dinsdag 30 juni 2015

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 51 - Geest/lichaam - deel 2





Dit is deel 2 over datgene waar ik vorige week over gesproken heb, een manier om Een Cursus in Wonderen te benaderen en die het doel ervan vervult, nl. dat we denkgeest zijn en niet een lichaam en dat al deze foutieve opvattingen die volgen uit het begrijpen van de Cursus, afkomstig zijn van de niveauverwarring waar Jezus over spreekt in hoofdstuk 2 – de niveauverwarring door het niet herkennen dat de denkgeest oorzaak is van alles en dat het lichaam enkel een gevolg is. Een andere reeks van uitdrukkingen die we kunnen gebruiken en verwijzen naar hetzelfde onderwerp van geest en lichaam is wonder en magie.

In de Cursus is magie alles wat we doen op het niveau van de vorm en wat een poging is om een probleem dat we ervaren op te lossen. En aangezien we allemaal problemen ervaren in onze lichamen, fysiek, economisch, emotioneel, sociaal, persoonlijk, enz. zoeken we voor een oplossing op hetzelfde niveau als die van onze ervaring. En al deze oplossingen schrijft de Cursus toe aan magie. Alles wat we doen wat een poging is om het probleem van het lichaam op te lossen en die magie is, is afkomstig van de oorspronkelijke fantasierijke gedachte in de denkgeest waarbij we geloofden dat we beter af zouden zijn buiten de Hemel. Het is een magische gedachte omdat ze niet werkt en ze maakt de vergissing van de afscheiding werkelijk. En vanuit die oorspronkelijke magische gedachte dat we afgescheiden kunnen zijn van God ontstaat de magische oplossing om die gedachte naar buiten te projecteren zodat het er nu op lijkt dat het zich buiten ons bevindt en dat anderen gestraft zullen worden; zonde buiten de denkgeest wordt waargenomen om zo onze oorspronkelijke keuze voor ‘het nietig, dwaas idee’ werkelijk te maken voor altijd behouden blijft.

Anderzijds brengt het wonder het probleem in de wereld waar onze aandacht gestuurd wordt door het ego, terug naar de denkgeest … naar de keuzemakende denkgeest zodat we opnieuw kunnen kiezen. Het is de keuze tussen het wonder en magie. Het is de keuze tussen onszelf ofwel te zien als een denkgeest ofwel als een lichaam. En het is de keuze van de denkgeest die voor alles de weg bepaalt. Het is de keuze van de denkgeest die de toon aangeeft waardoor alles in de wereld diezelfde toon weerspiegelt. Wanneer die toon buiten de toonhoogte valt zal alles hier buiten de toonhoogte vallen en vals klinken, de reden waarom alles in deze wereld zo dissonant klinkt en zo verschillend van onze werkelijke ervaring als denkgeest, zowel de denkgeest die voor schuld heeft gekozen als de denkgeest die zichzelf kan corrigeren, voor vergeving kiest en ons terugbrengt naar de Denkgeest van God waar onze ware Identiteit als Christus is.

Wanneer we ons dus bewust worden dat we in deze wereld voor magie hebben gekozen … en nogmaals alles dat ons een beter gevoel zal geven op het niveau van het lichaam of wanneer we ons terugvinden bij andere mensen die voor magie hebben gekozen, dan moeten wij ons er bewust van worden dat het probleem niet de vorm van de magie is. Het probleem is de denkgeest die er voor gekozen heeft te geloven in magie. Eerst de magie van het ego, de reden waarom de Cursus naar het ego verwijst als de goochelaar en het is wel grappig dat in de Engelse taal (gelukkig ook in de Nederlandse taal) het woord ‘illusionist’ soms gebruikt wordt als synoniem voor goochelaar.

Het ego speelt met illusies … de ene keer kan je het zien, de andere keer weer niet. Het ene ogenblik zien we in onze denkgeest de afscheiding en de gevolgen ervan om het kort daarna weer niet meer te zien omdat het ego die gedachte onderdrukt. Ze is niet langer in de denkgeest, maar wordt nu daarbuiten waargenomen. En dus denken we dat daar het probleem is. Net zoals elke goede goochelaar ons ervan kan overtuigen te kijken naar waar het probleem niet is, naar waar de truc niet is en op die manier zien we niet wat de goochelaar aan het doen is. We herkennen dus nooit echt wat het ego aan het doen is omdat we het probleem zien waar het niet is. En daarom is het zo makkelijk om onze schuld te projecteren op magische vormen en het of in onszelf of in anderen te zien.

In het Handboek voor Leraren is er een hoofdstuk die een antwoord geeft op de vraag: ‘Hoe gaan Gods leraren om met magische gedachten?’ En de principiële gedachte van Jezus daar is dat het eerste wat we ons moeten herinneren is dat we ze niet moeten aanvallen. Wanneer je magie gaat aanvallen en je wordt boos op mensen en gaat hen beschuldigen of je beschuldigt jezelf dan zet je het denken vast en wordt er voorkomen dat we terug kunnen keren naar de denkgeest. En het is vaak zo dat de vorm die dit aanneemt is zodat men een bepaalde magische koers volgt omdat, zoals Jezus ook zegt in hoofdstuk 2 dat we ons allemaal in een door angst verzwakte toestand bevinden en het is onze angst voor de straf van God, voor de zonde die we in onze denkgeest waarnemen die ervoor zorgt dat we de wereld in vluchten om ons te verbergen om dan verschillende manieren van magie te gebruiken die ons belet om ooit terug te keren naar de denkgeest om opnieuw een keuze te maken. Want dat is de echte angst van het ego, dat we zullen kiezen tegen het ego, wakker worden uit de droom en terug keren naar huis. En natuurlijk is er in de Hemel geen ego. Is er geen ‘ik’. Is er geen afgescheiden of speciaal zelf.

