De geschiedenis van de afscheiding

Wat hebben de metafysica van de afscheiding en de geschiedenis met elkaar gemeen?

De wetenschap spreekt van een oerknal, een big bang als het begin van het universum, maar kent nog geen verklaring voor wat die oerknal tot stand heeft gebracht. Er is nog een zwart gat.

De voorbije dagen kon je hier op deze blog lezen hoe Een Cursus in Wonderen deze sluier oplicht.

Het zal nog wel een hele tijd duren voor de visie die in Een Cursus in Wonderen naar voren gebracht wordt, algemeen aanvaard zal worden. Net zoals het geloof dat de aarde rond was ook niet onmiddellijk door iedereen werd geaccepteerd.

Door Een Cursus in Wonderen leren we ook dat deze wereld een illusie is en niet bestaat. ‘Er is geen wereld!’ komt, zonder er doekjes om te winden, duidelijk naar voren in les 132. Het is echter duidelijk dat we de wereld, zoals wij die kennen, niet zomaar kunnen ontkennen. In hoofdstuk 2 van het tekstboek kunnen we lezen dat: ‘wie dit doet een bijzonder onwaardige vorm van ontkenning begaat’. Tussen haakjes, in dit deel gaat die ontkenning wel over het lichaam, maar is net zo van toepassing op de wereld.

Met Een Cursus in Wonderen leren we dat er buiten de denkgeest niets bestaat en het is tot dit geloof dat we uiteindelijk allemaal zullen komen. Het proces van onze terugkeer naar onze bron verloopt geleidelijk, maar is echter niet zomaar een opeenstapeling van toevalligheden.

Net zo is het gegaan met de evolutie na de afscheiding. En nogmaals, ook al is de afscheiding in werkelijkheid niet gebeurd, onze ervaring hiervan is heel reëel en niet te onderschatten.

Dat deze evolutie niet berust op toevalligheden maar een gestructureerd plan volgt wordt uitvoerig uitgelegd door Ian Xel Lungold in een lezing die hij gedurende een aantal jaren heeft gehouden over de Mayakalender. Zijn betoog is mede ondersteunt door de ontdekkingen van de Zweedse wetenschapper Carl Johan Calleman.

Deze lezing is nog steeds te vinden op YouTube. In de komende dagen vertel ik hier meer over.