Les 74 - Er is geen wil dan die van God. – deel 2

(2:1) Er schuilt diepe vrede in het idee van vandaag en de oefeningen voor vandaag zijn erop gericht die te vinden.

In feite kunnen we enkel door dit idee vrede vinden. Het wordt op verschillende manieren gezegd, maar de essentie ervan is dat vrede gevonden kan worden in het aanvaarden van het idee dat we nooit afgescheiden zijn van God en daarom van niets en niemand afgescheiden zijn.

(2:2-4) Het idee zelf is geheel en al waar. Daarom kan het geen aanleiding tot illusies geven. Zonder illusies is conflict onmogelijk.

De illusies zijn alles wat het ego ons verteld dat waar is. Dus wanneer we met de fundamentele aanname beginnen dat er een andere wil dan die van God zou zijn - het nietig dwaas idee dat ernstig genomen werd en die ertoe leidt dat we geloven dat wij afgescheiden individuen zijn - dan volgen andere illusies automatisch: ik ben zondig, schuldig en bang voor de straf, mijn onvermijdelijk lot wanneer ik in mijn denkgeest blijf. En om dit nieuw verworven zelf te beschermen moet ik het basisconflict tussen mij en mijn beeld van God beschermen en een wereld maken waarin ik een nieuw set problemen ervaar die nu allemaal buiten mijn denkgeest waargenomen worden.

Dit zijn dus de illusies die afstammen van het niet aanvaarden van het Verzoeningsprincipe dat er geen andere wil is dan die van God en wat wil zeggen dat de afscheiding nooit heeft plaatsgevonden. Wanneer we dus naar deze illusies kijken en ze zonder oordeel loslaten kan er niet langer een conflict zijn. Wanneer niet langer geloof wordt gehecht aan de gedachte aan zonde kan er ook niet langer een conflict of illusie zijn en daarom ook geen pijn en lijden.

(2:5 – 3:1) Laten we proberen dit vandaag in te zien en de vrede ervaren die dit inzicht brengt. Begin de langere oefenperioden met de volgende gedachten enkele malen langzaam te herhalen, met het vaste voornemen te begrijpen wat ze betekenen en ze in je aandacht vast te houden:

Ik heb al een aantal keren hiervoor gemeld dat vele uitspraken in het werkboek verkeerd kunnen begrepen worden als ware het affirmaties die je kan vergelijken met affirmaties die teruggevonden worden in vele New Age systemen en die gebruikt worden om het ego te overschreeuwen door negatieve gedachten te vervangen door positieve. Het mag duidelijk zijn dat dit niet werkt omdat het enige wat het verwezenlijkt uiteindelijk het terugduwen is naar het onderbewustzijn van onze slechte gedachten en alles wat onderdrukt wordt heeft een hoogst ongelukkige manier om zijn weg terug naar buiten te vinden in enerzijds het aanvallen van anderen (afwijzing) en/of het aanvallen van onszelf (zelfafwijzing).

Jezus moedigt ons niet aan om de waarheid naar de illusies te brengen – de waarheid van deze uitspraken naar de illusies waarin we geloven – maar hij leert ons eerder de illusies van onze egogedachten te brengen naar zijn waarheid. Telkens we de neiging hebben ons verward te voelen moeten we dit gevoel en alle schijnbare oorzaken ervan naar de waarheid brengen: dat wij dit zelf gemaakt hebben. En we weten dat we dit zo gedaan hebben omdat er geen wil is dan die van God.

Om het nog eens te herhalen, dit zijn geen uitspraken die we moeten gebruiken om het ego te overschreeuwen maar we moeten in plaats daarvan de schorre kreten van schuld en oordeel van ons ego naar deze liefdevolle, zachtaardige gedachte van de les brengen. En dit proces geldt niet alleen voor deze oefeningen, maar ook voor alle andere. Dus zeggen we:

(3:2-3) Er is geen wil dan Die van God. Ik kan niet in conflict zijn.

Dit betekent dat wanneer je je in de loop van de dag ontdaan voelt en je kijkt eerlijk naar je ego, jij je zult realiseren dat je gevoel van verwarring komt omdat je gelooft dat je in conflict bent, iemand of iets heeft je pijn gedaan en dat is de ‘oorzaak’ van het probleem. Wanneer je deze uitspraak terug in gedachten neemt ‘er is geen wil dan die van God. Ik kan niet in conflict zijn’ zal je herkennen dat alles wat je waarneemt afkomstig is van de gedachte dat je in conflict bent met God. Je lijdt door iemand anders, je voelt je ziek of je hebt je gevoel van vrede verloren als gevolg van wereldse voorwaarden en dat alles omdat je gelooft dat je afgescheiden bent van je Schepper. Om het op een andere manier te stellen, conflict betekent dualiteit en dat is de essentie van de illusionaire afscheidingsstaat van het ego terwijl de wil van God de non-dualistische waarheid uitdrukt van de eenheid van onze werkelijkheid als Zoon van God.

Deze les zet het trainingsproces verder die wil dat wij altijd, niet alleen hier, maar altijd, terugkeren naar het denksysteem van het ego dat ons gevoel van ontdaan zijn, van onze boosheid, depressiviteit, ziekte, bezorgdheid of angst ondersteunt. Wanneer we met Jezus naast ons naar het ego kijken dan doen we automatisch dat wij hij ons hier in deze les vraagt te doen. Zoals hij ons in het begin van de tekst vertelt dat hij de Verzoening is (T. 1. III. 4:1): de ervaring en het symbool binnen onze droom dat er geen wil is dan die van God. Zijn liefdevolle aanwezigheid in onze denkgeest is het bewijs dat er niets gekomen is tussen ons en de Liefde van God en meer nog, dat niets kan komen tussen ons en Zijn Liefde, zoals we nu kunnen lezen:

(3:4-9) Besteed er dan verscheidene minuten aan om er enkele verwante gedachten aan toe te voegen, zoals:

Ik ben in vrede.
Niets kan mij verstoren. Mijn wil is die van God.
Mijn wil en Die van God zijn één.
God wil vrede voor Zijn Zoon.

En Jezus vervolgt door ons te zeggen hoe we verder moeten gaan met deze oefeningen:

(3:10-13) Zorg er in deze beginfase voor dat je alle conflictgedachten die in je denkgeest opduiken, snel aanpakt. Zeg meteen tegen jezelf:

Er is geen wil dan Die van God. Deze conflictgedachten betekenen niets.

Nogmaals, Jezus wil niet dat we onze pijn overschreeuwen of dat we onze ervaring van een conflict met iemand of iets zouden negeren, maar om ons lijden naar hem te brengen. Dit is hetzelfde als wat de grote Indische leraar Krishnamurti benadrukte in zijn onderricht: blijf bij de pijn. Dit was geen masochistische oproep. Het was een pleidooi voor zijn studenten om niet de pijn te bedekken maar om er doorheen te gaan voorbij de liefde die er achter ligt. In Een Cursus in Wonderen is het Jezus die ons doorheen de pijn, die we eerst naar hem gebracht hebben, leidt, naar de vrede die op ons wacht voorbij de conflictsluier van het ego.

(4:1) Als zich een bepaald conflictgebied aandient wat bijzonder moeilijk op te lossen lijkt, grijp dat dan aan om het speciale aandacht te geven.

Zoals we reeds doorheen al deze lessen gezien hebben vraagt Jezus ons om nauwgezet aandacht te geven aan ons denken en het te onderzoeken om onze conflictgedachten te vinden. Op die manier keren we terug van ons ongelukkig zijn en onze ellende naar de onderliggende afscheidingsgedachte die de basis is voor de ervaring van deze conflicten. In plaats van te streven om de blijkbaar moeilijke conflictsituatie te vermijden moedigt Jezus ons aan om er aandacht aan te geven en ‘het te selecteren ten behoeve van speciaal beraad’, wat wil zeggen het naar hem toe brengen zodat de schuld in de denkgeest kan bekeken worden en losgelaten.

(wordt vervolgd)