Wanneer we dus merken dat we andere mensen beoordelen of aanvallen voor hun magie, is hetgeen we werkelijk doen onszelf ervan weerhouden en ook hen om terug te keren naar onze denkgeest en opnieuw te kiezen. Het is veel behulpzamer, edelmoediger en vriendelijker om anderen te laten kiezen voor magie zonder dit aan te vallen en daarmee in principe te zeggen dat je de keuze van jouw denkgeest die gekozen heeft voor magie respecteert omdat het die macht is die ervoor kan kiezen een ommekeer te maken en in plaats hiervan voor een wonder kan kiezen.

En door andere mensen die vrijheid te geven gunnen we onszelf diezelfde vrijheid. Er is dus geen oordeel, geen aanval. Er is geen geloof in zonde, er is geen schuld die moet goedgemaakt worden. Het enige wat we doen is herkennen dat de hele wereld een grote magische opvoering is en dat zij terug willen keren naar de oorsprong van die magische show die de kracht van de denkgeest is om te kiezen.

En wanner we de macht van de keuze van de denkgeest voor het ego en vervolgens voor magie respecteren, dan zullen we ook diezelfde macht van de denkgeest respecteren om te kiezen voor het wonder van de Heilige Geest, te ontwaken uit de droom en terug te keren naar huis.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Als de mensen die je ziet Christus zijn, dan ben jij het ook. Als je met het oordeel van het ego reageert en werkelijkheid toekent aan de dromen van anderen dat zij ook ego’s zijn dan is dat wat jij ook zult denken dat jij bent. Het is waar dat er niemand is. Om een belangrijk punt te herhalen: de mensen die je ziet denken dat ze er zijn – net als geesten. Zoals de Cursus zegt in het deel dat ‘de grotere verbinding’ heet:

Verbind je niet met je broeders dromen, maar verbind je met hem en waar jij je met de Zoon verbindt daar is de Vader aanwezig. Wie zoekt surrogaten wanneer hij ziet dat hij niets verloren heeft? Wie zou de ‘weldaden’ van ziekte willen ervaren, wanneer hij het simpele geluk van gezondheid heeft ontvangen? Wat God gegeven heeft kan geen verlies zijn en wat niet van Hem komt heeft geen gevolgen. Wat zou jij dan nog in de kloof kunnen waarnemen? De zaden van ziekte komen voort uit de overtuiging dat er vreugde is in afscheiding en dat het opgeven daarvan een offer zou zijn. Maar wonderen zijn het resultaat wanneer je niet hardnekkig in de kloof blijft zien wat er niet is. Jouw bereidwilligheid om illusies los te laten is al wat de Genezer van Gods Zoon verlangt. Hij zal het wonder van genezing daar plaatsen waar de zaden van ziekte waren. En er zal geen verlies zijn, maar alleen winst.

maandag 29 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


De aanhaling van gisteren was uit de sectie van de Cursus die heet ‘Het omkeren van gevolg en oorzaak’ en die ook zegt:

Dit is de laatste stap van de afscheiding waarmee de verlossing, die de andere kant uitwerkt, begint. Deze laatste stap is een gevolg van wat is voorafgegaan en zich als oorzaak voordeed. Het wonder is de eerste stap om aan de oorzaak de functie van oorzakelijkheid terug te geven, niet van gevolg. Want deze verwarring heeft de droom voortgebracht en zolang die duurt zal het ontwaken worden gevreesd. Ook zal de roep om te ontwaken niet worden gehoord, omdat het de roep om angst lijkt te zijn.

zondag 28 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Een vredige gedachte is geen geringe gave.

Met dit in gedachten zou één ingrediënt van vergeving, wanneer zich die gelegenheid voordoet, zijn om je te herinneren dat je droomt. Jij schreef de droom en liet de figuren in de droom iets voor jou dramatiseren zodat jij je onbewuste schuld buiten jezelf kon zien. Als jij je herinnert dat je droomt dan is er daarbuiten niets behalve jouw eigen projectie. Als je dat eenmaal gelooft – en geloof komt alleen door oefening en ervaring – dan is er geen noodzaak meer voor de dingen die je ziet en nu vergeeft, om verder enige invloed op jou te hebben. Zoals de Cursus zegt:

Het wonder stelt vast dat je een droom droomt waarvan de inhoud niet waar is. Dit is een cruciale stap in het omgaan met illusies. Niemand is er bang voor wanneer hij ziet dat hij ze zelf verzonnen heeft. De angst werd op zijn plaats gehouden doordat hij niet inzag dat hij de auteur was van de droom en niet een personage in de droom. Hij bezorgt zichzelf de consequenties waarvan hij droomt dat hij ze zijn broeder heeft bezorgd. En dit is al wat de droom heeft samengesteld en hem aangeboden, om hem te tonen dat zijn wensen zijn uitgevoerd. Zo vreest hij zijn eigen aanval, maar ziet die als door andermans hand. Als slachtoffer is hij degene die lijdt onder de gevolgen ervan, maar niet hun oorzaak. Hij was niet de auteur van zijn eigen aanval en is onschuldig aan wat hij veroorzaakt heeft. Het wonder doet niets anders dan hem tonen dat hij niets heeft gedaan. Wat hij vreest is een oorzaak zonder de gevolgen die haar tot oorzaak zouden maken. En dus is die er nooit geweest.

