iedereen, tenzij je een spiritueel genie bent die vrijwel al verlicht is … dit is een proces dat tijd en werk kost. … het is een levenslang spiritueel pad. Er zijn talloze beloningen onderweg, enkele daarvan wonderschoon en heel onverwacht, maar zij gebeuren binnen een moeilijk proces. In het Handboek der Leraren spreekt de Cursus over een periode van destabilisatie:

De volgende fase is voorwaar ‘een periode van destabilisatie’. Nu moet de leraar van God gaan begrijpen dat hij niet werkelijk wist wat waardevol was en wat waardeloos. Al wat hij tot dusver werkelijk heeft geleerd is dat hij het waardeloze niet wilde en het waardevolle juist wel. Maar om hem het verschil hiertussen te leren was zijn eigen schifting van geen betekenis. Het denkbeeld ‘offeren’ dat zo’n centrale plaats in zijn eigen denksysteem inneemt, heeft het hem onmogelijk gemaakt te oordelen. Hij dacht dat hij bereidwilligheid had geleerd, maar nu ziet hij in dat hij niet weet waar deze bereidwilligheid toe dient. En nu moet hij een toestand bereiken die misschien voor een hele lange tijd onbereikbaar blijft. Hij dient te leren alle oordelen terzijde te leggen en in iedere situatie alleen te vragen wat hij werkelijk wil. Werd niet elke stap in deze richting zo nadrukkelijk bekrachtigd, dan zou het inderdaad moeilijk zijn.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Als je met Jezus of met de Heilige Geest werkt en vergeving in de praktijk brengt dan heb je altijd effect. Zoals de Cursus zegt in de eerste vijftig principes van wonderen:

Een wonder gaat nooit verloren. Het kan vele mensen raken die je niet eens hebt ontmoet en onvoorstelbare veranderingen teweegbrengen in situaties waar jij je niet eens van bewust bent.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Als je werkelijk begrijpt dat er buiten jou niemand anders is behalve Christus dan kun je die ander de gift van vergeving en onschuld geven. Dan zal dat zijn hoe je over jezelf denkt, zoals de Cursus je onderricht:

Mijn broeders in de verlossing, laat niet na mijn stem te horen en naar mijn woorden te luisteren. Ik vraag niets anders dan jullie eigen bevrijding. Er is voor de hel geen plaats in een wereld waarvan de lieflijkheid zo intens en alomvattend kan zijn, dat het van daar naar de Hemel nog maar een stap is. Naar jullie vermoeide ogen breng ik een visie van een andere wereld, zo nieuw en zuiver en fris, dat jullie de pijn en smart die jullie voordien zagen, zullen vergeten. Dit is echter een visie die jullie dienen te delen met ieder die je ziet, want anders zal je die zelf niet zien. Deze gave geven is de manier om ze de jouwe te maken. En God heeft in liefdevolle goedheid beschikt dat ze voor jullie is.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Als je weet dat het je eigen droom is dan is er een deel van je dat weet dat er in werkelijkheid geen onrechtvaardigheid bestaat.

Jij denkt dat jouw broeder oneerlijk is tegen jou, omdat je denkt dat iemand wel oneerlijk moet zijn om een ander onschuldig te maken. En in dit spel zie je maar één doel voor heel je relatie. En dat probeer jij toe te voegen aan het doel dat eraan gegeven is. Het doel van de Heilige Geest is het ervoor te zorgen dat de Tegenwoordigheid van je heilige Gasten aan jou kenbaar wordt gemaakt. En aan dit doel kan niets worden toegevoegd, want de wereld heeft behalve dit geen doel. Aan dit ene doel iets toe- of afdoen betekent niets anders dan de wereld én jezelf elke bedoeling ontnemen. En elke oneerlijkheid die de wereld over jou lijkt uit te storten, heb jij over haar uitgestort door haar doelloos te maken, verstoken van de functie die de Heilige Geest ziet. En aldus wordt ieder levend wezen op aarde eenvoudige rechtvaardigheid ontzegd.
Wat deze onrechtvaardigheid aanricht bij jou die op een oneerlijke manier oordeelt en die ziet naar je geoordeeld hebt, kun jij niet eens inschatten. De wereld wordt dof en dreigend en je kunt geen spoor ontwaren van heel de gelukkige fonkeling die de verlossing brengt om jouw weg te verlichten. En zo zie jij jezelf, beroofd van het licht, overgeleverd aan het duister en onterecht zonder enig doel in een nutteloze wereld achtergelaten. De wereld is eerlijk omdat de Heilige Geest onrechtvaardigheid naar het licht binnenin jou heeft gebracht en daar is alle oneerlijkheid beëindigd en vervangen door rechtvaardigheid en liefde. Als jij ergens onrechtvaardigheid waarneemt, hoef je slechts dit te zeggen:

Hierdoor ontken ik de Tegenwoordigheid van de Vader en de Zoon. En ik wil Hen liever kennen dan onrechtvaardigheid zien, die wordt weggeschenen door Hun Tegenwoordigheid.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Tot jouw grote geluk maakt de Cursus je bekend met het feit dat het slechts een droom is. Het universum zelf en alles erin, inclusief alle idolen die je begeert werden door jou, vanuit een ander niveau, geprojecteerd. Zoals Jezus zegt:

Om dit alles te veranderen en een weg van hoop en bevrijding te banen in wat een eindeloze cirkel van wanhoop leek, hoef je slechts te besluiten dat jij het doel van de wereld niet kent. Je verleent haar doeleinden die ze niet heeft en zo beslis jij waartoe ze dient. Je probeert er een oord van afgoden in te zien die jij buiten jezelf vindt en die de macht bezitten om wat in jou is compleet te maken door wat je bent tussen de twee op te splitsen. Je kiest je dromen, want die zijn wat jij wenst, gezien alsof het jou gegeven werd. Je afgoden doen wat jij wilt dat ze doen en hebben de macht die jij hun toedicht. En je jaagt ze vergeefs na in de droom, want je wilt hun macht voor jezelf.
Maar waar anders komen dromen voor dan in een denkgeest die slaapt? En kan een droom erin slagen het beeld dat hij buiten zichzelf projecteert tot werkelijkheid te maken? Bespaar tijd, mijn broeder en leer waar de tijd toe dient. En bespoedig het eind van afgoden in een wereld die droef en ziek is gemaakt door er afgoden te zien. Jouw heilige denkgeest is een altaar voor God en waar Hij is kunnen geen afgoden verblijven. De angst voor God is niets anders dan de angst voor het verlies van afgoden. Het is niet de angst voor het verlies van je werkelijkheid. Maar jij hebt van jouw werkelijkheid een afgod gemaakt die je tegen het licht van de waarheid moet beschermen. En heel de wereld wordt het middel waarmee deze afgod kan worden gered. Verlossing lijkt aldus een bedreiging voor het leven en de schenker van de dood.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 54 - De reis van onbewust naar bewust



Deze morgen bespreken we het thema ‘onbewust zijn versus bewust zijn’. Dit is weer een van die zinnen die de kern van de leer van de Cursus raken - een van de manieren en in feite kunnen we spreken over de manier waarop het ego zijn eigenste bestaan beschermt, is door ons ervan te overtuigen dat we niet een denkgeest zijn, maar lichamen. Dat onze identiteit zijn wortels vindt in ons fysieke, psychische zelf, een zelf waarvan we geloven dat het begint bij onze geboorte en eindigt wanneer we sterven. Wanneer we vorige levens erkennen zouden we kunnen zeggen dat ons zelf begonnen is wanneer ons eerste leven is begonnen. Maar het hangt altijd af van onze waarneming dat we lichamen zijn, dat we individuele, speciale entiteiten zijn die zichzelf terugvinden in een lichaam.

