De metafysica van de afscheiding - dag 10 – Projectie

De Zoon houdt het dus niet meer uit van de angst en vraagt het ego om hulp. Hij vraagt om hulp tegen deze waanzinnige god. Hij weet dat hij in zijn geest is en voelt de schuld voor zijn foutieve keuze en is bang voor de straf die hierop zal volgen.

En dus zegt het ego: ‘ik heb een plan. Het is een schitterend plan. Het is Goddicht. Het kan niet falen. Weet je wat we gaan doen. We gaan dit oorlogsgebied verlaten en we zullen een schuilplaats maken.’

En de Zoon is dolgelukkig, pakt zijn koffers en zegt: ‘Kom laat ons gaan.’

Nu zijn de Zoon en het ego verenigd, als het ware samengesmolten en ze verlaten het oorlogsgebied om zich op de schuilplek te verschansen waar God hen nooit kan vinden.

Het ego heeft de Zoon verteld dat de Heilige Geest alleen maar in zijn denkgeest bestaat, dat Hij alleen daar kan bestaan en dat Hij hier dus van verlost is als de denkgeest verlaten wordt.

Deze stap kennen we in ons dagelijks bestaan als ‘projectie’. Projectie is de term die in de psychologie gebruikt wordt om het proces aan te duiden van hoe iets, wat zich in de denkgeest bevindt, daarbuiten wordt geplaatst.

De gedachte, het geloof van de afscheiding wordt dus, door die projectie, buiten de geest geplaatst. Deze eerste projectie kennen wij onder de vorm van de oerknal, de big bang. Het is deze projectie die het ontstaan gaf aan vorm. Vorm die we kennen als de wereld met al zijn onnoemelijk aantal variaties. Dit is hoe, volgens de Cursus, de fysieke wereld tot stand komt.

Als de Cursus het heeft over de wereld dan wordt hier het hele fysieke universum mee bedoeld. Dus niet alleen onze planeet, maar het hele universum met alle gekende en ongekende melkwegstelsels. De hele kosmos.

Op het einde van het werkboek staat: de wereld werd gemaakt als een aanval op God, een aanval op Liefde. De wereld is een plaats waar liefde niet kan binnendringen.

(wordt vervolgd)

Illustraties zijn eigen creaties.