zaterdag 27 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Je hoeft niet te wachten op je ervaring van verlichting voordat je van de voordelen van vergeving kunt genieten. Zoals de Cursus zegt:

Hoe wordt de vrede van God bewaard als ze eenmaal gevonden is? Terugkerende woede, in welke vorm ook, zal het zware gordijn eens te meer laten zakken en de overtuiging dat vrede niet kan bestaan zal zeker en vast terugkomen. Dan wordt oorlog opnieuw als de enige werkelijkheid waargenomen. Nu moet jij je zwaard opnieuw neerleggen, hoewel je niet eens beseft dat je het weer hebt opgenomen. Maar je zult ontdekken dat jij het opnieuw voor je verdediging moet hebben opgepakt wanneer jij je herinnert – al s het maar vaag – hoe gelukkig je was zonder. Sta nu een ogenblik hierbij stil en denk hieraan: wil je conflict of is Gods Vrede een betere keuze? Welk van de twee geeft jou meer? Een vredige denkgeest is geen geringe gave. Zou je niet liever willen leven dan ervoor te kiezen te sterven?

vrijdag 26 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Jouw taak is het om vergeving te onderwijzen. We hebben gezegd dat de Cursus je zegt dat onderwijzen betekent demonstreren. De Cursus zegt ook:

Houd in gedachten, wanneer je de leringen van de apostelen leest, dat ik hun zelf gezegd heb dat er veel was dat ze pas later zouden begrijpen omdat ze er destijds nog niet geheel klaar voor waren mij te volgen. Ik wil niet dat jij toelaat dat er enige angst binnensluipt in het denksysteem waartoe ik je leid. Ik vraag niet om martelaren, maar om leraren. Niemand wordt gestraft voor zijn zonden en de Zonen van God zijn geen zondaars. Elke notie van straf houdt de projectie in van schuld en versterkt het idee dat anderen beschuldigen gerechtvaardigd is. Het gevolg is een les in beschuldiging, want elk gedrag onderwijst de overtuigingen die het motiveren. De kruisiging was het gevolg van duidelijk tegengestelde denksystemen, het perfecte symbool van de ‘strijd’ tussen het ego en de Zoon van God. Deze strijd lijkt nog net zo werkelijk als toen en zijn lessen dienen nu evengoed geleerd te worden als destijds.

donderdag 25 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


De metafysica van de Cursus is gebouwd rond de werkelijkheid van God en de onwerkelijkheid van de afscheiding en het is essentieel dit te begrijpen. Maar waar het om gaat is vergeving. Zonder vergeving betekent de metafysica niets. Daarom zeggen we dat de Cursus praktisch is. Aan het einde van het verhaal zijn er maar twee dingen die je kunt doen. Zoals de Cursus onderricht:

Vergeving daarentegen is stil en doet in alle rust niets. Ze schendt geen enkel aspect van de werkelijkheid en probeert die evenmin te verdraaien tot een verschijningsvorm die haar aanstaat. Ze kijkt alleen, wacht en oordeelt niet. Wie niet wil vergeven, moet wel oordelen, want hij moet zijn onvermogen om te vergeven rechtvaardigen. Maar wie zichzelf vergeven wil, moet leren de waarheid te verwelkomen precies zoals die is.

woensdag 24 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Voor het ego is het lichaam dierbaar omdat het erin huist en verbonden leeft met het huis dat het gemaakt heeft. Het maakt deel uit van de illusie die het heeft afgeschermd tegen de ontdekking dat het zelf een illusie is.

Als je nou zelf, voordat je de Cursus had, dacht dat je een lichaam was dan kun je ervan verzekerd zijn dat andere mensen zeker denken dat zij lichamen zijn. Een belangrijk ingrediënt van je vergeving is dat je mensen wilt laten zien, in stilte, dat ze geen lichamen zijn. Dat is de manier waarop je denkgeest zeker zal leren dat jij geen lichaam bent. Zoals de Cursus zegt:

De Heilige Geest verzoent in ons allen door ongedaan te maken en heft zo de last op waarmee jij je denkgeest hebt bezwaard. Door Hem te volgen word je teruggeleid naar God waar jij thuishoort en hoe kun jij anders de weg vinden dan door jouw broeder met je mee te nemen? Mijn aandeel in de Verzoening is pas compleet wanneer jij eraan deelneemt en die weggeeft. Zoals je onderwijst, zo zal je leren. Ik zal jou nooit verlaten of in de steek laten, want jou in de steek laten zou betekenen mezelf in de steek laten en God die mij geschapen heeft. Je laat jezelf en God in de steek als jij een van jouw broeders in de steek laat. Je moet hen leren zien zoals ze zijn en begrijpen dat ze aan God toebehoren, net als jij. Hoe zou je jouw broeder beter kunnen behandelen dan door God te geven wat God toekomt?

dinsdag 23 juni 2015

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 50 - Geest/lichaam - deel 1





Geloof het of niet, maar deze morgen zullen we het hebben over Een Cursus in Wonderen en dan in het bijzonder over wat de bron vormt van vele vervormingen en vergissingen die men maakt in het begrijpen van de Cursus en dan uiteraard bij het toepassen ervan in het dagelijkse leven en dit raakt de kern van wat de boodschap van Een Cursus in Wonderen werkelijk is. Om de betekenis van vergeving te begrijpen is het nodig om het belangrijke onderscheid te begrijpen, die Jezus door de hele Cursus maakt, tussen geest en lichaam of het onderscheid tussen de denkgeest en het lichaam.