Wat dit nu duidelijk doet is dat zolang wij geloven dat we een lichaam zijn, waardoor we daarom dus niet geloven dat we een denkgeest zijn, zolang we blijven geloven dat we in een toestand van geesteloosheid bestaan, wat wil zeggen dat we in een toestand bestaan waarin we niet over een denkgeest beschikken of dat we een lichaam hebben dat gestuurd wordt door het brein, bestuurd door onze genen, de omgeving enz., zolang we dit geloven zullen we nooit in staat zijn om terug te keren naar de denkgeest. Nooit in staat zijn om terug te keren naar de keuzemakende denkgeest waardoor we onze verkeerd genomen keuze voor het ego kunnen herkennen, dit corrigeren en opnieuw kiezen.

In ons is er een deel, is er iets en het maakt niet uit hoezeer we geloven een lichaam te zijn, dat we geloven dat we bestaan in een wereld waarin we op elkaar inwerken, dat we een bestaan hebben met een begin, een tussentijd en een einde. Zolang we dit geloven, zullen we geloven dat onze problemen hier in de wereld zijn, dat onze problemen hier in het lichaam zijn en zullen we ons nooit herinneren dat het enige probleem dat er is en bestaat onze keuze is om in het ego te geloven. Dat is het enige probleem.

In les 79 en 80 wordt gesproken over het feit dat er slechts één probleem is met slechts één oplossing en dat dit probleem reeds opgelost is; zolang we in een lichaam zijn zullen we nooit de eenvoud kennen van onze wereldse problemen.

De wereld die we allemaal als één Zoon, als één afgescheiden Zoon gemaakt hebben, is inderdaad gemaakt om ons in de war te brengen over waar onze problemen zijn. Het ego weet dat mochten we ooit terugkeren naar de denkgeest en opnieuw zouden kiezen, dat dat het geloof in de afscheiding, het geloof in een individueel, speciaal, uniek, autonoom zelf zich zou ontbinden terug in de nietsheid, in de nietigheid van waaruit het is ontstaan.

Om zijn identiteit te kunnen behouden heeft het ego zijn strategie ontwikkeld en deze strategie bestaat eruit om ons zo bang te maken van de denkgeest en heeft het ego een verhaal opgezet van hoe onze afscheiding van God een zonde is wat ertoe geleid heeft dat we overweldigd werden door gevoelens van zelfhaat, d.w.z. schuld en dan zo bang waren voor de straf van God die ons zeker zou treffen omwille van hetgene we Hem hebben aangedaan. Het ego heeft dit allemaal verzonnen zodat we bang zouden worden van de denkgeest, de denkgeest moeten ontvluchten en we ontvluchten aan de hand van projectie in een wereld die we gemaakt hebben, onszelf opgedeeld hebben in miljarden en miljarden fragmenten waarvan elk fragment zichzelf schijnbaar terugvindt in een lichaam en we door een sluier van vergetelheid die voor onze denkgeest neervalt dit makkelijk vergeten. Waardoor we makkelijk vergeten dat we denkgeest zijn. We zijn vergeten waar we werkelijk vandaan komen en we geloven nu dat we ontstaan zijn door twee lichamen, door het samenkomen van een spermatozoïde en een eitje wat dan resulteert in ons fysieke bestaan. We zijn allemaal vergeten waar we vandaan komen, geloven dat we een lichaam zijn en omwille van deze sluier van geheugenverlies, van deze sluier van vergetelheid die voor onze denkgeest neergevallen is, hebben we geen enkele manier om weer toegang te krijgen tot die denkgeest en opnieuw te kiezen.

We leven dus in een voortdurende toestand van onbewust zijn en realiseren ons niet hoe eenvoudig het probleem is en daarom ook hoe eenvoudig de oplossing is. Om ons dus bewust te kunnen worden van deze eenvoud moeten we terugkeren naar de denkgeest.

We zouden dus kunnen zeggen dat het doel van Een Cursus in Wonderen is dat we met Jezus als onze leraar die ons bij de hand neemt, de reis te maken van onbewust zijn naar bewust zijn, waardoor we ons bewust worden van het feit dat we wel degelijk een denkgeest hebben en dat die denkgeest een verkeerde keuze heeft gemaakt die nu kan gecorrigeerd worden om een betere keuze te maken. En nogmaals, dit kan niet gedaan worden wanneer we onszelf alleen maar zien in een lichaam, als lichamen die dagelijks geconfronteerd worden met onnoemelijk veel problemen die om onnoemelijk veel oplossingen vragen. En zoals duidelijk wordt gemaakt in les 79 en 80 zullen we een probleem niet kunnen oplossen of er heeft zich alweer een ander aangediend en nog een en nog een. Er is geen enkele hoop meer. De enige hoop echter is om terug te keren naar de denkgeest.

De reden waarom Jezus zijn boek Een Cursus in Wonderen heeft genoemd is omdat het wonder het middel is dat hij en de Heilige Geest gebruikt … het middel om onze aandacht  terug te brengen van de droom, van het onbewust zijn terug naar de denkgeest en daardoor bewust te worden. En wat is het dat ons helpt om voor het wonder te kiezen in plaats van voor het denksysteem van het ego van oordeel en aanval, is door te herkennen dat er hier niets is dat werkt. Dat er een andere manier is. Dat er een andere leraar is waarvoor we kunnen kiezen, die ons helpt bewust te worden dat het probleem niet is wat je gedaan hebt, niet wat de wereld gedaan heeft. Het probleem is wat mijn denkgeest gekozen heeft en omdat mijn denkgeest dit heeft gekozen, kan hij ook opnieuw kiezen.

Als student van Een Cursus in Wonderen moeten we op zeker punt de bewuste keuze maken dat we gedurende onze dag telkens en telkens weer de weg van het bewust zijn willen kiezen in plaats van verstrikt te raken op het pad van onbewustheid van het ego.

De Cursus bestuderen en voor Jezus kiezen als onze leraar biedt ons deze weg terug naar huis, aan.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

De boodschap van de kruisiging is volmaakt duidelijk: onderwijs louter liefde, want dat is wat jij bent.
Als je de kruisiging op enige andere manier interpreteert, gebruik je haar eerder als een aanvalswapen dan als de oproep tot vrede waarvoor ze was bedoeld. De apostelen hebben haar vaak verkeerd begrepen en wel om dezelfde reden waarom wie dan ook haar verkeerd begrijpt. Hun eigen onvolmaakte liefde maakte hen vatbaar voor projectie en vanuit hun eigen angst spraken ze van ‘de toorn Gods’ als Zijn vergeldingswapen. Ook konden ze niet geheel zonder kwaadheid over de kruisiging spreken, omdat hun schuldgevoel hen kwaad had gemaakt.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het is voor jou niet nodig het voorbeeld van de kruisiging te herhalen. Als je dat in gedachten houdt hoef je slechts de ware lering ervan te verstaan en toe te passen door je vergevingsgezindheid, tegenover je eigen lichaam zowel als tegen de omstandigheden van je leven. Hier is een deel van wat Jezus zegt in de sectie getiteld: 'de boodschap van de kruisiging’. Je zult nooit een treffender voorbeeld vinden van weigering van hoe over de waarheid een compromis te sluiten.

Een gewelddaad kan per slot alleen tegen het lichaam worden gericht. Het lijdt weinig twijfel dat het ene lichaam het andere kan aanvallen en zelfs vernietigen. Maar als vernietiging op zichzelf onmogelijk is, kan iets wat vernietigbaar is niet werkelijk zijn. De vernietiging ervan rechtvaardigt dus geen woede. In de mate waarin je gelooft dat dit wel zo is, neem jij valse uitgangspunten aan en onderwijs je die aan anderen. De boodschap die de kruisiging wilde uitdragen was dat het onnodig is in vervolging enige vorm van geweld te bespeuren, omdat je niet kunt worden vervolgd. Als jij met woede reageert, moet dit wel betekenen dat je jezelf gelijkstelt aan het vernietigbare en dat je jezelf dus op een waanzinnige manier bekijkt.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Je redt de wereld door je op je eigen vergevingslessen te concentreren, niet op die van iemand anders. De wet van de vergeving is deze:

Angst bindt de wereld. Vergeving maakt haar vrij.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Menen dat je de vrede van God verlangt wil zeggen alle dromen laten varen. Want niemand meent deze woorden die illusies wil en die daarom de middelen zoekt die tot illusies leiden. Hij heeft ze bekeken en te licht bevonden. Nu probeert hij eraan voorbij te gaan, omdat hij inziet dat een nieuwe droom niets meer zou bieden dan alle andere. Dromen zijn voor hem een en hetzelfde. En hij heeft begrepen dat hun enige verschil er een is van vorm, want de ene droom zal dezelfde wanhoop en ellende brengen als alle andere.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Jij hebt werk te doen, samen met de Heilige Geest, teneinde je de ogen te openen en je denkgeest in een conditie te brengen zodat je uit de droom kunt ontwaken en je bewust worden van wat je werkelijk bent en waar je werkelijk bent. Hoe moeilijk het voor jou ook mag zijn om dit in je huidige conditie te geloven: al je levens zijn slechts één grote, gigantische mentale trip geweest die nergens toe leidt. Het vereist werk om het punt te bereiken waar die waarheid in ervaring keert. Dus doe het. Denk vergeving, zeg het niet.; vergeving gebeurt in stilte. Doe de Cursus. Trap niet in de val door te denken dat je gewoon maar tot God kunt bidden en dat alle voor elkaar komt. Dat is een mythe.
Van de woorden ‘Ik wil de vrede van God’ zegt de Cursus:

Deze woorden uitspreken is niets. Maar deze woorden menen is alles. Als je ze maar één moment kon menen, dan zou voor jou geen verdriet meer mogelijk zijn, in welke vorm, en waar of wanneer dan ook. De Hemel zou weer geheel tot het volle bewustzijn zijn gebracht, de Godsherinnering totaal hervonden en de opstanding van heel de schepping volledig zijn beseft.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Je bent eigenlijk al in de Hemel, maar je weet het niet. Je denkgeest is zich er niet bewust van. Je hebt God of de Hemel in werkelijkheid nooit verlaten. Als de afscheiding van God nooit heeft plaatsgevonden dan zou dat waar moeten zijn, is het niet? Daarom zei Jezus over het Koninkrijk der Hemelen: ‘Het zal niet komen door er naar uit te kijken. Er zal niet gezegd worden ‘zie hier’ of ‘zie daar’. Sterker het Koninkrijk van de Vader is uitgespreid over de aarde en de mensen zien het niet.’ Zoals Jezus je in de Cursus vraagt:

Waarom wachten op de Hemel? Zij die het licht zoeken bedekken slechts hun ogen. Het licht is nú in hen. Verlichting is slechts een herkenning en allerminst een verandering. Het licht is niet van deze wereld, maar ook jij die het licht in je draagt bent hier een vreemde. Het licht kwam met jou mee vanuit je geboortehuis en is bij je gebleven omdat het jou eigen is. Het is het enige wat jij met je meebrengt van Hem die jouw Oorsprong is. Het straalt in jou omdat het je huis verlicht en leidt je terug naar waar het vandaan gekomen is en waar jij thuis bent.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het is net zo belangrijk om de kleine dingen als de ogenschijnlijk grote dingen te vergeven. Alles wat je innerlijke vrede verstoort en dus niet de vrede van God is. Je moet bereid zijn alles gelijkelijk te vergeven. Dat is waarom de Cursus zegt dat wonderen allemaal gelijk zijn.

Wonderen kennen geen rangorde naar moeilijkheid. Het ene is niet ‘moeilijker’ of ‘groter’ dan het andere. Ze zijn allemaal gelijk. Alle uitingen van liefde zijn maximaal.

Uiteindelijk zal je de gelijkheid zien van dingen die niet belangrijk voor je zijn en dingen die dat wel zijn.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het idee voor vandaag (ik kan ontsnappen aan de wereld die ik zie door aanvalgedachten op te geven) introduceert de gedachte dat je niet gevangen zit in de wereld die jij ziet, omdat de oorzaak ervan kan worden veranderd. Deze verandering vereist eerst dat de oorzaak herkend en daarna losgelaten wordt, zodat die kan worden vervangen. Bij de eerste twee stappen in dit proces is jouw medewerking vereist. Bij de laatste niet. Jouw beelden zijn al vervangen. Door de eerste twee stappen te zetten zal je zien dat dit zo is.

