De metafysica van de afscheiding - dag 11 – de sluier van vergetelheid

Om zich ervan te verzekeren dat de Zoon nooit op deze keuze zou terugkeren voorziet het ego met deze projectie nog in twee dingen.

Het doel van het ego is om de Zoon onbewust te houden. In het Engels spreekt men van ‘mindless’, geestloos (een mogelijk nieuw woord om toe te voegen aan onze woordenschat). Want als de Zoon zich zou herinneren dat er een geest is en dat Hij die geest is en dat Hij in die geest een keuze kan maken dan zou Hij er zich dus ook bewust kunnen van worden dat Hij de verkeerde keuze heeft gemaakt en dat Hij die keuze ongedaan maken.

Het eerste wat het ego doet nu deze afscheidingsgedachte buiten de denkgeest is

geplaatst – met als resultaat de wereld van de afscheiding – is ervoor zorgen dat er een sluier voor de geest van de Zoon valt zodat Hij vergeet waar deze wereld vandaan komt. De Cursus noemt dit ook de dynamiek van de ontkenning, deze sluier van vergetelheid.

De Zoon ontkent immers wat er is gebeurd. Hij is het vergeten. Hij is vergeten dat

alles begonnen is binnen in zijn geest. Hij is vergeten dat Hij een keuzemogelijkheid had. Hij is vergeten dat Hij voor het ego heeft gekozen. Hij is vergeten dat Hij het ego gevolgd heeft omdat Hij bang was dat wanneer Hij in de geest zou blijven God Hem zou vernietigen.

Het is deze sluier van vergetelheid, deze sluier van ontkenning die ervoor zorgt dat de Zoon dit allemaal vergeten is. Over de sluier van vergetelheid vind je meer terug in de tekst in hoofdstuk 19, deel D.

(wordt vervolgd)
illustratie is eigen creatie