Posts
Beste lezer,
De aftrap voor een ‘nieuw seizoen’ nieuwetijdsgesprekken is
gegeven. Afgelopen woensdag.
We gingen verder waar we, bijna een maand terug, gebleven
waren: houden van jezelf, maar nu aan de hand van vergeving.
Wellicht niet direct het hulpmiddel dat je zou inzetten,
zeker niet met de gangbare betekenis van vergeving die aanstuurt om niet meer
boos te zijn op iemand wanneer die iets vervelends gedaan heeft en het hem of
haar dus niet langer kwalijk nemen.
Hoe die betekenis in onze taal is geslopen weet ik niet,
maar echte vergeving, als het op spiritualiteit aankomt, betekent: het jezelf
vergeven dat je ooit toegestaan hebt dat er zich in jouw bewustzijn
waanvoorstellingen hebben genesteld waardoor jij jezelf bent gaan zien als
afgescheiden van God en daardoor denkt dat je slachtoffer kan zijn (uit The way
of mastery door Jeshua).
Ik kan me best voorstellen dat je de wenkbrauwen fronst als
je dit leest en denkt: ‘waar heeft ze het in godsnaam over?’.
Ik probeer het te verduidelijken. In feite komt het hier op
neer: in wezen zijn wij het werk van God, een kind van God, volkomen
beminnenswaard en liefdevol, volmaakt gecreëerd en onaantastbaar, een
uitdrukking van de eeuwige wijsheid en vreugde van de scheppende kracht achter
alles wat is.
Deze wetenschap - dat we dit goddelijke kind zijn met alle
hoedanigheden, capaciteiten en vermogens van God - zit nog steeds in elk van
ons. Maar om een of andere reden echter hebben we dit weten losgelaten, diep
weggestopt, verscholen achter een gesloten gouden deur.
We hebben dit kind in de steek gelaten waardoor het is losgeslagen,
zich schuldig voelt en bang en verward is geraakt. ‘Het kind is in slaap
gevallen en droomt van ballingschap’, lees ik in Een cursus in wonderen.
Onze huidige samenleving schudt ons nu wakker en doet ons uitkijken
naar een andere manier. Het gekwetste kind staat als het ware voor die deur. Nu
is het moment aangebroken om (via vergeving) dit kind met al zijn verwondingen
terug naar huis te brengen.
Om de moed te hebben om dit gekwetste kind in de ogen te kijken en de verbroken
band met onze ware goddelijke natuur te herstellen.
Om ons opnieuw te verzoenen met wie we in werkelijkheid zijn, het kind van God
dat enkel Liefde is. Om in ons hart zo over onszelf te denken, want dat is wat
we zijn.
Telkens we dit erkennen vindt er een fundamentele
verschuiving plaats. We ervaren een innerlijke harmonie die de gouden deur naar
onze essentie terug openzet. Het vertekende beeld dat we over onszelf en het
leven hebben wordt gecorrigeerd.
Op tal van manieren worden we ondersteunt en geholpen om
onze wonden te genezen. Maar het kind kan uit angst voor een mogelijke straf
nog koppig tegenwerken. Het is daarom goed om dit proces met mildheid aan te
pakken. Hoe? Bereidwilligheid is al voldoende, bereid zijn om er op een andere
manier naar te kijken.
In het volgende nieuwetijdsgesprek op 25 januari wil ik
graag eens stil staan bij de volgende vragen:
Ben ik bereid om:
- al mijn schuldgevoelens te vergeven in plaats van ze op anderen te
projecteren?
- te vergeven en het verleden los te laten?
- geen eisen te stellen aan anderen?
- te weerstaan aan de verleiding om te oordelen?
- de verantwoordelijkheid van wat ik waarneem op mij te nemen?
- de dingen niet langer naar mijn hand te zetten of te manipuleren?
- erop te vertrouwen dat God wil dat ik nu, op dit moment, volmaakt gelukkig
ben?
- me niet langer vast te klampen aan het beschuldigen en veroordelen van een
ander of van mezelf?
- vergevingsgezind te zijn?
En vooral, ben ik bereid om met mildheid, met liefde naar
mijzelf te kijken?
Woensdag 25 januari 2023. Zoals gebruikelijk in de ruimte
van Het Venster, Vijftien Morgen 2, Veenendaal. Van twee tot vier in de middag.
Vanaf kwart voor twee kan je binnenlopen. Nog steeds gratis en dat blijft het
ook, maar een bijdrage (voor het huren van de ruimte) wordt wel gewaardeerd.
Liefs.
Annemie