Dat is de manier om je God te herinneren. Met andere woorden jij bent niet verantwoordelijk voor het deel van de Heilige Geest. Dat is waarom ik je zeg dat je Hem moet vertrouwen.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 53 - Het stiltecentrum



Deze morgen hebben we het over het stiltecentrum. Dit is een zin uit het einde van het deel ‘Ik hoef niets te doen’ in de tekst, hoofdstuk 18 (T18.VII.8:1-4). In het begin van hoofdstuk 18 kan je een vergelijkend iets terugvinden waar Jezus zegt: ‘Wend je tot de majesteitelijke rust van binnen.’

Het stiltecentrum is er wanneer onze keuzemakende denkgeest ervoor kiest om juist gericht denkend te worden, wanneer hij ervoor kiest in de liefde en de vrede van de Heilige Geest of van Jezus te blijven in tegenstelling tot het onrustige centrum die er is wanneer onze denkgeest kiest voor het ego en voor het schorre gekrijs van zonde, schuld, angst, aanval, straf en dood.

In het deel ‘Ik hoef niets te doen’ doet Jezus een beroep op ons om steeds terug te keren naar dat stiltecentrum. Wanneer ik dat deel lees moet ik telkens denken aan het oog van een orkaan. Je kent wel die wentelende massa met zijn druk en turbulentie. Het centrum hiervan is het oog en dit oog is het stiltecentrum dat ons geestelijk gezond houdt, die onze vrede bewaard ondanks al het schorre gekrijs van het ego, van die razende activiteit die voortdurend ons, als lichamen, omringd, lichamen die in een wereld van lichamen leven, die leven in een wereld van speciale relaties. En wat er buiten uit ook gebeurt of we nu iemand zijn uit Haïti die leeft te midden van aardbevingen of we kennen de gevolgen van een tsunami in Zuidoost Azië of we zitten in een oorlogsgebied in Irak of Iran, Afghanistan, Pakistan, de Westoever of Gaza. Het maakt niet uit waar we ons bevinden, waar deze ravage of oorlog zich ook mag voordoen, er is altijd een vredige plek, er is dat stiltecentrum waar we kunnen naar terugkeren en dat is de suggestie van dat deel en uiteraard van de Cursus.

Jezus zegt ons niet dat we de wereld moeten ontkennen of dat we de wereld moeten negeren of onze lichamen of de behoeften die onze lichamen hebben, maar om te midden van dit alles nog steeds in staat te zijn om naar dit stiltecentrum te gaan waar alles stil en vredig is. Het is dezelfde gedachte als het uittillen van onszelf, samen met Jezus, boven het slagveld en er op neer te kijken.

Het lichaam is voortdurend in beweging. Het lichaam wordt getiranniseerd door al zijn behoeften. Ik heb wel eens gezegd dat het lichaam echt een behoeftig apparaat is, aangestuurd door de behoefte van het ego om ons onbewust, geesteloos te houden en er is niets meer dan pijn – en natuurlijk ook genot – die ons vasthoudt in het lichaam en de wereld van lichamen. Dit is wat het lichaam werkelijk maakt en het stiltecentrum ver verwijderd houdt. Zo ver, ver van ons verwijderd zodat we er nooit zouden voor kiezen.

Dus nogmaals, we worden niet gevraagd om datgene wat er in de wereld gebeurd te ontkennen. We worden niet gevraagd om orkanen te negeren of de enorm krachtige winden en plenzende regenbuien. We worden echter wel gevraagd om te midden hiervan er boven uit te stijgen en naar dat stiltecentrum te gaan. En het is in dit stiltecentrum dat we alles anders zien.

Dat is wat Jezus bedoelt wanneer hij ons telkens weer zegt om opnieuw te kiezen. En het is de denkgeest die een keuze maakt, niet het lichaam. Hij vraagt ons dus daar naartoe te gaan. En er bestaat geen enkel probleem dat niet door het stiltecentrum opgelost kan worden, geen enkel probleem.

