dinsdag 31 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding - dag 7

Het laatste deel van een omwenteling is een deel van licht en het eerste deel van de volgende laag begint ook met een deel van licht.

De tweede omwenteling die op de piramide voorgesteld wordt begon 820 miljoen jaar geleden waarvan elk deel 63,4 miljoen jaar duurde. Deze cyclus wordt de dierlijke omwenteling genoemd omdat 63 miljoen jaar geleden de eerste levende dieren ontstonden.

Het is zo dat op de eerste dag van deze dierlijke omwenteling cellen begonnen samen te klonteren, gingen samenwerken en dag per dag, deel per deel ontwikkelde dit zich verder tot steeds meer complexere organismen. Het is dus niet een opeenhoping van toevalligheden maar een evolutie met een duidelijk plan.
De intentie van deze 2e omwenteling was stimuleren/response. Een bewustzijn dat verder bouwde aan een overlevingsmechanisme.

De derde omwenteling dan begon 41 miljoen jaar geleden en noemt de familiaire omwenteling. In deze periode ontstaan de eerste apen.
Het bewustzijnsniveau van deze omwenteling is stimulans/individuele response en elk deel duurt 3,2 miljoen jaar. Grote groepen dieren, zwermen - zoals je dit nog steeds kan zien bij vissen en vogels – formeren kleinere groepen en worden families.


Morgen verdere uitleg over de volgende omwentelingen.

maandag 30 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding - dag 6

Volgens de ontdekkingen op die steen begon de eerste cyclus, 16,4 miljard jaar geleden. Dit is een exact aantal wentelingen van de Tun van 360 graden. Volgens deze kalender was de Big Bang, de oerknal dus 16,4 miljard jaar geleden.
Wetenschappers hebben berekend dat de oerknal zo’n 13,7 miljard jaar geleden is gebeurd. Een aardige benadering van het getal dat door de Maya vastgesteld werd toch!

Zoals gezegd werd elke omwenteling opgedeeld in 13 delen. Elk deel van deze cyclus duurt 1,26 miljard jaar. Dertien delen dus van elk 1,26 miljard jaar. En zoals je inmiddels weet heeft elke cyclus een specifieke intentie, een specifiek niveau van bewustzijn. Deze cyclus wordt ook hiernaar genoemd. Voor wat betreft deze eerste omwenteling is dat de cellulaire omwenteling.

Ik keer nu even terug naar het scheppingsverhaal dat wij in onze cultuur kennen.
Daarin wordt aanvaard dat er vanuit het niets iets ontstond. Een punt, stip of bol om er toch maar een beeld bij te vormen. God zou deze eerste bol geschapen hebben op de eerste dag om vervolgens de volgende dag een tweede bol te scheppen. Het centrum van de tweede bol lag ergens op het oppervlak van de eerste bol. Het vlak waar die twee bollen elkaar overlappen kreeg de naam Vesica Pisces. Google maar eens op deze naam voor een afbeelding.

Ik haal dit aan omdat we in de metafysica konden zien dat er een gespleten denkgeest ontstond bij de aanname van de mogelijkheid van afscheiding. Het puntje breidde zich dus uit naar twee puntjes of bolletjes, maar nog steeds een geheel van een bolletje. Vind je ook niet dat zowel de voorstelling van dit scheppingsverhaal als de cellulaire ontwikkeling in de eerste omwenteling die door de Maya omschreven wordt, een prachtige weergave is van het nietig dwaas idee?

Maar goed, we gaan weer verder. Tijdens deze omwenteling was de intentie of bewustzijn actie/reactie. Alle natuurwetten die we tot op de dag van vandaag gebruiken zijn in deze periode ontstaan.


(wordt vervolgd)

zondag 29 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding - dag 5

De Zweedse wetenschapper Carl Johan Calleman raakte gefascineerd door de kalender van de Maya en onderzocht een steen die halverwege de vorige eeuw in Coban, Guatemala gevonden was. Deze steen vertoonde verschillende inscripties van elke omwenteling (na 52x) en gaf een structuur weer van de Mayakalender. Calleman kwam met zijn onderzoek tot het besluit dat de Maya met hun kalenders de ontwikkeling van het bewustzijn hadden bijgehouden.

Weer zo’n pikant detail rond ongeveer dezelfde periode van de vorige eeuw werden ook de Nag Hammadi geschriften in Egypte gevonden.

De grote gebouwen van de Maya hebben een pyramidevorm en bestaan uit 9 verschillende lagen. Elke laag was een ceremonieel centrum waarmee de evolutie van het bewustzijn werd getoond, met andere woorden de geschiedenis van de afscheiding.
Elk van deze lagen is onderverdeeld in 13 individuele delen waarvan 7 delen van licht (dag) en 6 perioden van duisternis (nacht). 

Enige herkenning met Genesis, toch? Nog sterker is dat een gelijksoortig systeem teruggevonden is op de kleitabletten uit Mesopotamië.

Elke scheppingslaag kent haar eigen intentie, haar eigen bewustzijn. Zonder intentie of bewustzijn kan er niets geschapen worden. Elke dag is een periode van licht en is een periode waarin het bewustzijn zich uitbreidt. Elke nacht is een periode waarin deze nieuwe kennis werd toegepast. De fouten of de vergissingen uit een vorige periode werden nu herkend en zoveel mogelijk rechtgezet om zo telkens weer verder te evolueren. Zo gaat het bewustzijn of intentie van elke scheppingslaag mee over naar een volgende dag, een volgende nacht en een volgende cyclus.

(wordt vervolgd)

zaterdag 28 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding - dag 4


De beschavingen die overvallen werden door troepen die onder de leiding van de bisschoppen stonden, hadden ook hun kalenders. Naast een 365,25 dagen tellende kalender, die eerder voor economische redenen gebruikt werd, kenden deze volkeren ook een kalender die 360 dagen telde. Deze kalender hechtte meer belang aan andere dingen dan alleen maar de tastbare zaken.

In zijn lezing maakt Ian melding van 3 kalenders die door de Maya gebruikt werden:
- De Haab, een 365,25 dagen tellende kalender die gebruikt werd voor boekhoudkundige doeleinden waaronder belastingen.
- De Tzolkinkalender - Tzol betekent ‘tellen’ en Kin staat voor ‘dag’ – is een 260 dagen tellende kalender en is de astrologische kalender van de Maya’s of hun persoonlijke kalender. Deze kalender kent 13 intenties en 20 verschillende aspecten van creatie. (13 x 20 = 260). Deze kalender werd door de Maya gebruikt als een hulpmiddel voor de intentie van elk individueel leven. De Maya was ervan overtuigd dat de mens een spiritueel wezen is die een fysieke ervaring heeft. De dag waarop men geboren werd was volgens hen dan ook doelbewust gekozen. Deze kalender was dus een handig hulpmiddel om elke dag met de juiste intentie, de intentie van die dag, te beginnen.
- En tenslotte de derde kalender,  de Tun, de goddelijke of profetische kalender die 360 dagen telt.

De Tzolkin en de Tun draaien tegen elkaar in, als een tandrad van een wiel zoals je kan zien op deze tekening. 



Na 52 omwentelingen van de Tun stond deze weer in de oorspronkelijke stand. Op het einde van zo’n volledige omwenteling werd alle vuur en licht gedoofd. ’s Nachts staken de sjamanen en priesters dan het vuur weer aan waarop dit vuur vervolgens over het hele Mayagebied verspreid werd. Met dit ritueel werd alle schuld kwijtgescholden en kon men weer met een schone lei beginnen.
Gaat hier geen belletje rinkelen met onze gewoonte dat we bij elk jaar, na 52 weken, weer goede voornemens nemen voor het nieuwe jaar en we als het ware weer met een schone lei beginnen?

Klein detail: een dagindeling van de Maya bestond uit 13 u. en niet 24 u. zoals wij kennen. Die 13 uur werden weer opgedeeld door 13, en zo telkens verder gedeeld door 13.


(wordt vervolgd)

vrijdag 27 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding - dag 3

Vandaag het schema dat gebruikt werd door Ian Xel Lungold tijdens zijn lezing in 2004. De volgende dagen krijgt u hierover meer uitleg.


donderdag 26 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding - dag 2

Centraal in onze beschaving staat de gregoriaanse kalender. De kalender werd onder paus Gregorius in 1582 in het leven geroepen. Het is dus een kalender die onder het regime – als ik het zo even mag noemen – van de katholieke kerk is ontstaan. Deze kalender is gebaseerd op onze zon en op hoe onze aarde rond de zon draait (365,25 dagen).

De Spaanse katholieke bisschoppen veroverden land over de hele wereld. Terwijl de meeste van de overwonnen volkeren gebruik maakten van hun eigen kalenders legden deze bisschoppen het gebruik op van hun kalender. Zij ondervonden hierin grote weerstand dus wie niet wou meewerken met deze dagtelling werd gedood. Velen hebben voor deze kalender het leven moeten laten.  Doden of gedood worden, remember!

Er is niemand die er bij stilstaat dat de basis voor deze kalender - het cirkelen
van de aarde rond de zon is - een duivelse inslag heeft of met andere woorden een strategie van het ego is. Het is namelijk zo dat deze kalender ons bewustzijn gefocust heeft op alleen maar tastbare bewijzen. Het is duidelijk dat in onze beschaving iets pas geloofd wordt als men er het bewijs van heeft gezien.

Deze gregoriaanse kalender is volledig gefocust op het uiterlijke. Spiritualiteit is er op geen punt in terug te vinden. Meer zelfs, we denken er zelfs niet over na dat een kalender en spiritualiteit kunnen samenwerken. In zijn betoog stelt Ian Xel Lungold zelfs dat het grootste dogma die er op aarde is het geloof is van welke dag we zijn. In niet te onderschatten termen lijkt het erop dat deze kalender ons bewustzijn heel sterk beïnvloedt heeft. En als je iemands bewustzijn controleert dan heb je die wel in je macht en laat dat nu net het doel van het ego zijn.

Morgen weer meer.

woensdag 25 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding - dag 1

De lezing door Ian Xel Lungold duurt ongeveer drie uur en is zeker de moeite waard om hier even voor te gaan zitten. Om u er alvast enthousiast voor te maken krijg je de volgende dagen een samenvatting hiervan:

Vooraleer we dieper ingaan op de geschiedenis van het ontstaan van het universum moeten we eerst een begrip krijgen van een aantal thema's die op het eerste zicht niet veel met elkaar te maken hebben.

Dat een kalender invloed heeft op ons bewustzijn is iets waar we niet echt bij stil staan. Onze hele Westerse cultuur steunt op de gregoriaanse jaartelling, genoemd naar paus Gregorius en is een opvolger van de juliaanse kalender, die zijn naam kreeg naar de Romeinse keizer Julius Caesar. Laatstgenoemde kalender werd opgesteld omdat men door de opkomst van de landbouw behoefte had om te weten in welke periode van het jaar men leefde. De kalender die wij kennen wordt over de hele wereld gebruikt al zijn er wel culturen die er nog een eigen kalender op na houden.

Een kalender vormt het absolute middelpunt van elke beschaving. Het is een overeenkomst van een beschaving over welke dag en welke tijd het is. Een kalender vormt bovendien het centrum van het bewustzijn van een beschaving; verleden, heden en toekomst zijn gerelateerd aan een kalender, dus ook de geschiedenis.

Het tweede thema gaat over bewustzijn. Ons bewustzijn wordt gestuurd door twee overtuigingen: tijd en ruimte. Het is echter wel zo dat het bewustzijn van de ene plaats niet hetzelfde is als het bewustzijn van een andere plek. Ikzelf heb dat heel goed ervaren toen ik naar Nederland kwam wonen. Zo was ik bijvoorbeeld enorm verbaasd over het succes dat de religie hier nog kent terwijl dat in mijn geboorteland België flink was teruggelopen. Niet alleen is er een ruimtelijk verschil, maar bewustzijn veranderd ook door de eeuwen heen. Verschillende tijden en verschillende plaatsen hebben dus een ander bewustzijn. Daarenboven ziet iedereen de wereld vanuit zijn of haar bewustzijn, vanuit zijn of haar gezichtspunt.

En tenslotte is er in het hele universum maar 1 wet die wel opgesplitst is in verschillende andere wetten, maar er is maar 1 universele wet en die wet zegt: waar jij je aandacht op richt daar word jij je bewust van! Als je een student bent van een Cursus in Wonderen klinkt dat bekend in de oren niet? Projectie maakt waarneming staat in de inleiding van hoofdstuk 21. Er is een groot verschil tussen een projectie vanuit het juist gerichte denken of vanuit het onjuist gerichte denken. Het is een weergave van de verzoening of van een conflict. 

(wordt vervolgd)

maandag 23 januari 2017

De geschiedenis van de afscheiding

Wat hebben de metafysica van de afscheiding en de geschiedenis met elkaar gemeen?

De wetenschap spreekt van een oerknal, een big bang als het begin van het universum, maar kent nog geen verklaring voor wat die oerknal tot stand heeft gebracht. Er is nog een zwart gat.

De voorbije dagen kon je hier op deze blog lezen hoe Een Cursus in Wonderen deze sluier oplicht.
Het zal nog wel een hele tijd duren voor de visie die in Een Cursus in Wonderen naar voren gebracht wordt, algemeen aanvaard zal worden. Net zoals het geloof dat de aarde rond was ook niet onmiddellijk door iedereen werd geaccepteerd.

Door Een Cursus in Wonderen leren we ook dat deze wereld een illusie is en niet bestaat. ‘Er is geen wereld!’ komt, zonder er doekjes om te winden, duidelijk naar voren in les 132. Het is echter duidelijk dat we de wereld, zoals wij die kennen, niet zomaar kunnen ontkennen. In hoofdstuk 2 van het tekstboek kunnen we lezen dat: ‘wie dit doet een bijzonder onwaardige vorm van ontkenning begaat’. Tussen haakjes, in dit deel gaat die ontkenning wel over het lichaam, maar is net zo van toepassing op de wereld.

Met Een Cursus in Wonderen leren we dat er buiten de denkgeest niets bestaat en het is tot dit geloof dat we uiteindelijk allemaal zullen komen. Het proces van onze terugkeer naar onze bron verloopt geleidelijk, maar is echter niet zomaar een opeenstapeling van toevalligheden.

Net zo is het gegaan met de evolutie na de afscheiding. En nogmaals, ook al is de afscheiding in werkelijkheid niet gebeurd, onze ervaring hiervan is heel reëel en niet te onderschatten.


Dat deze evolutie niet berust op toevalligheden maar een gestructureerd plan volgt wordt uitvoerig uitgelegd door Ian Xel Lungold in een lezing die hij gedurende een aantal jaren heeft gehouden over de Mayakalender. Zijn betoog is mede ondersteunt door de ontdekkingen van de Zweedse wetenschapper Carl Johan Calleman.


Deze lezing is nog steeds te vinden op YouTube. In de komende dagen vertel ik hier meer over.

zondag 22 januari 2017

Dag 20 - voorproefje

Tot zover deze theorie van het ontstaan van de wereld, van het ontstaan van dat wat we kennen als de kosmos.

Het is best mogelijk dat deze theorie ongeloofwaardig overkomt. Toen ik dit voor eerst hoorde had ik het er ook moeilijk mee. Ik kon vooral niet bij het gegeven dat we God zouden gedood hebben. En dat kan ik nog steeds niet geloven omdat ik altijd het gevoel gehad heb dat er nog een verbinding is.

God heb ik lange tijd gezien als de oude man met de witte baard en lang gewaad - misschien zit het schilderij van Michelangelo hier voor iets tussen - gelukkig is dit beeld in de loop der jaren vervaagd en stel ik mij God nu voor als een Wezen van Liefde. Een Liefde waar ik mij geen beeld kan van maken en ook niet wil maken omdat dit beeld teniet zou doen aan deze Allesomvattendheid. Ik ben dan ook niet zo visueel ingesteld en ben eerder een gevoelsmens. En het gevoel van die Liefde wordt steeds sterker. Dit gevoel uit zich in blijheid, dank, vreugde, rust, harmonie, noem maar op en godzijdank breidt dit zich steeds verder uit. 

Maar de rest van deze metafysica klinkt mij steeds logischer in de oren. Het principe ‘ideeën verlaten hun bron niet’ viel mij na enige tijd werken met Een Cursus in Wonderen op. Dit principe wordt tig keer herhaald en is volgens mij het meest belangrijke nieuwe principe waarmee we in onze huidige tijd kennis mee maken. De diepgang van dit principe is zo bijzonder. Het verklaart waarom we dat gevoel blijven houden, we ons de vraag blijven stellen dat
er toch meer moet zijn dan dat wat we hier kennen. Het is dat gevoel dat blijft trekken om terug te keren en het is dit principe dat mijns inziens terug te vinden is in onze hele geschiedenis te beginnen bij de oerknal, de Big Bang.

Daar zal het de volgende dagen in deze blog over gaan. Over de geschiedenis van het ontstaan van de kosmos en dat ondersteund door wetenschappelijke bewijzen. De onderbouwing dus van de metafysica die je de vorige dagen kon lezen. Over hoe deze, en dus onze, geschiedenis niet zomaar een opsomming is van toevallige gebeurtenissen, maar een duidelijk gevolg is van voortdurende keuzes die gemaakt zijn tussen de twee verschillende denksystemen die we in onze denkgeest kennen.

Ik weet nog niet over hoeveel dagen het verhaal van de geschiedenis zich zal spreiden, daar komen we van zelf wel achter. 

Morgen maak ik er in ieder geval een begin mee.

Fijne dag en tot morgen.
Liefs. Annemie 

zaterdag 21 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 19 - wat is vergeving

Vergeving is dus dat ik samen met de liefde van Jezus vlak naast mij naar mijn ego kijk en hiermee het proces start om mijn denken te veranderen - ik maak een andere keuze. Ik kies voor een ander denksysteem, niet langer voor het denksysteem van angst maar voor het denksysteem van liefde. Dat is vergeving.

De waarde die de wereld heeft is dat zij een leerschool is. De wereld toont ons een weergave van ons denken. Onze gedachten worden geprojecteerd en tot vorm gemanifesteerd. Zo kunnen wij bewust worden van de keuze die we hebben gemaakt.

Projecties vanuit een denksysteem van angst tonen mij verschrikking.  Ik zie alle verschrikking die in mij is, alle manieren waarop speciaalheid mijn leven beheerst en ik realiseer me, door het buiten me te zien, in jouw lichaam of in mijn lichaam, dat dit een projectie is van datgene wat binnen in mij is.

En nu ik dit weet, dat het in mij is, kan ik er opnieuw naar kijken, met Jezus naast mij. Ik hoef het niet te veroordelen, ik hoef het niet te veranderen, ik hoef er niet tegen te vechten, ik hoef er mij niet schuldig over te voelen, het enige wat ik moet doen is er zonder oordeel naar kijken.

En het ogenblik waarin ik er oordeelloos naar kijk is het ‘heilig ogenblik’. Dat is wat de Cursus
bedoeld met ‘het heilig ogenblik’, dat is de betekenis van ‘je verbinden met de Heilige Geest’ of ‘je verbinden met Jezus’.

Het misverstand om de rol van Jezus of de Heilige Geest te zien als de helers of de oplossers voor wereldse problemen is denken dat zij even waanzinnig zijn als wij. Want de reden waarom wij in de wereld problemen hebben – van het niet vinden van een parkeerplaats tot een ziekte zoals kanker - de reden voor al deze problemen is dat we afgeleid zijn van het probleem dat we in onze denkgeest hebben, het probleem dat ontstaan is op het ogenblik dat we de verkeerde keuze hebben gemaakt. Jezus zien als iemand die dingen doet in de wereld, is hem naar de illusie brengen. Dit is wat in de Cursus bedoeld wordt met de waarheid naar de illusie brengen in plaats van de illusie naar de waarheid.

Wat ons gevraagd wordt om te doen is ons er bewust van worden dat onze investering in het probleem een vervanging is voor onze angst om naar het werkelijke probleem in onze denkgeest te kijken. De rol van Jezus is om model te staan voor die plaats van Liefde en Licht die in onze denkgeest is, de plaats van de vergeving waar we naar toe moeten gaan wanneer wij proberen het probleem en de oplossing buiten ons te zien.

Dus wat de Cursus echt bedoeld met Jezus om hulp vragen is samen met hem naar onze eigen speciaalheid te kijken, maar kijken zonder er bang voor te zijn en zonder schuld. En hoe meer we dat doen, hoe meer we beginnen in te zien dat ons ego geen effect heeft - en het maakt niet uit hoe vreselijk het ego volgens ons wel is - het kan niet komen tussen de Liefde van God met ons. ‘Niet één noot in het lied van de Hemel wordt gemist’.

vrijdag 20 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 18 - Het doel van de Heilige Geest.

Het denksysteem van het ego is niet bestand tegen God omdat er een andere manier is om naar dit denksysteem te kijken. De Cursus biedt ons hiervoor het nodige.

Het is van essentieel belang om in toenemende mate bewust te worden van ons egodenksysteem zodat we kunnen leren er niet bang voor te zijn. De Cursus vertelt ons dat we met het ego een overeenkomst gesloten hebben waarin we gezworen hebben om nooit meer om te kijken naar onze zondige en schuldige daad. In eerste instantie heeft het ego dus het beeld dat wij van God gestolen hebben, dat God niet langer bestaat en dat God ons het leven zal ontnemen - in onze denkgeest geprent om vervolgens te beweren dat dit zo erg is dat we er dus maar beter niet meer naar kijken, dat we het maar beter uit ons geheugen kunnen wissen en het maar beter buiten ons plaatsen, een wereld in.

Jezus leert ons nu om hiervan bewust te worden. Hij leert ons dat het probleem niet alleen onze keuze voor het ego is, maar ook dat er een sluier gemaakt is zodat we nooit meer naar dit probleem zouden kijken. Hij wil dat we ons bewust worden van dit proces. Want wanneer we beginnen te kijken naar ons ego en we al onze gedachten van speciaalheid zien, als we kijken naar alle manieren waarmee we de ander in de naam van de liefde nadelig beïnvloeden, als we kunnen kijken naar alle manieren waarop we vernietigend te werk gaan  als rechtvaardiging voor onze vernedering, als we kijken naar alle manieren waarop we ons slachtoffer voelen en de schuld hiervoor toewijzen aan iemand anders, als we toch blijven vasthouden aan het idee dat de andere de boosdoener is voor ons lijden – en dat kan zowel een politicus zijn, een internationaal figuur of een familielid, gelijk wie - en we kunnen hier naar kijken zonder ons schuldig te voelen, zonder er bang voor te zijn en zonder onszelf hiervoor te veroordelen, dan beginnen we met het ego los te laten. Als we zonder oordeel naar ons ego kunnen kijken, dan kiezen we ook niet voor het ego omdat het ego niet zonder oordeel kan kijken. Het ego is een oordeel, een oordelende gedachte.

Als we dus naar ons ego in actie kunnen kijken, naar al zijn lelijkheid en zijn moorddadigheid en ons realiseren dat dit niet is wie we zijn - ook al hebben we er op dat moment voor gekozen om ons ermee te identificeren - dan moeten we wel met de visie van Jezus kijken want nogmaals, ons ego zal en kan nooit zonder oordeel kijken. Oordeelloos kijken is kijken zonder ego.

Dat is het begin van het einde van het denksysteem van het ego omdat we terugkeren naar het keuzemakende gedeelte in onze denkgeest waar we nu een andere keuze maken en we ons er bewust van worden dat we niet langer bang hoeven te zijn van het denksysteem van het ego.

Dat is de waarde van de Cursus en de reden waarom Jezus zoveel tijd besteed aan het omschrijven van dit denksysteem, Omdat wij geloven dat het echt is, omdat wij geloven dat het waar is en wij geloven dat dit het onmogelijke tot stand heeft gebracht.

Daarom moeten we ernaar kijken en ons uiteindelijk realiseren dat het niets is, dat het een klein ding van niets is. Het is een nietige dwaze gedachte.

donderdag 19 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 17 – Het doel van het ego.

Het doel van het ego is om het slachtofferschap te blijven bevestigen. Het principe waardoor de wereld vorm krijgt. Het is de ‘één of de ander’, het is ‘doden of gedood worden’, het is ‘ik of jij’. Deze wereld is een strijdtoneel. En dat de strijd verloren wordt staat vast, want iedereen verliest, iedereen gaat dood. Het ego interpreteert dood als de straf van God omwille van wat we gedaan hebben.

Onbewust zijn we ervan overtuigd dat wij het leven van God hebben ontnomen. We namen dit leven en verstopten het in onze lichamen. Het lichaam is als schuilplaats de microkosmos van de wereld. Wanneer God ons uiteindelijk zal vinden - en dat doet Hij zeker - dan zal Hij van ons terugnemen wat wij Hem ontnomen hebben. Wanneer God dit leven terugneemt wordt het uit ons lichaam weggenomen en dat is wat wij dood noemen. Dat is het begrip dat het ego over de dood heeft. Anderzijds is volgens het ego de wereld een gevangenis waaruit we nooit kunnen ontsnappen.

De Cursus in Wonderen maakt ook gebruik van de term ‘speciaalheid’. Hiermee wordt de definitie van de liefde volgens het ego uitgedrukt. De liefde van rozengeur en maneschijn zolang aan onze wensen wordt voldaan, maar die het slechtste in ons naar boven kan halen wanneer dat niet langer het geval is. Uiteraard kent deze speciale liefde en haat tal van variaties. 

Morgen wordt het doel van de Heilige Geest besproken.

woensdag 18 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 16 - Hoe we in deze wereld leven



Dit afscheidingsverhaal volgens Een Cursus in Wonderen geeft ons een beeld weer van hoe wij in
deze wereld leven. Het geeft ons duidelijkheid waarom we steeds maar weer dezelfde vergissingen blijven maken en waarom er zoveel lijden is, meer zelfs, het geeft het ontstaan van alle lijden weer.

We ervaren allemaal dat we hier zijn. De ervaring van deze aanwezigheid kan gebruikt worden voor twee doelen:
-          of voor het doel van het ego
-          of voor het doel van de Heilige Geest.

En, zoals reeds eerder gezegd, moeten we een van deze doelen kiezen. We kunnen niet tegelijkertijd voor beide kiezen. We kunnen geen twee heren dienen.


Morgen het doel van het ego.

dinsdag 17 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - Dag 15 - Even herhalen


Laat ons even herhalen. Afscheiden, afsplitsen, opsplitsen, verschillende woorden die hetzelfde uitdrukken. Een logisch gevolg van afsplitsing is dat zolang hier geloof aan gehecht wordt zich dit steeds verder uitbreidt. De afstand tussen oorzaak en gevolg wordt steeds groter.

Wanneer de onjuistheid wordt ingezien stopt een verdere uitbreiding. Ook dat is een logisch gevolg. Wanneer we dus de waanzin en de onwerkelijkheid inzien van het feit dat we ons afgescheiden hebben van onze Bron staan we op dat ogenblik (het heilig ogenblik) op een keerpunt. Meer zelfs, het idee van afscheiding wordt gelijk tenietgedaan.

Is er echter een geloof in de mogelijkheid van afgescheidenheid dan is er niet langer één, maar twee. Er is niet alleen een universele Geest, er is nu ook een waarneming van geest. De waarnemer, de Zoon neemt nu een 'ik’ waar tegenover de Geest. Er komt een bewustwording van: ‘He, als ik mij aansluit bij de Geest dan besta ‘ik’ niet meer. Wil ik dus blijven bestaan dan moet ik hier iets aan doen.’ Er volgt een
uitbreiding en nog een en nog een en ga zo maar door.

De eerste afsplitsing is dus van Geest naar geest. Wanneer het nietig dwaas idee tot stand leek te komen.

Vervolgens is er een afsplitsing in deze afgescheiden geest. De waarnemer neemt een ander deel waar dat verschillend is aan dat van hemzelf - wat de waarnemer waarneemt wordt in de Cursus omschreven als het onjuist gerichte denken. Echter, gezien een gedachte zijn Bron niet kan verlaten, blijft ook een waarneming bestaan van de werkelijkheid, gekend als het juist gerichte denken.

De Zoon is in zijn denkgeest geconfronteerd met deze tegenstellingen en naar aanleiding van het geloof in het onjuist gerichte verhaal van zonde, schuld en angst kiest de Zoon ervoor om te vluchten en denkt dat dit gerealiseerd kan worden door deze zonde, schuld en angstgedachten naar buiten te projecteren. Deze projectie manifesteert zich uiteindelijk tot een lichaam waardoor de Zoon denkt dat zijn bestaan uitgedrukt wordt door een lichaam.


Morgen weer meer.

maandag 16 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 14 - afscheiding = afwijzing

Door de strategie van het ego ontkennen we onze ware identiteit dus 2 keer. Eerst ontkennen we dat we geest zijn door een identiteit naar buiten te projecteren om vervolgens de oorzaak van alle pijnlijke of leuke ervaringen toe te wijzen aan iets buiten ons. In zijn boek 'Verslaafd aan liefde' omschrijft Jan Geurtz deze dubbele ontkenning als volgt: de kern van onze identiteit is het negatieve geloof, onze zelfafwijzing. Door deze zelfafwijzing raken we verstrikt in negatieve aannames van onze natuurlijke staat van onszelf. Dit is de eerste laag van de versluiering van onze natuurlijke staat van zijn. Deze negatieve aanname is volgens de Cursus dus ons geloof dat we ons hebben afgescheiden van de Bron.

Vervolgens zegt Jan Geurtz: We hebben een enorme afkeer tegen deze versluiering. - dit wordt in de Cursus omschreven als het schuldgevoel dat we hebben tegenover de zonde. Uit deze afkeer, deze aversie vloeit de rest van onze identiteit voort. De identiteit die hieruit voortvloeit moet dienen om deze pijnlijke zelfafwijzing te bedekken. Hier ontstaat de ontkenning van de ontkenning: we weten niet eens meer dat er een natuurlijke staat is waarvan we vervreemd zijn, we willen alleen af van dat pijnlijke gevoel van ontoereikendheid en waardeloosheid. Tot zover het citaat uit 'Verslaafd aan liefde' van Jan Geurtz.

Ik was bijzonder opgetogen toen ik deze woorden in zijn boek las omdat het mijn inziens een duidelijke verwoording is van deze dubbele ontkenning. Klein detail, Jan Geurtz is geïnspireerd door het boeddhisme.

(wordt vervolgd)


vrijdag 13 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 13 – de kracht van de ontkenning

Het ego heeft dus zijn doel bereikt. Door ons ‘geesteloos’ (= onbewust) te maken ervaren wij, op individueel niveau, op collectief en op maatschappelijk niveau, allerlei problemen. Al deze problemen gaan op een of andere manier over het lichaam - zowel het fysieke lichaam als het emotionele en psychische lichaam - de fysieke of psychische ervaringen ervan. En aangezien we al deze problemen hier in deze wereld in het lichaam ervaren zoeken we ook hier naar de oplossingen en antwoorden ervoor en dit omwille van vermelde sluier en we niet weten dat er een andere plek is waar we de oplossing of het antwoord kunnen vinden.

Deze sluier van vergetelheid, deze sluier van ontkenning is de meest krachtige verdediging die het ego gemaakt heeft. En deze heeft altijd perfect gewerkt. Als we ons niet bewust zijn dat iets kan veranderd worden, als wij er ons niet bewust van zijn dat we een denkgeest hebben, dan blijft het doel van de wereld in stand gehouden. De wereld is dus een afleidingsmanoeuvre en leidt ons af van de werkelijke oorzaak van het probleem.


(wordt vervolgd)

donderdag 12 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 12 – het lichaam

De tweede verdediging van het ego is het lichaam. Het ego zegt nu tegen de Zoon dat het lichaam zijn thuis is, van een geest is er niet langer sprake. Zo werd o.a. het brein gemaakt en het lijkt er nu op dat het de hersenen zijn die over ons en over ons functioneren in de wereld, regeren.

De Zoon van God bevindt zich nu dus opeens in een lichaam. Hij is vergeten waar Hij vandaan komt en denkt dat Hij door andere lichamen gemaakt werd. Door lichamen die hier reeds voor Hem waren.
Hij heeft geen enkele herinnering meer over zijn bestaan in de geest.
Hij heeft absoluut geen weet meer van enerzijds het Verzoeningsprincipe van de Heilige Geest die zegt dat de afscheiding niet is gebeurd en anderzijds van het verhaal van zonde, schuld en angst, het verhaal van het ego.
Hij heeft geen enkel idee dat Hij een keuzemogelijkheid heeft, het enige wat Hij weet is dat Hij in een lichaam is.

Dit lichaam is echter niets meer dan de projectie die begon bij de gedachte van de
afscheiding, gevolgd door het geloof in zonde, schuld en angst en tenslotte de vrees voor vergelding en het gevoel slachtoffer te zijn.
De Zoon van God identificeert zich nu met het lichaam of de identificatie met een geloof in zonde, schuld en angst.

Dit is wat we allemaal in deze wereld ervaren. Het is de bron van alle lijden. Het onbewuste geloof
dat we zondaars zijn. Een katholiek, protestant, jood, we dragen dit allemaal met ons mee. We voelen ons allemaal overweldigd door schuld en zelfhaat en we zijn allemaal bang omwille van de vergelding voor de misstap dat we begaan hebben.

Gezien we door die sluier van vergetelheid, geen weet meer hebben dat we een geest hebben, een geest die zijn bestaan kent buiten tijd en ruimte, wordt alles buiten die geest waargenomen. Het is te vergelijken met een filmprojector en de film die te zien is op het doek. Wat op het doek verschijnt (de buitenwereld) is de projectie van dat wat men gelooft (de filmprojector). Het is dus duidelijk dat als we geloven in een werkelijkheid van zonde, schuld en angst dit ook in onze buitenwereld terug te vinden is.

De reden dus voor alle ellende is omdat de keuze op het ego is gevallen in plaats van op de liefde van God die vertegenwoordigd wordt door de Heilige Geest. 

woensdag 11 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 11 – de sluier van vergetelheid

Om zich ervan te verzekeren dat de Zoon nooit op deze keuze zou terugkeren voorziet het ego met deze projectie nog in twee dingen.

Het doel van het ego is om de Zoon onbewust te houden. In het Engels spreekt men van ‘mindless’, geestloos (een mogelijk nieuw woord om toe te voegen aan onze woordenschat). Want als de Zoon zich zou herinneren dat er een geest is en dat Hij die geest is en dat Hij in die geest een keuze kan maken dan zou Hij er zich dus ook bewust kunnen van worden dat Hij de verkeerde keuze heeft gemaakt en dat Hij die keuze ongedaan maken.
Het eerste wat het ego doet nu deze afscheidingsgedachte buiten de denkgeest is
geplaatst – met als resultaat de wereld van de afscheiding – is ervoor zorgen dat er een sluier voor de geest van de Zoon valt zodat Hij vergeet waar deze wereld vandaan komt. De Cursus noemt dit ook de dynamiek van de ontkenning, deze sluier van vergetelheid.

De Zoon ontkent immers wat er is gebeurd. Hij is het vergeten. Hij is vergeten dat
alles begonnen is binnen in zijn geest. Hij is vergeten dat Hij een keuzemogelijkheid had. Hij is vergeten dat Hij voor het ego heeft gekozen. Hij is vergeten dat Hij het ego gevolgd heeft omdat Hij bang was dat wanneer Hij in de geest zou blijven God Hem zou vernietigen.

Het is deze sluier van vergetelheid, deze sluier van ontkenning die ervoor zorgt dat de Zoon dit allemaal vergeten is. Over de sluier van vergetelheid vind je meer terug in de tekst in hoofdstuk 19, deel D.


(wordt vervolgd)
illustratie is eigen creatie

dinsdag 10 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 10 – Projectie

De Zoon houdt het dus niet meer uit van de angst en vraagt het ego om hulp. Hij vraagt om hulp tegen deze waanzinnige god. Hij weet dat hij in zijn geest is en voelt de schuld voor zijn foutieve keuze en is bang voor de straf die hierop zal volgen.

En dus zegt het ego: ‘ik heb een plan. Het is een schitterend plan. Het is Goddicht. Het kan niet falen. Weet je wat we gaan doen. We gaan dit oorlogsgebied verlaten en we zullen een schuilplaats maken.’
En de Zoon is dolgelukkig, pakt zijn koffers en zegt: ‘Kom laat ons gaan.’

Nu zijn de Zoon en het ego verenigd, als het ware samengesmolten en ze verlaten het oorlogsgebied om zich op de schuilplek te verschansen waar God hen nooit kan vinden.
Het ego heeft de Zoon verteld dat de Heilige Geest alleen maar in zijn denkgeest bestaat, dat Hij alleen daar kan bestaan en dat Hij hier dus van verlost is als de denkgeest verlaten wordt.

Deze stap kennen we in ons dagelijks bestaan als ‘projectie’. Projectie is de term die in de psychologie gebruikt wordt om het proces aan te duiden van hoe iets, wat zich in de denkgeest bevindt, daarbuiten wordt geplaatst.

De gedachte, het geloof van de afscheiding wordt dus, door die projectie, buiten de geest geplaatst. Deze eerste projectie kennen wij onder de vorm van de oerknal, de big bang. Het is deze projectie die het ontstaan gaf aan vorm. Vorm die we kennen als de wereld met al zijn onnoemelijk aantal variaties. Dit is hoe, volgens de Cursus, de fysieke wereld tot stand komt.

Als de Cursus het heeft over de wereld dan wordt hier het hele fysieke universum mee bedoeld. Dus niet alleen onze planeet, maar het hele universum met alle gekende en ongekende melkwegstelsels. De hele kosmos.

Op het einde van het werkboek staat: de wereld werd gemaakt als een aanval op God, een aanval op Liefde. De wereld is een plaats waar liefde niet kan binnendringen.


(wordt vervolgd)

Illustraties zijn eigen creaties.

maandag 9 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 9 – Oorlog met God – doden of gedood worden

Het ego heeft tot nu toe bereikt dat de Zoon bang is geworden. Er is iets in zijn denkgeest dat angst veroorzaakt. Aan de hand van zijn zonde, schuld en angst-verhaal heeft het ego de Zoon ervan kunnen overtuigen dat zijn geest een oorlogsgebied is waarin de Zoon een strijd levert met Zijn Vader en met de Heilige Geest omdat de liefde van God nu veranderd is in het tegenovergestelde en de Zoon hier in gevaar is.

Het Handboek voor leraren spreekt over deze waanzin als 'doden of gedood worden'.
Dit is de overheersende angstgedachte van de Zoon geworden. Wanneer hij in dit oorlogsgebied blijft moet er volgens dit principe iemand gedood worden. Of de Zoon of God. En het is duidelijk dat de Zoon niet veel kans heeft om te overleven gezien Hij gelooft dat God hier het heersende, krankzinnige wezen is dat gekwetst werd en op wraak zint. Duidelijk de arrogantie van het ego, maar dit is wat het ‘zonde, schuld, angst-verhaal’ ons leert. 

Veel hiervan is ook terug te vinden in hoofdstuk 23 – De oorlog tegen jezelf – en dan vooral in het deel ‘De wetten van de chaos.’



Morgen weer meer.

zondag 8 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - Dag 8 – de angst van het ego – de kracht om te kiezen

Zoals reeds eerder gezegd voelt het ego de dreiging dat de Zoon opnieuw zou kiezen voor de Heilige Geest wat het einde van het ego zou betekenen. Het ego is er zich bewust van dat de Zoon deze keuzemogelijkheid heeft en wil te allen tijde verhinderen dat de Zoon zich hier ook bewust van wordt.
Het ego heeft zijn verhaal over zonde, schuld en angst opgebouwd met het specifieke doel de Zoon van God weg te houden van de Heilige Geest. De angst van het ego is echter niet zozeer de Heilige Geest, maar wel dat de Zoon de mogelijkheid heeft een keuze te maken, de keuzemogelijkheid dus die door de denkgeest kan gemaakt worden. Het ego wil niet zozeer de Heilige Geest verbergen, maar wel het bestaan van de denkgeest, omdat het de denkgeest is die kan kiezen en een keuze voor God, een keuze voor liefde, betekent het einde van het ego.

Het ego moet de Zoon dus onbewust maken van deze keuzemogelijkheid.

Bovendien is het zo dat als de Zoon voor het ego kiest en hij de Heilige Geest de rug toekeert, hij dus kiest voor het denksysteem van zonde, schuld en angst. Van dan af aan ziet de Zoon zichzelf dus ook als zondig, schuldig en bang. Dit wordt duidelijk weergegeven in les 93 van het werkboek die begint met: je denkt dat jij de woning bent van slechtheid, duisternis en zonde.
Herkenbaar?

Het ego doet er dus alles aan opdat de associatie met dit onjuist gericht denksysteem nooit verbroken zou worden en dat de Zoon nooit tegen het ego zou zeggen: ‘Moet je eens luisteren. Die keuze die ik gemaakt heb, die vind ik toch niet zo fijn meer. Ik voel mij daar niet langer goed bij. Ik ga eens kijken of er geen andere mogelijkheid is?’ 

(wordt vervolgd)

Illustraties zijn eigen creaties

zaterdag 7 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 7 – de keuze van de Zoon

Je moet weten dat we in dit verhaal nog steeds in de geest zijn en er nog geen sprake is van enige vorm. Het enige wat er is, is het geloof van de Zoon dat Hij zich afgescheiden heeft van Zijn Bron, van Zijn Vader en dat hij zichzelf enerzijds ervaart als afgescheiden (ego), maar anderzijds is er toch dat gevoel van verbondenheid (Heilige Geest).

Het ego weet en voelt ook dat als de Zoon de keuze maakt voor de Heilige Geest er van het ego niets overblijft. Om het bestaan van zichzelf te behouden draait het ego daarom de rol van de Heilige Geest om en doet dit door de Zoon te vertellen dat de aanwezigheid van de Liefde van God in de geest geen liefde is, maar dat dit een bestraffende agent is in dienst van God die Hij heeft achtergelaten zodat hij jou zou kunnen vangen en terug zou brengen. ‘Geloof die impuls dus maar niet’, zegt het ego, ‘want het zal je berouwen als je dit wel doet.’

Geef toe dat het verhaal van Adam en Eva hierin toch wel te herkennen is. Ook zij waren nog steeds in het paradijs (= de geest), waar alles mogelijk was, maar waar Adam een waanvoorstelling creëert van een verboden vrucht (= afscheiding) en een slang (= ego) die hem ertoe aanzet om iets te doen wat niet mag.

Enfin soit. De betekenis van deze metafoor is dus dat de Liefde van God die vertegenwoordigd wordt door de Heilige Geest, de herinnering - in onze droom - van de Liefde van God, dat die liefde nu door het ego is omgedraaid tot het tegenovergestelde. Liefde is door het ego nu veranderd in haat, God is veranderd in zijn tegendeel. Ineens kan liefde ook boosheid, verontwaardiging, woede, wraak bevatten. ??? Sta maar eens stil bij deze mogelijkheid.

Deze God, die we dus ook terugvinden in het Oude en Nieuwe Testament is duidelijk een god van speciaalheid. Een god die lief is als je hem geeft wat hij vraagt, maar die veranderd in boosaardigheid wanneer niet aan zijn wensen wordt voldaan. Een heel herkenbaar ego, niet? Een god met de eigenschappen van het ego.

De Zoon van God, nog steeds in dit geestelijke paradijs, voelt hierdoor een duidelijke dreiging en beseft dat Hij een keuze moet maken:
-                          Of Hij gelooft de Heilige Geest die Hem vertelt dat er niets is gebeurd, dat Hij niet afgescheiden is van Zijn Vader. Dat Hij slechts droomt van een verboden vrucht,
-                              Of Hij luistert naar het ego dat Hem zegt dat de afscheiding wel degelijk gebeurd is. Dat Hij de macht van Zijn Vader heeft gestolen. Dat God hier verschrikkelijk boos voor is en dat Hij daarom de Heilige Geest er op uit stuurt om Hem terug te vinden en terug te brengen en waar Hij niet zal ontkomen aan Zijn verdiende straf.

En de Zoon, tja  …. Die kiest voor dit laatste. 


(wordt vervolgd)

Illustraties zijn eigen creaties

vrijdag 6 januari 2017

Een tussendoortje - De dag happy beginnen

Wist je dat je eerste gedachten bij het wakker worden heel belangrijk zijn voor de rest van je dag. Wakker worden na een nacht slapen is telkens weer opnieuw geboren worden. Elke dag krijg je weer de kans om met een schone lei te beginnen en daarom zijn je gedachten bij het wakker worden heel belangrijk.

Wanneer je je dag begint met gedachten die je een goed gevoel geven wordt dit de basis voor je gedachtetrend van de hele verdere dag. Zelfs wanneer er zich in de loop van de dag iets minder leuks voordoet zal je veel sneller je focus weer kunnen richten op het goede, het mooie, het positieve.

Jenny Hoekstra heeft een aantal succesvolle mensen geïnterviewd en hen gevraagd hoe zij zich afstemmen op de nieuwe dag. Vanaf aanstaande maandag - 9 januari 2017 - kan je, zeven dagen lang, elke dag een interview van een van deze mensen beluisteren. Ik ben er zeker van dat elk van deze gesprekken boordevol waardevolle tips zitten om ook jou te leren je dag op een goede manier te beginnen.

Ik kan het je in ieder geval voor 100% aanraden. Het enige wat je hiervoor moet doen is je aanmelden via deze link  http://jennyhoekstra.nl/gratis-interview-serie en je gegevens invullen. Of je kan ook naar haar website gaan www. jennyhoekstra.nl en dan klik je bovenaan rechts op gratis interview serie.

Zeg nu zelf, is dit niet een goeie start voor dit nieuwe jaar. De meeste voornemens zijn inmiddels toch alweer afgezwakt, kans dus om er nieuwe te maken.

Geniet ze.

donderdag 5 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - Dag 6 – Zonde, schuld en angst

Deze strategie van het ego noemen we ‘zonde’. Een woord dat in een christelijke cultuur vrij goed gekend is. ‘Want’, zegt het ego, ‘je hebt gezondigd tegenover je Vader. Hij was een en al liefde voor jou. Hij gaf je alles en je had alles. Je was totaal een met Hem en jij hebt Hem nu de rug toegekeerd. Je hebt Hem gezegd dat wat je had niet genoeg was, dat je meer wou. En dat is niet zo mooi van je. Dat is een zonde. Je kan je hier maar best heel schuldig over voelen.’

Hier ontstaat schuld. Schuld die we ook kunnen vertalen als ‘zelfhaat’ We haten onszelf voor die verschrikkelijke zonde die we denken gepleegd te hebben. Psychologisch gezien is het schuldgevoel voor deze zonde precies hetzelfde als de gedachte van de zonde.

Dit leidt nu tot het derde deel van deze onheilige drie-eenheid en dit derde deel is ‘angst’.
‘Want’, zegt het ego – en hij gaat dus verder met zijn verhaal – ‘wanneer God bekomen was van de eerste shock van jouw actie is Hij heel boos geworden en wil Hij wraak nemen. Hij wil represaille. ‘En daarom’, zegt het ego, ‘je weet wel de Heilige Geest die in je geest aanwezig is. Die Stem die alleen maar lijkt te spreken over de Liefde van je Vader, van je Bron. De Stem die jou zegt dat er niets is gebeurd. De Stem die jou zegt dat God zelfs niet weet dat je weg bent. Wel geloof daar maar niets van. Geloof er geen woord van. Die Heilige Geest is niet te vertrouwen want God heeft Hem erop uit gestuurd als zijn Generaal om jou in jouw geest te betrappen, om je weer op te pakken en je terug te brengen naar de Hemel. En daar zal jij je verdiende straf krijgen.’ Het begin dus van alle angst.

Zoals eerder gezegd, kan je hier de verdraaiing in het verhaal van Adam en Eva herkennen waar God de hoedanigheid van boosdoener krijgt opgelegd.

De strategie van het ego is dus:
-          Dat je gezondigd hebt tegenover God,
-          Dat de schuld omwille wat je gedaan hebt je overweldigd en om straf vraagt,
-          Met als gevolg de angst voor de vergelding voor deze misstap.

(wordt vervolgd)

Illustraties zijn eigen creatie

woensdag 4 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 5 - het verhaal van het ego

Herinner je dat het ego slechts een gedachte is, een geloof dat zegt dat de afscheiding van God echt is. Dit staat natuurlijk lijnrecht tegenover de waarheid van de Heilige Geest die zegt dat we nog steeds de Zoon zijn van God, onveranderlijk en onaantastbaar. Ons ware Zelf dat Zijn Bron nooit heeft verlaten.

Om echter het geloof in het ego te waarborgen heeft het ego een plan opgesteld dat gesteund is op drie basisbegrippen:
-          Zonde
-          Schuld
-          Angst

Het doel van deze strategie is de Zoon ervan te overtuigen om de Heilige Geest de rug toe te keren zodat Hij zich volledig zou identificeren met het ego. En met deze strategie zegt het ego tegen de Zoon dat Hij iets verschrikkelijks heeft gedaan door zich af te scheiden van zijn Bron.
‘Want’, zegt het ego, ‘jouw Vader was de perfecte liefhebbende Vader die alleen maar Liefde is en die die Liefde totaal met jou deelde. Hij onthield je niets. Zoals de Vader is, zo was jij ook. De Vader is de perfecte Liefde. De Zoon is de perfecte Liefde. En dat heb jij de rug toegekeerd. Je hebt je Vader gezegd dat je niets meer met Hem wou te maken hebben. Dat je meer wilde dan wat Hij jou had gegeven. Je hebt Hem letterlijk gezegd dat Zijn Liefde niet voldoende is.’

Je kan dit verhaal nog een beetje aansterken door te zeggen dat de Zoon tegen Zijn Vader zei dat de
Hemel saai was, dat Hij meer opwinding wou, dat Hij iets wou hebben dat God niet heeft, dat Hij jaloers was op God.

Dit is de symbolische weergave in een voor ons begrijpelijke taal om duidelijk te maken wat er leek te gebeuren op het moment van de zogezegde afscheiding dat zich verder lijkt ontwikkeld te hebben tot deze droom die de wereld is.


(wordt vervolgd)

dinsdag 3 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 4 - de keuzemaker

In zijn cursus heeft Jezus het over ‘jij’.  Hiermee bedoelt hij het deel in onze geest dat een keuze moet maken. Wie het werk van Kenneth Wapnick een beetje volgt hoort hem regelmatig gebruik maken van de term ‘keuzemaker’. Dit is een term die slechts een keer voorkomt in de Cursus en dan wel in het Handboek voor leraren.

‘Keuzemaker’ vind ik een vrij makkelijke term zeker als je weet dat met keuzemaker de Zoon van God bedoeld wordt die altijd de mogelijkheid heeft tot kiezen tussen ofwel het ego ofwel de Heilige Geest. Het mag duidelijk zijn dat het makkelijker is dit begrip samen te vatten in een woord in plaats van telkens te herhalen dat het de Zoon van God is die altijd de mogelijkheid heeft om te kiezen tussen ofwel het ego of de Heilige Geest – al mag een dergelijke herhaling in het begin wel bevorderlijk zijn voor het vormen van een goede basis voor deze nieuwe manier van denken.

De keuzemaker of de Zoon van God heeft in de Cursus twee identiteiten:
-          - De Zoon van God of Christus, onze ware Identiteit;
-          - Of de Zoon van God die droomt dat Hij afgescheiden is van Zijn Bron.

Het doel van de Cursus is natuurlijk dat wij laatstgenoemde identiteit loslaten en opnieuw helemaal opgaan in de werkelijke Identiteit als Christus.

Voor ‘geest’ hebben de vertalers voor de Nederlandstalige uitgave van Een Cursus in Wonderen gekozen voor een nieuw woord, nl. ‘denkgeest’. Waarom zij dit gedaan hebben leg ik hier niet uit omdat dit na te lezen is achterin het boek op blz. 105 van het Aanhangsel.

Deze denkgeest bestaat uit drie essentiële delen:
-          - Dat deel van de denkgeest die de gedachte bevat dat de afscheiding is gebeurd en het denksysteem van het onjuist gerichte denken vormt.
-          - Het deel van de denkgeest die de gedachte bevat dat de afscheiding nooit heeft plaatsgevonden en het denksysteem van het juist gerichte denken vormt. Dit wordt in de Cursus ook omschreven als het ‘Verzoeningsprincipe’ wat dus gelijk staat voor ‘de afscheiding is nooit gebeurd’.
-          - En tenslotte is er het gedeelte van de denkgeest die een keuze moet maken tussen een van deze twee denksystemen of de keuzemaker.

En er moet een keuze gemaakt worden. Wij moeten kiezen en doen dat ook voortdurend. We kiezen of voor het denksysteem van het ego, voor het denksysteem van angst met al zijn verschillende vormen. Of voor het denksysteem van de Heilige Geest waarin elke vorm de Goddelijke vonk bevat.

Dit is een heel interessant gegeven in ons verhaal van de afscheiding omdat het ego hier geconfronteerd wordt met een echte bedreiging wanneer de Zoon zich realiseert dat hij kan kiezen voor een ander denksysteem dat geleid wordt door liefde en zich hierdoor bewust wordt dat er niets aan de hand is, dat Hij alleen maar droomt en dat Hij door een andere keuze te maken weer wakker wordt.

Het ego moet dus op een of andere manier de Zoon ervan overtuigen dat hij voor het ego kiest i.p.v. de Heilige Geest. Dit simpele gegeven is in feite datgene wat we in gedachten moeten houden. Telkens we een conflict ervaren dan hebben we een keuze gemaakt voor het ego. Voelen we ons gedragen door liefde dan is het duidelijk welke keuze we dan gemaakt hebben.

Morgen weer meer.

(illustraties zijn eigen creaties)




maandag 2 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 3 - twee reacties op het nietig dwaas idee.

Op dit nietig en dwaas idee zijn er in de geest van de Zoon twee reacties.

Enerzijds is er de gedachte die zegt dat dit inderdaad is gebeurd, dat er effectief een afscheiding heeft plaatsgevonden. Dit is de gedachte van het ego en trouwens de gedachte dat het ego ‘is’.

En anderzijds is er de Heilige Geest die zegt dat de afscheiding nooit is gebeurd en niet kan gebeuren omdat ideeën hun bron niet kunnen verlaten en de Zoon Van God een Gedachte van God, van de Bron is. De Zoon van God is een uitbreiding in de Geest van God.
Volgens het principe dat een gedachte zijn bron niet kan verlaten koppelt de Heilige Geest de huidige ervaring van de Zoon (de droom) met de scheppingsgedachte van God.

Illustratie is van eigen bodem.

zondag 1 januari 2017

De metafysica van de afscheiding - dag 2 – de droom van de afscheiding


De Eenheid van God en Zijn Zoon is onveranderlijk, onaantastbaar en eeuwigdurend. Niets kan deze eenheid verbreken veranderen of aantasten. Alles wat door God geschapen is kan niet veranderd worden, blijft onaantastbaar en is voor altijd.

Toch lijkt er in de geest van de Zoon, van Christus, een idee te zijn ontstaan dat Hij zich op een of andere manier van Zijn Schepper kon afscheiden. De Cursus noemt dit ‘het nietig dwaas idee’ en vervolgens ‘waardoor de Zoon vergat te lachen’. Hier zie je dus reeds het ontstaan van alle lijden, maar daarover later nog meer. Je kan ook zeggen dat het nietig dwaas idee de oerknal is of de big bang.

De Cursus spreekt ook over ‘wanneer de droom begon’. Herinner je nog dat ik zei dat de metafysica van de afscheiding enigszins te vergelijken is met het verhaal van Adam en Eva. De eerste keer dat in de Bijbel over dromen of een diepe slaap wordt gesproken is in Genesis 2:21 “…toen deed de HERE God een diepe slaap op de mens vallen en terwijl deze sliep, nam Hij een van zijn ribben en sloot haar plaats toe met vlees.

Het verschil tussen het Bijbelse verhaal en de Cursus is dat volgens de Bijbel God een diepe slaap over de mens liet vallen, terwijl de Cursus de verantwoordelijkheid bij de keuze van de Zoon legt toen hij dus dacht dat Hij zich van God kon afscheiden. Het Bijbelse verhaal legt de verantwoordelijkheid bij God. De Cursus zegt dat de Zoon hiervoor responsabel is.
Het is trouwens niet de enige rechtzetting van de Bijbelse historie door de Cursus. Verderop in deze uitleg zal je ook zien hoe, door de arrogantie van het ego, deze verkeerde interpretatie tot stand is gekomen.

De reden dat er over een droom wordt gesproken is omdat, zoals eerder gezegd, alles wat God geschapen heeft niet veranderd kan worden. Dat wat God geschapen heeft blijft altijd zoals het is gecreëerd. Dit is iets wat je steeds in gedachten moet houden. Het is enorm belangrijk en verduidelijkt ook het principe dat tientallen keren in de Cursus wordt herhaald, nl. dat ideeën hun bron niet verlaten.

Door deze nietige en dwaze overtuiging denkt de Zoon dat Hij een geest en een wil heeft die onafhankelijk is en afgesplitst is van Zijn Bron. De Zoon kan zichzelf nu ervaren en waarnemen in relatie tot God en is er sprake van een gespleten geest.

Naar deze tweedelige, deze gespleten geest wordt in de Cursus verwezen als ‘twee stemmen’ waarvan de ene stem die van het ego (angst) is en de andere Stem (ideeën verlaten hun Bron niet) is de Stem van de Heilige Geest, de Stem dus namens God.

Wanneer de Cursus het heeft over het ego dan wordt hier naar verwezen met ‘het’, terwijl wanneer er over de Heilige Geest gesproken wordt er, als het ware, gesproken wordt over een wezen en wordt aangeduid wordt met ‘Hij’.

Morgen gaan we weer een stukje verder met deze andere versie van het scheppingsverhaal.


illustraties zijn eigen creaties