Alleen daarna kan je bereiken wat de Cursus ‘een periode van voltooiing’
noemt, die de fase van werkelijke vrede is.:
En tenslotte is er een ‘periode van voltooiing’. Hier wordt wat werd
geleerd geconsolideerd. (consolideren: iets
ergens mee vastleggen, verduurzamen of sterk maken). Wat vroeger louter werd
gezien in schaduwbeeld wordt nu solide
(solide: vast, stevig) verworvenheid waarop zowel in alle ‘tijden van
nood’, als in rustige tijden kan worden gerekend. Zeker, rust is het resultaat
ervan, de vrucht van oprecht leren, van consequent denken en volledige
overdracht. Dit
is de fase van werkelijke vrede, want hier wordt de hemelse staat ten volle
weerspiegeld. Van hieruit ligt de
weg naar de Hemel open en is hij makkelijk begaanbaar. In feite is hij hier.
Wie zou ergens ‘heen’ gaan als innerlijke vrede al totaal is? En wie zou willen
proberen gemoedsrust te ruilen voor iets wat nog begerenswaardiger is? Wat zou
begerenswaardiger kunnen zijn dan dat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten