Posts
Ik wou het even hebben over bewustzijn, onbewust zijn en
onderbewustzijn en hoe zich dit toont in ons leven. Het zijn woorden die mij al
langer dan vandaag triggeren. Wat is nu bewustzijn, onbewust zijn en
onderbewustzijn? Ik heb het duidelijk gekregen voor mezelf en heb er
tekeningetje bij gemaakt maar die presentatie die je hierboven ziet verdient wel
een beetje uitleg.
Daar gaan we.
Met afbeelding
1 wil ik duidelijk maken wie we in werkelijkheid zijn. De lege cirkel
staat hiervoor symbool. De cirkel is enkel gevuld met liefde. Dat is wat we in
wezen zijn: liefde. In dit oorspronkelijke bewustzijn zijn we ons alleen bewust
van liefde. Laat ik het ‘liefdebewustzijn’ noemen. Het paradijs, de Hof van
Eden, daar vertoeven we als menselijk wezen in volmaakte harmonie, in een
gelukkige droom noemt de cursus dit.
Maar wat als er ook iets zou zijn dat geen liefde is? Het
was en is een nietig, dwaze gedachte die in een nanoseconde door dit liefdebewustzijn
flitst. Aan het staartje van deze nanoseconde hangt een ego en die is wel nieuwsgierig
naar het antwoord op die vraag ‘wat als er eens geen liefde is?’. Met deze gedachte trekt het ego een streep,
een afscheiding door het liefdesbewustzijn. Dat lijkt nu in tweeën verdeeld te
zijn (afbeelding 2).
De streep, dat is het ego. Het ego vindt het idee van ‘wat als er geen liefde
is’ wel interessant en vereenzelvigd zich helemaal met deze gedachte. Het vindt
het zo boeiend dat het deze gedachte zelfs een naam geeft ‘zonde’. ‘Zonde’, zegt het ego, ‘is de naam voor het
geloof dat er ook iets anders kan zijn dan liefde’. Het liefdebewustzijn wordt vergeten en wordt
weggedrukt door ‘zonde’. Liefde moet in opdracht van het ego onder de lijn
blijven. Het is nog steeds liefde, maar liefde zit nu in het ‘onderbewustzijn’.
Het ego is in zijn nopjes en vermaakt zich maar al te goed
in het land van zonde en wil daar ook blijven. Het voelt echter wel de druk van
onderin, van de liefde. Het moet dus iets verzinnen waardoor de liefde buiten
zicht blijft. Het breidt daarom zichzelf of zonde uit met een extra lading (lees
streep – afbeelding 3)
die het ‘schuld’ noemt. Een gevoel van schuld moet de terugkeer naar liefde
tegenhouden.
Van nu af aan zijn er dus twee ego (of zonde) en schuld en
ja we weten allemaal dat waar er twee van verschillende aard zijn er al gauw
een derde uit kan komen, een kindje, jawel. Zonde en schuld krijgen een kindje
(= een gedachte). Ze noemen die gedachte ‘angst’. Kan je zien op afbeelding 4.
De familie woont samen boven de lijnen. Het bewustzijn boven
die lijnen wordt gekleurd door zonde, schuld en angst en ook een beetje liefde
want we mogen natuurlijk niet vergeten dat onder dit bewustzijn ook nog steeds
liefde huist dat het bewustzijn niet kan verlaten. Het zit dan wel onderdrukt,
maar het is er nog steeds en af en toe krijgt het de kans om naar boven te
komen, al blijft de liefde dan vermengd met de kleuren van zonde, schuld en
angst. Speciale liefde noemt de cursus dit. (afbeelding 5). In de loop van al die jaren zijn er
heel wat nakomelingen (= gedachten) van het ego geboren. Een grote smurrie, een
dikke laag van schuld en angst. Sommige overtuigingen of gedachten zitten nog
wel in het bewustzijn, maar door de grote hoeveelheid zijn er vele vergeten en zijn
nu onbewust.
Maar liefde heeft al die tijd niet stilgezeten en heeft
voortdurend vuurpijlen afgeschoten naar boven. Hierdoor zijn de lijnen van het
ego geperforeerd geraakt. Die pijlen van licht kennen we als de Heilige Geest.
Het antigif op de pijlen is samengesteld uit vergeving (afbeelding 6). En liefde zit nooit stil, werkt
eeuwig en oneindig door en blijft de barrières van het ego doorboren. Het onderbewustzijn
krijgt zo meer en meer vrijheid, licht en lucht om haar volle glorie op alles te
laten schijnen.
Conclusie:
Ons oorspronkelijk bewustzijn dat alleen maar liefde is,
onze ware aard, kern, essentie, is weggestopt, vergeten en zit onder het schild,
de sluier van het ego.
Het bewustzijn van liefde zit als het ware onder ons bewust zijn en is nu
onderbewustzijn geworden.
We zijn ons niet langer totaal bewust van de liefde, van onze essentie. Ons
bewustzijn heeft de eigenschappen gekregen van het ego (zonde, schuld en
angst). Die eigenschappen hebben zich zodanig uitgebreid dat we ons de oorzaak
van alle schuld en angst niet langer kunnen herinneren of willen herinneren.
Het is onbewust geworden.
Door vergeving, door ons te herinneren wie we in werkelijkheid zijn, komt dit
onderbewustzijn weer meer en meer bloot te liggen en vult het met haar licht
ons bewustzijn.
Liefde neemt geleidelijk aan weer volledig ons bewustzijn in.