Dat is ook de reden waarom het eerste principe van wonderen zegt dat wonderen geen rangorde naar moeilijkheid kennen. Er is bij wonderen geen rangorde naar moeilijkheid, zoals Bill Thetford altijd zei, omdat er geen rangorde is in moeilijkheid in het oplossen van problemen. Elk probleem is hetzelfde: de keuze van de denkgeest voor schuld. Dat is het probleem, niet de schuld, niet de gedachte van zonde, het is het geloof in schuld of in zonde door de denkgeest. Het is de keuze van de denkgeest om hier in te geloven die het probleem vormt. Gelijk welk probleem dat ons en de wereld bedreigd, elk probleem, zonder een enkele uitzondering, is een projectie van die keuze van de denkgeest.

Wanneer we naar dat stiltecentrum gaan dan begrijpen we dit plots, we begrijpen dat we de eerste wet van de chaos negeren, dat er geen rangorde in illusies is. Het eerste principe van wonderen is in feite hier de correctie op. Elke illusie is gelijk. Elk probleem is hetzelfde: één probleem, één oplossing, zoals les 79 en 80 zeggen. De wereld zet het ene probleem na het andere, na een volgende en een volgende. Sommige zijn groot. Sommige zijn monsterlijk. Sommige zijn afschuwelijk. Sommige lijken minder erg te zijn, maar ze zijn allemaal gelijk. Ze hebben allemaal een waarde gekregen door de denkgeest om onze vrede te verstoren.

Wanneer we naar dit stiltecentrum terugkeren, die de woning is van de Heilige Geest en tevens onze woning, dan veranderd plots alles. De wereld van de vorm mag dan wel niet veranderen, maar onze waarneming veranderd. Dat is de visie van Christus die iedereen en elke situatie als hetzelfde ziet. En het enige wat nodig is voor deze genezende verschuiving van waarnemen is terug te keren naar de denkgeest en zeggen: ik wil niet langer de onrust van het ego. Ik wil dit stiltecentrum dat God mij heeft gegeven.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Dit is een samenvatting, een begeleiding bij de formule in de cursus voor vergeving, die zegt:
a) dat de oorzaak moet geïdentificeerd worden;
b) dan losgelaten en
c) worden vervangen)

Het idee voor vandaag (ik kan ontsnappen aan de wereld die ik zie door aanvalgedachten op te geven) introduceert de gedachte dat je niet gevangen zit in de wereld die jij ziet, omdat de oorzaak ervan kan worden veranderd. Deze verandering vereist eerst dat de oorzaak herkend en daarna losgelaten wordt, zodat die kan worden vervangen. Bij de eerste twee stappen in dit proces is jouw medewerking vereist. Bij de laatste niet. Jouw beelden zijn al vervangen. Door de eerste twee stappen te zetten zal je zien dat dit zo is.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het kan zijn dat het lijkt dat mensen je vergeving niet aanvaarden. Dat doet er niet toe. De Heilige Geest zal jouw vergeving in hun denkgeest bewaren totdat zij klaar zijn om het te accepteren. Het doet er zelfs niet toe of de persoon fysiek ‘leeft’ of niet. De Heilige Geest zal de kloof overbruggen die tussen de verschillende aspecten van je geest lijkt te bestaan en je weer heel maken. Want zoals de Cursus zegt over jou en degene die je vergeeft:

De Heilige Geest is in jullie beider denkgeest aanwezig en Hij is Eén omdat er geen kloof is die Zijn Eenheid scheidt van Zichzelf. De kloof tussen jullie lichamen doet niet ter zake, want wat in Hem verbonden is, is altijd één. Niemand is ziek als iemand anders zijn verbondenheid met hem aanvaardt. Zijn verlangen om een zieke en afgescheiden denkgeest te zijn kan zonder getuige of oorzaak niet blijven bestaan. En beide zijn verdwenen als iemand met hem verenigd wil zijn. Hij droomt dat hij van zijn broeder gescheiden was die, door zijn droom niet te delen, de ruimte tussen hen heeft leeg gelaten. En de Vader komt Zich met Zijn Zoon verbinden, met wie de Heilige Geest Zich verbonden heeft.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Vergeving bereidt je voor om het Koninkrijk der Hemelen binnen te gaan! Zoals de Cursus zegt:

Je herinneren is niets anders dan in je denkgeest hervinden wat daar al is. Wat jij je herinnert maak jij niet, je aanvaardt slechts opnieuw wat daar al aanwezig is, maar verworpen werd. Het vermogen om in deze wereld de waarheid te aanvaarden is de waarnemingsgebonden tegenhanger van wat in het Koninkrijk scheppen is. God zal Zijn deel doen als jij het jouwe doet en wat Hij teruggeeft in ruil voor het jouwe is het inruilen van waarneming voor kennis. Niets gaat Zijn Wil voor jou te boven. Geef slechts te kennen dat je je Hem herinneren wilt en zie! Hij zal jou alles geven, als je er maar om vraagt

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Jouw taak is om te vergeven, niet om de schijnbaar afgescheiden geesten die je vergeeft te vragen het met je eens te zijn. Bij wijze van een anderen manier om naar dit ingrediënt van vergeving te kijken herinner je deze paragraaf uit het werkboek:

Er is een heel eenvoudige manier om de deur naar ware vergeving te vinden en te zien hoe die ter verwelkoming wijd open staat. Wanneer jij voelt dat je in de verleiding komt iemand te beschuldigen van enigerlei zonde, sta dan je denkgeest niet toe te blijven stilstaan bij wat jij denkt dat hij heeft gedaan, want dat is zelfmisleiding. Vraag liever: ‘Wil ik mezelf hiervan beschuldigen?’

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

We zeiden dat Jezus het verhaal van Plato over de grot waardeerde. Jezus refereert hier aan in deze aanhaling uit de Cursus die duidelijk maakt dat zowel jij als je broeder bewuste en onbewuste weerstand tegen de waarheid zullen hebben. Het suggereert ook dat je niet moet verwachten dat iedereen in dit leven het eens met je zal zijn:

Gevangenen die jarenlang in zware ketenen lagen, uitgehongerd en uitgemergeld, zwak en uitgeput en wier ogen zo lang in het donker neergeslagen waren geweest dat zij zich het licht niet meer herinneren, springen niet op van vreugde op het moment dat ze worden bevrijd. Het kost hun een tijdje om te begrijpen wat vrijheid is. Je hebt maar zwakjes in het stof rondgetast en je broeders hand gevonden, onzeker of je die zou loslaten of het leven vast zou grijpen dat zo lang vergeten was. Verstevig je greep en sla je ogen op naar je sterke metgezel, in wie de betekenis van jouw vrijheid schuilt. Hij leek naast jou gekruisigd. En toch is zijn heiligheid onaangetast en volmaakt gebleven en

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

En in het deel ‘Het alternatief voor angstdromen’:

Je deelt geen kwade dromen als je de dromer vergeeft en ziet dat hij niet de droom is die hij heeft gemaakt. En zo kan hij geen deel zijn van die van jou, waar jullie beiden vrij van zijn. Vergeving scheidt de dromer van de kwade droom en bevrijdt hem aldus. Onthoud dat wanneer jij een kwade droom deelt, je zult geloven dat jij de droom bent die je deelt. En doordat je daar bang voor bent, zal jij je eigen Identiteit niet willen kennen, omdat je denkt dat Die beangstigend is. En je zult je Zelf verloochenen en vreemde grond bewandelen die jouw Schepper niet heeft gemaakt en waar je iets lijkt te zijn wat jij niet bent. Je zult oorlog voeren tegen je Zelf dat jouw vijand schijnt te zijn en je zult je broeder aanvallen als deel van wat jij haat. Er is geen compromis, Jij bent je Zelf of een illusie. Wat kan er tussen illusie en de waarheid zijn? Een tussengebied, waar je iets kunt zijn wat jij niet bent, moet wel een droom en kan niet de waarheid zijn.