Les 44 - God is het licht waarin ik zie. – deel 3

(7) Begin de oefenperiode door het idee van vandaag met open ogen te herhalen en sluit ze dan langzaam terwijl je het idee nog verscheidene keren herhaalt. Probeer dan in je denkgeest te verzinken, waarbij je alle mogelijke afleiding en storing loslaat door daar voorbij rustig dieper te verzinken. Jouw denkgeest kan hierin niet worden tegengehouden, tenzij jij dat verkiest. Hij volgt slechts zijn natuurlijke koers. Probeer de gedachten die langstrekken zonder betrokkenheid gade te slaan en glij er rustig aan voorbij.

De jij waar Jezus naar verwijst is de keuzemaker, is dat deel van onze denkgeest die keuzes maakt. Hou je denkgeest in de gaten. Wanneer je je schuldig voelt, wanneer je je gedachten of je acties beoordeelt, dan maak je ze werkelijk en komt er verzet tegen, maar je moet er wel naar kijken. Dit wil echter niet zeggen dat je ernaar kijkt om dan verder te gaan met liefdeloze gedachten en acties. Het wil zeggen ernaar kijken zonder oordeel en je bewust worden van wat je precies aan het doen bent. 

Dat zou moeten motiveren om ze te laten gaan omdat je de pijn ziet die dit veroorzaakt en dat door voor het ego te kiezen. Het proces van het samen met Jezus kijken naar je ego brengt onvermijdelijk het begrip met zich mee welke prijs we betalen voor onze keuze voor het ego in plaats van voor hem, voor de afscheiding in plaats van eenheid, voor haat in plaats van vergeving. Wanneer we duidelijk zien dat de keuze om te oordelen leidt tot lijden en pijn – het onnatuurlijke – terwijl de keuze voor visie tot vreugde en vrede leidt – het natuurlijke – dan is de motivatie om voor genezing te kiezen sterk genoeg. Zoals Jezus besluit in hoofdstuk 23: ‘Wie, die zich door Gods Liefde gedragen weet, kan de keuze tussen wonderen en moord moeilijk vinden?’(T. 23. IV. 9:8).

(8) Hoewel voor deze vorm van oefening geen bijzondere aanpak wordt bepleit, is het nodig dat je gevoel krijgt voor het belang van wat je doet, voor de onschatbare waarde hiervan voor jou en beseft dat je iets heel heiligs beproeft. Verlossing is het gelukkigste dat jij kunt volbrengen. Ze is bovendien het enige dat betekenis heeft, omdat ze het enige is dat van enig werkelijk nut is voor jou.

De reden voor ‘wat je doet’ is zo belangrijk omdat dit de weg is uit de hel, de weg uit alle pijn en lijden . Je moet jezelf blijven herinneren: ‘Ik ben een student van Een Cursus in Wonderen en heb Jezus als mijn leraar gekozen.’ Meer nog, ik doe de werkboeklessen omdat ik uit de hel van mijn leven van oordeel over anderen en mijzelf wil ontsnappen. Daarom ben ik een student van de Cursus: deze oordelen zijn de oorzaak van mijn pijn en ellende en die wil ik niet langer.’ Dus vraagt Jezus jou om deze lessen heel nauwgezet te lezen en na te denken over hun betekenis: dat het gaat om je vrede. En ze dan toe te passen.

Jezus richt zich opnieuw tot de weerstand:

(9) Mocht er soms een vorm van weerstand de kop opsteken, pauzeer dan lang genoeg om het idee van vandaag te herhalen, waarbij jij je ogen gesloten houdt, tenzij je angst bespeurt. In dat geval zal je het waarschijnlijk als geruststellender ervaren wanneer jij je ogen even opent. Probeer echter zo vlug mogelijk de oefening weer met gesloten ogen te hervatten.

Merk hoe hij op een vriendelijke liefdevolle manier aandringt op het bewust worden van onze weerstand en onze angst voor deze lessen.

(10:1-2) Als je de oefeningen op de juiste manier doet, zou je een gevoel van ontspanning moeten ervaren en zelfs een gevoel dat je het licht nadert, zo niet werkelijk binnengaat. Tracht aan licht te denken, vormloos en grenzeloos, terwijl je voorbij de gedachten van deze wereld gaat.

Jezus spreekt over licht als een gedachte in de Christusgeest omdat ze geen vorm heeft. De weerspiegeling van licht in ons juiste denken is vergeving, die vorm heeft omdat ik denk dat ik een persoon ben die de ander moet vergeven.

(10:3) En vergeet niet dat ze jou niet aan deze wereld kunnen binden, tenzij jij ze de macht daartoe geeft.

Dit is de reden waarom we geen slachtoffers zijn van de wereld die we zien (les 31), een centraal thema in Een Cursus in Wonderen. Niets in deze wereld kan ons hier houden, niets kan ons in verwarring brengen tenzij wij er de macht toe geven. Een krachtige passage in de tekst drukt deze belangrijke waarheid uit:

Het geheim van de verlossing is slechts dit: dat jij dit jezelf aandoet. Wat ook de vorm van de aanval is, dit is nog steeds waar. Wie ook de rol van vijand of van aanvaller op zich neemt, dit is nog steeds de waarheid. Wat ook de oorzaak lijkt van enig leed of lijden dat je voelt, dit is nog steeds waar. Je zou namelijk helemaal niet reageren op figuren in een droom waarvan je wist dat je die droomde. Laat ze zo haatdragend en kwaadaardig zijn als ze maar zijn, ze kunnen geen effect op jou hebben, behalve wanneer jij naliet in te zien dat het jouw droom is. (T. 27. VIII. 10)

Waarom geven we deze macht uit handen? Omdat het bewijst dat wij gelijk hebben en dat Jezus verkeerd is, meer nog, dat deze Cursus het mis heeft. Hij leert ons hier dat we verantwoordelijk zijn voor onze gevoelens van slachtofferschap. Het ego anderzijds leert ons dat de wereld de oorzaak is van ons lijden en onze pijn. Op een andere manier leert het wonder ons dat wij de dromer van de droom zijn met een wereld van droomfiguren.

Jezus beëindigt de les door te zeggen:

(11) Herhaal het idee de hele dag door veelvuldig, met open of gesloten ogen al naargelang het jou op dat moment het beste toeschijnt. Maar vergeet het niet. Wees bovenal vastbesloten het vandaag niet te vergeten.

Jezus dringt erop aan deze lessen en het oefenen van Een Cursus in Wonderen zeer serieus te nemen. Wanneer we het niet dag in dag uit oefenen zullen we het niet leren. Dit heeft niets te maken met het meester zijn van de tekst. We kunnen de lessen tot op het einde naar behoren doen wanneer we de tekst niet begrijpen, maar het eenvoudig begrijpen is ook niet genoeg. We moeten oefenen om de duisternis van onze illusies van het ego naar het licht van de waarheid van de Heilige Geest te brengen en begrijpen waarom we dit doen.