In hoofdstuk 2 heeft hij het over niveauverwarring. In feite reeds iets eerder in de principes van wonderen. En in hoofdstuk 2 heeft hij het hierover in de context van ziekte en genezing. En de niveauverwarring is het geloof dat het het lichaam is dat ziek is en dat het daarom het lichaam is dat behoefte heeft aan genezing terwijl het zo is dat het lichaam een illusie is, … een idee die zijn bron in de denkgeest nooit verlaten heeft en daarom er ook niet buiten bestaat, maar het de denkgeest is die ziek is. De keuzemakende denkgeest die ervoor gekozen heeft te geloven in het denksysteem van het ego die zelf de ziekte is en die ook over de kracht beschikt om zichzelf te corrigeren en voor genezing kiest door voor Jezus of de Heilige Geest te kiezen als zijn leraar. Nogmaals, het is dit onderscheid tussen denkgeest en lichaam die de bron is voor zoveel misverstanden wanneer studenten Een Cursus in Wonderen beginnen te lezen en proberen ernaar te leven. De Cursus kan nooit begrepen worden wanneer hij begrepen wordt vanuit het perspectief van het lichaam; wanneer iemand die de Cursus leest, bestudeert en in praktijk brengt denkt dat hij of zij een lichaam is; denkt dat hij of zij een persoon is en bovendien denkt dat Jezus zich tot hem of haar richt als een persoon … een persoon die Een Cursus in Wonderen leest en bestudeert.

Dit kan niet zo zijn omdat ons keer op keer gezegd wordt dat ‘ideeën hun bron niet verlaten’ en dat er niemand daar buiten is. Dus hoe zou Jezus zich kunnen richten tot iemand die er niet is? Deed hij dat wel dan zou hij hallucineren, wat wil zeggen deel zou nemen aan de psychose waarvan Jezus ons zegt dat dit het lot van iedereen is. Hij maakt natuurlijk geen gebruik van het woord ‘psychose’, maar gebruikt wel het woord ‘waanzin’.  Dit op een andere manier zeggen is te herkennen … en in feite haal ik veelvuldig aan dat een manier om zich bewust te worden of in staat te zijn om de groei in deze Cursus naar waarde te schatten, is door het herkennen dat wanneer de tijd gekomen is, wanneer jij je realiseert dat de ‘jij’ waar Jezus in de Cursus voortdurend naar verwijst, nogmaals, niet de ‘jij’ is die je denkt te zijn; die persoon waarvan jij denkt die dit boek bestudeert, maar dat de ‘jij’ de keuzemakende denkgeest is die opnieuw moet kiezen. Wanneer je dat herkent, dat is het moment dat jij je er bewust van wordt dat je werkelijk vooruitgang boekt met/in deze Cursus. Dat is het ogenblik dat je begint et begrijpen dat alles in deze Cursus enkel gaat over het veranderen van jouw denken. Dat wanneer men boodschappen ontvangt van Jezus of dit nu de uitgebreide boodschap is van Een Cursus in Wonderen of persoonlijke boodschappen of ervaringen die men heeft, dat deze nooit gaan over iets wat je moet doen, het nooit gaat over de geheime missie die je denkt te hebben. Dit gaat altijd en enkel over de enige functie waarin hij geïnteresseerd is en die onze functie van vergeving is.

Daar gaat het deel ‘de speciale functie’ over (T25.VI). We hebben allemaal dezelfde speciale functie. Ze komt voor in talrijke verschillende vormen, maar we delen allemaal dezelfde functie om te leren vergeven. Dit proces doet zich enkel voor in de denkgeest omdat het alleen in de denkgeest is waar ervoor gekozen werd om niet te vergeven, maar gekozen werd voor aanval … eerst zichzelf, wat de betekenis is voor schuld, om dit dan naar buiten te projecteren en iedereen aan te vallen. Dit gaat dus in werkelijkheid allemaal over het veranderen van onze identificatie met het lichaam naar de denkgeest. Dat was ook hetgeen Jezus vanaf het begin zei tegen Helen, aan ons allemaal zegt in alle drie de boeken van de Cursus en ons voortdurend zegt in onze denkgeest. Hij die de liefdevolle aanwezigheid is van de waarheid die ons terugroept naar binnen in de denkgeest zodat wij zouden kiezen voor zijn boodschap in plaats van voor de boodschap van schuld, aanval en oordeel van het ego.

Terwijl we dus de Cursus lezen wordt ons zeker niet gevraagd om onze fysieke ervaringen in deze wereld te ontkennen want opnieuw waarschuwt Jezus in datzelfde deel uit hoofdstuk 2 en zegt hij dat het een uitermate onwaardige poging is om onze fysieke ervaringen in deze wereld te ontkennen … maar we worden gevraagd om deze ervaringen te gebruiken, fysieke en psychische als de koninklijke weg, om de term van Freud te gebruiken, die ons terugvoert naar de denkgeest waar we opnieuw kunnen kiezen. Het draait allemaal om de denkgeest en niet het lichaam, niet omtrent gedrag, niet omtrent de wereld, niet omtrent Een Cursus in Wonderen als een boek. Het draait allemaal omtrent dit nieuwe denksysteem, die in werkelijkheid oud is, maar nieuw omdat we het vergeten waren, die nu opnieuw geïntroduceerd wordt in onze ervaring en die ons helpt afstand te nemen van het lichaam terug naar de denkgeest zodat we opnieuw zouden kiezen. Gezien het de denkgeest is die de verkeerde keuze heeft gemaakt is het ook de denkgeest die een juiste keuze kan maken. En dat is het doel van Een Cursus in Wonderen.

