Dag 22 van de reis door het werkboek van Een Cursus in Wonderen

Vraag: Gezien vanuit het standpunt van de Cursus is de essentie van meditatie eenvoudig kijken naar het ego en niet naar een of ander licht te gaan of iets doen wat ons in hogere sferen zou brengen?

Antwoord: Inderdaad. Dit is geen cursus in het bereiken van een spiritueel hoogtepunt. Het is precies het tegenovergestelde. Het is een cursus die ons helpt bewust te worden hoe laag we gevallen zijn en om hier dan samen met Jezus naar te kijken. Gezien vanuit de context van de Cursus betekent meditatie samen met Jezus kijken naar het dal waarin we terecht gekomen zijn net zoals vergeving is samen met hem te kijken naar het ego. Wanneer we dit echt zullen begrijpen zal dit ook volkomen logisch overkomen en zal ons leven ook ongelooflijk vereenvoudigen. We moeten enkel zonder oordeel naar ons ego kijken.

Wanneer we hier verder op in gaan kunnen we zeggen dat het doel van Een Cursus in Wonderen niet is om geen egogedachten meer te hebben, niet dat we nooit meer ziek worden of dat we ons nooit meer schuldig, boos of angstig voelen. Het doel van de Cursus is dat wij na een poosje automatisch gaan reageren op deze gedachten of handelingen door er samen met Jezus naar te kijken. Dan zullen ze ook verdwijnen.

Wanneer we denken dat we ze allemaal op verschillende manieren moeten benaderen dan zetten we hiermee een standaard uit die we nooit zullen kunnen bereiken. Wanneer we zeggen dat we onze dag moeten doorbrengen zonder een enkele egogedachte te hebben dan geven we het ego alle vrijheid want door dit te doen zeggen we dat het ego werkelijk en verschrikkelijk is en dat verlossing betekent dat we er verlost van zijn. Dit geeft het enkel een werkelijkheid en een macht die het niet heeft.

Het doel van de Cursus is dat we alle egogedachten hebben die we willen, maar dat we hier samen met Jezus of met de Heilige Geest naar kijken en ze niet langer de macht te geven om Hun Liefde weg te nemen uit onze denkgeest. Hoe zouden deze gedachten dan niet kunnen verdwijnen? Dit is de betekenis van deze belangrijke regel uit het Handboek voor Leraren:

Wanhoop dus niet vanwege beperkingen. Het is jouw functie om aan ze te ontkomen, maar niet om zonder te zijn.’ (HvL. 26. 4:1-2).

Dit verwijst naar de beperkingen van het lichaam en waar we van ontsnappen is de last van de schuld die we hierop geplaatst hebben, zowel op de fysieke als op de psychische beperkingen. Onze functie is niet om dit niet meer te hebben, om deze fysieke en psychische wetten die we gemaakt hebben te overstijgen. Onze functie is om hiernaar te kijken en naar onze identificatie ermee, maar zonder schuld of zonder oordeel. Dat is de manier om ze te negeren - het juiste gebruik van ontkenning (T. 2.II. 1:12). Het onjuiste gebruik van ontkenning heeft ons doen geloven dat schuld zo beangstigend is dat we er nooit meer zouden naar kijken. Jezus helpt ons in het erkennen dat de schuld van de denkgeest enige macht zou kunnen hebben over de Liefde van God. 

Zoals ik reeds eerder zei wanneer je een alarm zet om er zeker van te zijn dat je precies oefent zoals Jezus het voorschrijft, dan mis je de hele bedoeling ervan. Het idee is niet om letterlijk vijf minuten van elk uur te spenderen met Jezus of met de les van het werkboek. De bedoeling is dat je dit zelf wil. 

Meer zelfs dat jij je er bewust van wordt hoezeer je het niet wil doen. Wanneer je gebruikt maakt van een alarmbelletje dan trek je het hele proces in kortsluiting omdat jij jezelf dan niet toelaat in te zien hoezeer je geneigd bent om de lessen niet te leren en hiermee een loopje neemt met het vergevingsproces. Tevens is het zo, wat ik ook reeds heb aangehaald, dat denken dat als je een alarm instelt om je te herinneren om de les te doen je dan in Jezus’ gratie zult vallen en hij jouw naam zal aanvinken op het schema in de Hemel elke keer dat jij je het ‘herinnert’. Dit leidt eerder dat je verstrikt raakt in de vorm. Dit is geen cursus in kwantiteit maar in kwaliteit.

Dit is een vrij algemene vergissing en dat reeds vanaf het ogenblik dat de Cursus gepubliceerd werd. Mensen vinden het helemaal geweldig dat het aantal studenten steeds maar groeit, van honderden naar een paar duizenden, tien- en dan honderdduizenden en zelfs miljoenen en meer. En deze opwinding komt uit het geloof dat het iets te betekenen heeft wanneer er meer mensen de Cursus bestuderen zonder zich hierbij te realiseren dat men slechts in de val trapt van het ego om op die manier de wereld van verscheidenheid werkelijk te maken: wanneer er voldoende lichamen zijn die Een Cursus in Wonderen bestuderen zal de wereld verlost zijn.

In de jaren 70 van de vorige eeuw zijn er mensen geweest die kopieën van de Cursus stuurden naar het Witte Huis en naar het Vaticaan. En het idee was hoe meer mensen student van de Cursus worden en hoe meer dit verspreid wordt hoe eerder de wereld gered wordt – alsof er een wereld is die gered moet worden. Dit is een vergissing en tevens de reden waarom we niet ten volle kunnen werken met de cursus wanneer we de onderliggende metafysica ervan niet begrijpen. Wanneer Jezus zegt ‘Er is geen wereld!’ (Wd1. 132. 6:2) dan bedoelt hij dat letterlijk. Merk zelfs het uitroepingsteken op! Gezien er geen wereld is, wat zouden we dan moeten doen om het bestaan ervan te redden? Het is de wereld van de denkgeest die gered moet worden. De wereld heeft geen behoefte aan grote leraren van de Cursus, noch heeft ze behoefte aan grote boeken die erover worden geschreven. Wat de wereld wel nodig heeft zijn mensen die de Cursus leven en dit in praktijk brengen heeft niets te maken wereldse evenementen of activiteiten.

Dit is dus geen cursus in het verveelvoudigen van zijn studenten, want eens je hierin gevangen raakt (nummers bieden stevigheid aan het denksysteem van het ego) raak je duidelijk betrokken in de wereld van de dualiteit. In dit hele universum is er slechts een nummer – één. In het Handboek voor Leraren staat er een vraag ‘Hoeveel leraren van God zijn er nodig om de wereld te verlossen?’ En het antwoord hierop is: één. Terwijl dit cijfer ‘één’ gezien kan worden voor Jezus (of gelijk wie die het ego overstegen heeft), is de onderliggende betekenis die Jezus hier naar voren brengt ‘Christus’. Er is slechts een leraar nodig om de wereld te verlossen omdat er slechts één leraar is gezien er slechts één Zoon is en geen miljarden. Het is onze taak om slechts ons deel te doen in het verlossen van de ene Zoon, wat betekent dat wij onze denkgeest moeten genezen van alle gedachten van schuld en de aanvaarding is van de Verzoening. Het maakt niet of de koning, de paus of gelijk wie een kopie heeft van Een Cursus in Wonderen. Het enige wat van belang is dat jij een kopie hebt en dat jij met de Cursus werkt, doet wat hij zegt en de lessen ervan leert.