Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 51 - Geest/lichaam - deel 2

Dit is deel 2 over datgene waar ik vorige week over gesproken heb, een manier om Een Cursus in Wonderen te benaderen en die het doel ervan vervult, nl. dat we denkgeest zijn en niet een lichaam en dat al deze foutieve opvattingen die volgen uit het begrijpen van de Cursus, afkomstig zijn van de niveauverwarring waar Jezus over spreekt in hoofdstuk 2 – de niveauverwarring door het niet herkennen dat de denkgeest oorzaak is van alles en dat het lichaam enkel een gevolg is. Een andere reeks van uitdrukkingen die we kunnen gebruiken en verwijzen naar hetzelfde onderwerp van geest en lichaam is wonder en magie.

In de Cursus is magie alles wat we doen op het niveau van de vorm en wat een poging is om een probleem dat we ervaren op te lossen. En aangezien we allemaal problemen ervaren in onze lichamen, fysiek, economisch, emotioneel, sociaal, persoonlijk, enz. zoeken we voor een oplossing op hetzelfde niveau als die van onze ervaring. En al deze oplossingen schrijft de Cursus toe aan magie. Alles wat we doen wat een poging is om het probleem van het lichaam op te lossen en die magie is, is afkomstig van de oorspronkelijke fantasierijke gedachte in de denkgeest waarbij we geloofden dat we beter af zouden zijn buiten de Hemel. Het is een magische gedachte omdat ze niet werkt en ze maakt de vergissing van de afscheiding werkelijk. En vanuit die oorspronkelijke magische gedachte dat we afgescheiden kunnen zijn van God ontstaat de magische oplossing om die gedachte naar buiten te projecteren zodat het er nu op lijkt dat het zich buiten ons bevindt en dat anderen gestraft zullen worden; zonde buiten de denkgeest wordt waargenomen om zo onze oorspronkelijke keuze voor ‘het nietig, dwaas idee’ werkelijk te maken voor altijd behouden blijft.

Anderzijds brengt het wonder het probleem in de wereld waar onze aandacht gestuurd wordt door het ego, terug naar de denkgeest … naar de keuzemakende denkgeest zodat we opnieuw kunnen kiezen. Het is de keuze tussen het wonder en magie. Het is de keuze tussen onszelf ofwel te zien als een denkgeest ofwel als een lichaam. En het is de keuze van de denkgeest die voor alles de weg bepaalt. Het is de keuze van de denkgeest die de toon aangeeft waardoor alles in de wereld diezelfde toon weerspiegelt. Wanneer die toon buiten de toonhoogte valt zal alles hier buiten de toonhoogte vallen en vals klinken, de reden waarom alles in deze wereld zo dissonant klinkt en zo verschillend van onze werkelijke ervaring als denkgeest, zowel de denkgeest die voor schuld heeft gekozen als de denkgeest die zichzelf kan corrigeren, voor vergeving kiest en ons terugbrengt naar de Denkgeest van God waar onze ware Identiteit als Christus is.

Wanneer we ons dus bewust worden dat we in deze wereld voor magie hebben gekozen … en nogmaals alles dat ons een beter gevoel zal geven op het niveau van het lichaam of wanneer we ons terugvinden bij andere mensen die voor magie hebben gekozen, dan moeten wij ons er bewust van worden dat het probleem niet de vorm van de magie is. Het probleem is de denkgeest die er voor gekozen heeft te geloven in magie. Eerst de magie van het ego, de reden waarom de Cursus naar het ego verwijst als de goochelaar en het is wel grappig dat in de Engelse taal (gelukkig ook in de Nederlandse taal) het woord ‘illusionist’ soms gebruikt wordt als synoniem voor goochelaar.

Het ego speelt met illusies … de ene keer kan je het zien, de andere keer weer niet. Het ene ogenblik zien we in onze denkgeest de afscheiding en de gevolgen ervan om het kort daarna weer niet meer te zien omdat het ego die gedachte onderdrukt. Ze is niet langer in de denkgeest, maar wordt nu daarbuiten waargenomen. En dus denken we dat daar het probleem is. Net zoals elke goede goochelaar ons ervan kan overtuigen te kijken naar waar het probleem niet is, naar waar de truc niet is en op die manier zien we niet wat de goochelaar aan het doen is. We herkennen dus nooit echt wat het ego aan het doen is omdat we het probleem zien waar het niet is. En daarom is het zo makkelijk om onze schuld te projecteren op magische vormen en het of in onszelf of in anderen te zien.

In het Handboek voor Leraren is er een hoofdstuk die een antwoord geeft op de vraag: ‘Hoe gaan Gods leraren om met magische gedachten?’ En de principiële gedachte van Jezus daar is dat het eerste wat we ons moeten herinneren is dat we ze niet moeten aanvallen. Wanneer je magie gaat aanvallen en je wordt boos op mensen en gaat hen beschuldigen of je beschuldigt jezelf dan zet je het denken vast en wordt er voorkomen dat we terug kunnen keren naar de denkgeest. En het is vaak zo dat de vorm die dit aanneemt is zodat men een bepaalde magische koers volgt omdat, zoals Jezus ook zegt in hoofdstuk 2 dat we ons allemaal in een door angst verzwakte toestand bevinden en het is onze angst voor de straf van God, voor de zonde die we in onze denkgeest waarnemen die ervoor zorgt dat we de wereld in vluchten om ons te verbergen om dan verschillende manieren van magie te gebruiken die ons belet om ooit terug te keren naar de denkgeest om opnieuw een keuze te maken. Want dat is de echte angst van het ego, dat we zullen kiezen tegen het ego, wakker worden uit de droom en terug keren naar huis. En natuurlijk is er in de Hemel geen ego. Is er geen ‘ik’. Is er geen afgescheiden of speciaal zelf.

Wanneer we dus merken dat we andere mensen beoordelen of aanvallen voor hun magie, is hetgeen we werkelijk doen onszelf ervan weerhouden en ook hen om terug te keren naar onze denkgeest en opnieuw te kiezen. Het is veel behulpzamer, edelmoediger en vriendelijker om anderen te laten kiezen voor magie zonder dit aan te vallen en daarmee in principe te zeggen dat je de keuze van jouw denkgeest die gekozen heeft voor magie respecteert omdat het die macht is die ervoor kan kiezen een ommekeer te maken en in plaats hiervan voor een wonder kan kiezen.

En door andere mensen die vrijheid te geven gunnen we onszelf diezelfde vrijheid. Er is dus geen oordeel, geen aanval. Er is geen geloof in zonde, er is geen schuld die moet goedgemaakt worden. Het enige wat we doen is herkennen dat de hele wereld een grote magische opvoering is en dat zij terug willen keren naar de oorsprong van die magische show die de kracht van de denkgeest is om te kiezen.

En wanner we de macht van de keuze van de denkgeest voor het ego en vervolgens voor magie respecteren, dan zullen we ook diezelfde macht van de denkgeest respecteren om te kiezen voor het wonder van de Heilige Geest, te ontwaken uit de droom en terug te keren naar huis.