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Het is voor jouw voortgang in deze cursus van wezenlijk belang dat jij het idee voor vandaag  ‘ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij’ accepteert en dat het jou heel dierbaar is. Bekommer je er niet om dat dit voor het ego volslagen krankzinnig is. Voor het ego is het lichaam dierbaar omdat het erin huist en verbonden leeft met het huis dat het gemaakt heeft. Het maakt deel uit van de illusie die het heeft afgeschermd tegen de ontdekking dat het zelf een illusie is.

maandag 22 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Deze oefensessies zijn, net als in onze vorige herhaling, gerangschikt rond een centraal thema, waarmee we elke les beginnen en eindigen. Het is dit:
Ik ben niet een lichaam. Ik ben vrij. Want ik blijf wat ik ben, zo schiep God mij.

De dag begint en eindigt hiermee. En we herhalen het, telkens op het hele uur, of wanneer we er tussendoor aan denken dat we een functie hebben die de wereld die we zien te boven gaat. Afgezien hiervan en van een herhaling van de speciale gedachte die we voor die dag oefenen, wordt op geen andere vorm van oefening aangedrongen dan dat je alles grondig loslaat wat jouw denkgeest verstopt en doof maakt voor rede, gezond verstand en eenvoudige waarheid.

zondag 21 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


De cursus leert dat je enige verantwoordelijkheid is de Verzoening voor jezelf te aanvaarden.

De enige verantwoordelijkheid van de wonderdoener is de Verzoening voor zichzelf te aanvaarden. Dit betekent dat je inziet dat de denkgeest het enige scheppingsniveau is en dat zijn vergissingen door de Verzoening worden genezen. Als je dit eenmaal aanneemt, kan je denkgeest niet anders dan genezend werken. Door je denkgeest elk destructief vermogen te ontzeggen en zijn zuiver constructieve krachten in ere te herstellen, zorg je dat je de niveauverwarring van anderen ongedaan kunt maken. De boodschap die je hun dan geeft is de waarheid dat hun denkgeest even constructief is en dat hun miscreaties hen niet kunnen deren. Door dit te beamen bevrijd je de denkgeest van de overschatting van zijn eigen leermiddel en geef je hem zijn ware positie als leerling terug.

zaterdag 20 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Deze cursus blijft binnen het kader van het ego waar hij nodig is. Hij houdt zich niet bezig met wat voorbij alle dwaling ligt omdat hij alleen ontworpen is om de richting naar de dwaling aan te geven. Daartoe gebruikt hij (de cursus) woorden die symbolisch zijn en niet kunnen uitdrukken wat achter symbolen schuilgaat. Alleen het ego stelt vragen, want alleen het ego twijfelt. De cursus geeft eenvoudig een ander antwoord zodra een vraag is gesteld. Dit antwoord probeert echter niet zijn toevlucht te nemen tot vindingrijkheid of scherpzinnigheid. Dit zijn eigenschappen van het ego. De cursus is eenvoudig. Hij heeft één functie en één doel. Alleen blijft hij daarin heel consistent, want alleen dat kan consistent zijn.

vrijdag 19 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Deze cursus is een begin, niet een einde. Je Vriend gaat met je mee. Je bent niet alleen. Niemand die een beroep doet op Hem doet dat tevergeefs. Wat jou ook kwelt, wees ervan overtuigd dat Hij het antwoord heeft en het jou graag wil geven als jij je eenvoudig tot Hem wendt en Hem erom vraagt. Hij zal jou geen van de antwoorden onthouden die je nodig hebt voor al wat je lijkt te kwellen. Hij kent de manier om alle problemen op te lossen en alle twijfels weg te nemen. Zijn zekerheid is de jouwe. Je hoeft Hem die slechts te vragen en ze zal jou worden geschonken.

donderdag 18 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Je gelooft dat de hersenen van het lichaam kunnen denken. Als je ook maar iets van de aard van het denken begreep, zou je alleen maar kunnen lachen om dit waanzinnige idee. Het is net alsof je denkt dat jij de lucifer vasthoudt waarmee de zon ontstoken wordt en hem al zijn warmte wordt verschaft; of dat jij de wereld in je hand houdt, waarin ze veilig besloten ligt tot jij haar laat gaan. Toch is dit niet dwazer dan te geloven dat de ogen van het lichaam kunnen zien of dat de hersenen kunnen denken.

woensdag 17 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Dit is geen cursus in filosofische bespiegelingen en evenmin bekommert hij zich om een precieze terminologie. Het enige waar hij zich mee bezighoudt is de Verzoening of de correctie van de waarneming. Het middel voor Verzoening is vergeving. De structuur van het ‘individuele bewuste’ is in de kern irrelevant omdat het een begrip is dat staat voor ‘de oorspronkelijke dwaling’ of de ‘erfzonde’. De dwaling op zichzelf bestuderen leidt niet tot correctie als je er tenminste in wilt slagen aan de dwaling voorbij te zien. En juist dit proces van voorbijzien wordt door de cursus beoogd.

Alle termen zijn in aanleg controversieel en zij die de controverse zoeken, zullen die vinden.  Maar zij die verheldering en verklaring zoeken zullen die vinden. Ze dienen echter bereid te zijn aan controversen voorbij te zien in het besef dat die een verweer zijn tegen de waarheid in de vorm van een vertragingsmanoeuvre. Theologische overwegingen als zodanig zijn per definitie controversieel aangezien ze op geloof berusten en daarom aanvaard of verworpen kunnen worden. Een universele theologie is onmogelijk maar een universele ervaring is niet alleen mogelijk, maar zelfs noodzakelijk. Het is deze ervaring waar de cursus op aanstuurt. Alleen hier is consistentie mogelijk, want alleen hier komt een eind aan onzekerheid.

Deze cursus blijft binnen het kader van het ego waar hij nodig is. Hij houdt zich niet bezig met wat voorbij alle dwaling ligt omdat hij alleen ontworpen is om de richting naar de dwaling aan te geven. Daartoe gebruikt hij woorden die symbolisch zijn en niet kunnen uitdrukken wat achter symbolen schuilgaat. Alleen het ego stelt vragen, want alleen het ego twijfelt. De cursus geeft eenvoudig een ander antwoord zodra een vraag is gesteld. Dit antwoord probeert echter niet zijn toevlucht te nemen tot vindingrijkheid of scherpzinnigheid. Dit zijn eigenschappen van het ego. De cursus is eenvoudig. Hij heeft één functie en één doel. Alleen blijft hij daarin heel consistent, want alleen dat kan consistent zijn.

Het ego zal veel antwoorden eisen die deze cursus niet geeft. Hij herkent niet als vraag wat slechts de vorm heeft van een vraag waarop geen antwoord mogelijk is. Het ego vraagt misschien: ‘Hoe heeft het onmogelijke plaatsgevonden?’, ‘Waaraan heeft zich het onmogelijke onttrokken?’ en kan dit in vele vormen vragen. Maar er is geen antwoord, alleen een ervaring. Zoek die alleen en laat theologie je niet ophouden.

Je zult merken dat de cursus op structurele kwesties maar kort en alleen aan het begin de nadruk legt. Daarna neemt dit snel af om plaats te maken voor de kern van de leerstof.

dinsdag 16 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Angst bindt de wereld, vergeving maakt haar vrij.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 49 - Het licht dat we naar de duisternis brengen





Een belangrijk deel van het proces van de Cursus is de duisternis naar het licht te brengen. Deze morgen zullen we het in het kort hebben over het licht waar we de duisternis naar toe brengen.

Een belangrijke accent van de Cursus dat duidelijk naar voren komt is dat Jezus ons voortdurend vertelt over de aard van het ego en over het feit hoe we duisternis naar het licht kunnen brengen wanneer we niet weten wat we naar dit licht moeten brengen. Duidelijk is dat de Cursus enorm veel biedt dat zich onderscheid van de meeste spirituele denksystemen over de aard van het ego en dan vooral het denksysteem van speciaalheid van het ego, een vertoon dat we op een of andere manier gekozen hebben als onze werkelijkheid en onze identiteit. Maar het is ook behulpzaam en maakt in feite een belangrijk deel uit van het proces van de Cursus, meer onrechtstreeks dan rechtstreeks, dat we werkelijk begrijpen wat het licht is en wat het is dat we naar de duisternis brengen.

In deel 2 van het werkboek is er een prachtige passage waar ik regelmatig naar verwijs, die zegt: ‘Onze Liefde wacht ons nu we naar Hem toegaan …. Hij schiet in niets tekort. Hij het einddoel dat we zoeken en Hij het Middel waardoor we tot Hem gaan.’ (Wd2.302.2)

Het is die Liefde van God die het onderwerp vormt van die les, de Liefde van God die de Bron is van onze Identiteit, ons juist gerichte Identiteit in deze wereld. We worden niet gevraagd om ons te herinneren Wie we zijn als Christus, maar we worden wel gevraagd om die herinnering van Wie we zijn als Christus te weerspiegelen in onze dagelijkse relaties. Het is de bron van dat waar de Cursus naar verwijst als de visie van Christus, de visie dat iedereen hier gelijk is, dezelfde is.

In de Cursus worden we vaak de vraag gesteld om het gelaat van Christus in onze broeders te zien, om het licht dat in onze broeders schijnt te zien in plaats van de duisternis. Maar vaak is het zo, wanneer we helemaal in beslag genomen zijn door het denksysteem van het ego, we het bos door de bomen niet meer zien. We vergeten het groter geheel van onze reis. We vergeten wat er op het einde van de reis is. We vergeten de beminnelijkheid en de schoonheid van het bos omdat onze ogen bijna helemaal overspoeld worden door de enormiteit van het denksysteem van het ego, de hevigheid van onze haat, van onze schuld, van de duisternis in het algemeen en dus blijven we ons maar focussen op de destructieve bomen en vergeten we dat deze destructieve bomen werkelijk deel uitmaken van een grotere trip.

Wat het voor ons werkelijk mogelijk maakt om door de duisternis te stappen, zoals Jezus aangeeft in hoofdstuk 18, is te stappen door de cirkel van de angst samen met de Heilige Geest en met God en Zijn Liefde aan de andere zijde … wat dit mogelijk maakt is door te weten dat de liefde samen met ons gaat. Liefde is niet alleen het Eindresultaat, maar tevens het Middel waarmee we dit Resultaat bereiken.

Dat we niet alleen kinderen van het kwaad, duisternis en zonde zijn, maar we in werkelijkheid kinderen van het licht zijn. En nogmaals, het is enorm belangrijk dat we niet vergeten om naar die duisternis te kijken als het middel naar het einde. We kijken naar de duisternis met de liefde van Jezus naast ons en dat is hetgene ons in staat stelt om ons te herinneren dat we kinderen van het licht zijn.

In de Cursus wijst Jezus ons beide delen aan, nogmaals, de enorme nadruk op de duisternis van het ego, maar tegelijkertijd herinnert hij ons voortdurend aan wie we zijn en dat we altijd de keuze hebben. En de keuze om terug te keren naar huis, naar het licht, neemt ons mee door de duisternis. Maar het is enorm belangrijk dat we niet vergeten dat dit het licht is op het einde van de tunnel die ons in staat stelt om door de tunnel te gaan. Het denksysteem van het ego is zo enorm, zo immens in zijn haat en zelfhaat voor de schuld en onze angst voor straf, onze angst voor lijden, onze angst voor de dood, onze angst voor verlies, dat het, nogmaals, zo makkelijk is en dit kan niet vaak genoeg gezegd worden, dat we ons zicht van het bos verliezen omwille van de bomen.

Het is die Liefde die de Cursus vult. Die Liefde is de bron van de Cursus. Het was die liefde die in Helen was en die haar in staat stelde om het middel te zijn waardoor deze liefde naar buiten kon komen. Die ons in staat stelt de reis te maken door het ego, voorbij het ego naar de liefde die ons ware Zelf is.

maandag 15 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het teken van Kerstmis is een ster, een licht in de duisternis. Zie het niet buiten jezelf, maar stralend in de Hemel van binnen en neem het aan als het teken dat de tijd van Christus is gekomen. Hij komt en stelt geen eisen. Hij vraagt geen enkel offer, in welke vorm en van wie ook. In Zijn Tegenwoordigheid verliest heel het idee van offeren alle betekenis. Want Hij is de Gastheer van God. En je hoeft slechts Hem binnen te nodigen die daar al is, door in te zien dat Zijn Gast Eén is en dat geen gedachte daar bij Hem verblijven kan die vreemd is aan Zijn Éénzijn. Liefde dient totaal te zijn om Hem welkom te heten, want de Tegenwoordigheid van Heiligheid schept de heiligheid die haar omringt. Geen enkele angst kan de Gastheer beroeren die in de tijd van Christus God wiegt, want de Gastheer is even heilig als de volmaakte Onschuld die Hij beschermt en wiens macht Hem beschermt.

zondag 14 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


De denkgeest kan het geloof in de afscheiding heel werkelijk en heel beangstigend maken en dit geloof is de ‘duivel’. Het is krachtig, actief, destructief en onmiskenbaar tegengesteld aan God, omdat het letterlijk Zijn Vaderschap ontkent. Kijk naar jouw leven en zie wat de duivel gemaakt heeft. Maar besef dat dit maaksel in het licht van de waarheid stellig zal oplossen, omdat zijn fundament een leugen is. Jouw schepping door God is het enige Fundament dat niet aan het wankelen kan worden gebracht, omdat het licht zich daarin bevindt. Jouw uitgangspunt is de waarheid en je moet terugkeren naar jouw Begin. Sindsdien is er veel gepasseerd, maar in werkelijkheid niets gebeurd. Jouw Zelf is nog steeds in vrede, ook al verkeert je denkgeest in conflict. Je bent nog niet ver genoeg teruggegaan en daarom word je zo bang. Naarmate je het Begin nadert, voel je de angst voor de vernietiging van jouw denksysteem op je drukken als ware het de angst voor de dood. Er is geen dood, maar er is wél een geloof in de dood.

zaterdag 13 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Bevrijding van schuld is de totale opheffing van het ego. Maak niemand bang, want zijn schuld is de jouwe en door de hardvochtige geboden van het ego te gehoorzamen roep je zijn veroordeling af over jezelf en zal je de straf niet ontlopen die het uitdeelt aan hen die het gehoorzamen. Het ego beloont trouw aan hem met pijn, want vertrouwen in hem is pijn. En vertrouwen kan alleen worden beloond in de zin van de overtuiging waarin het vertrouwen werd gesteld. Vertrouwen bepaalt de kracht van de overtuiging en dat waarin het wordt geïnvesteerd stelt de beloning vast. Want vertrouwen wordt steeds geschonken aan wat als schat gekoesterd wordt en wat gekoesterd wordt, keert naar je terug.

vrijdag 12 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Hoewel het heilig ogenblik buiten tijd en ruimte plaatsvindt, lijkt het alsof je het hier kiest. Het heilig ogenblik is eenvoudig dat moment waarop je de Heilige Geest als je leraar kiest in plaats van het ego.

De Cursus stelt het zo:

Tegenover de krankzinnige voorstelling die het ego van verlossing heeft, plaatst de Heilige Geest kalm het heilig ogenblik. We hebben eerder al gezegd dat de Heilige Geest moet onderwijzen door middel van vergelijkingen en tegenstellingen gebruikt om op de waarheid te wijzen. Het heilig ogenblik is het tegendeel van het starre geloof van het ego dat verlossing, door middel van wraak om het verleden, wordt bereikt. In het heilig ogenblik wordt begrepen dat het verleden voorbij is en dat met zijn voorbijgaan de drang naar wraak ontworteld en verdwenen is. De stilheid en vrede van het nu omhullen jou in volmaakte zachtmoedigheid. Alles is verdwenen behalve de waarheid.

donderdag 11 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


En Jezus zegt over de Verzoening: ‘Ik heb de leiding over het Verzoeningsproces dat ik in gang heb gezet. Wanneer jij een van mijn broeders een wonder schenkt, doe je dat aan jouzelf en aan mij. De reden waarom jij mij voorafgaat, is dat ik voor mijn eigen Verzoening geen wonderen nodig heb, maar voor het geval jij tijdelijk faalt, sta ik aan het eind. Mijn aandeel in de Verzoening is het ongedaan maken van alle vergissingen die jij anders niet zou kunnen corrigeren. Wanneer je opnieuw tot het besef van jouw oorspronkelijke staat bent gebracht, word je van nature zelf deel van de Verzoening. Waar je mijn onwilligheid deelt om vergissingen in jezelf en anderen te accepteren, sluit jij je onvermijdelijk aan bij de grote kruistocht ter correctie daarvan; luister naar mijn stem, leer vergissingen ongedaan te maken en onderneem actie om ze te corrigeren. Het vermogen om wonderen te verrichten behoort jou toe. Ik zal de gelegenheid daartoe verschaffen, maar jij moet gereed en bereid zijn. Door ze te verrichten zal je overtuigd raken van dit vermogen, want overtuiging komt met succes. Het vermogen is het potentieel, de verwezenlijking is zijn expressie, en de Verzoening, die de natuurlijke roeping van Gods kinderen is, is het doel.’

woensdag 10 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Wat doet vergeving? In waarheid heeft zij geen functie en doet niets. Want zij is onbekend in de Hemel. Ze is alleen nodig in de hel waar ze een machtige functie te vervullen heeft. Is het ontsnappen van Gods geliefde Zoon aan kwaadaardige dromen die hij zich inbeeld, waarvan hij echter gelooft dat zij  waar zijn, geen waardig doel? Wie zou er op meer kunnen hopen terwijl er een keuze lijkt te bestaan tussen succes en falen, tussen liefde en angst?

dinsdag 9 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Er wordt jou niet gevraagd krankzinnige beslissingen te nemen, ook al kun je denken dat dit wel zo is. Het moet daarentegen wel krankzinnig genoemd worden te geloven dat het aan jou is te beslissen wat Gods scheppingen zijn. De Heilige Geest neemt het conflict precies waar zoals het is. Zijn tweede les is dan ook:

Wil je vrede, onderwijs vrede om vrede te leren.

Dit is nog steeds een beginstap, aangezien hebben en zijn nog steeds niet worden gelijkgesteld. Hij gaat echter wel verder dan de eerste stap, die in feite slechts het begin is van de omkeer van denken. Deze tweede stap is een positieve bevestiging van wat jij verlangt. Dit is dan ook een stap die van het conflict wegvoert, aangezien het betekent dat de alternatieven werden overwogen en er één als het meest wenselijk werd uitgekozen. Niettemin veronderstelt de term ‘meest wenselijk’ nog altijd dat het wenselijke gradaties kent. Daarom is deze stap, hoewel essentieel voor de uiteindelijke beslissing, duidelijk niet de laatste. Het feit dat wonderen geen rangorde naar moeilijkheid kennen is nog niet aanvaard, want niets wat totaal verlangd wordt is moeilijk. Totaal verlangen is scheppen en scheppen kan niet moeilijk zijn als God Zelf jou als schepper geschapen heeft.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 48 – Vriendelijkheid schiep mij vriendelijk.

 
 
Deze morgen hebben we het over een zin in het werkboek (Wd1.67.2:4) ‘Vriendelijkheid schiep mij vriendelijk’ en ik denk dat dit een bijzonder behulpzame zin is om in de loop van de dag in gedachten te houden.
Elk moment waarin we geneigd zijn om een onvriendelijke gedachte te hebben over iemand, kritiek, een milde oordelende gedachte, een bijzonder boze gedachte, dan zouden we deze zin, ‘vriendelijkheid schiep mij vriendelijk’, moeten zeggen en wanneer ik dit doe dan vervang ik hiermee mijn versie  waarbij ik zeg ‘onvriendelijkheid schiep mij onvriendelijk’, m.a.w. ik ben een kind van het ego in plaats van een kind van God.
Want wanneer vriendelijkheid mij als vriendelijk heeft geschapen, hoe zou ik dan niet vriendelijk kunnen zijn? Hoe kan ik onvriendelijk zijn in mijn denken, hoe kan ik onvriendelijk zijn in mijn woorden, hoe kan ik onvriendelijk zijn in mijn handelen?
En onvriendelijkheid in de Cursus - ook al wordt dit niet op deze specifieke manier gezegd, maar tussen de regels door vernoemd - onvriendelijkheid in de Cursus wil zeggen dat ik een vriendelijke gedachte over jou kan hebben of over een ander persoon of over een half dozijn mensen of over twee miljoen mensen, maar wanneer die vriendelijke gedachte niet iedereen omarmt dan is ze niet vriendelijk. Dan ben ik een voorbeeld voor wat het Lied van het Gebed ‘onvriendelijkheid ter vernietiging’ zou noemen.
Wanneer we werkelijk vriendelijk zijn, dan moet die vriendelijkheid zich uitbreiden naar alle leden van het Zoonschap; anders is ze niet vriendelijk. Deze uitdrukking is een vuistregel en zeer behulpzaam op het praktische niveau, om in te zien hoe ik voortdurend beweer dat mijn ego gelijk heeft en dat God verkeerd is.
Er is een zin in de tekst, die ik regelmatig aanhaal, die zegt: ‘God denkt hier anders over.’ (T23.I.2:7) Deze staat te midden van een lange bespreking over het denksysteem van moord, strijd, oorlog, enz. van het ego en dan komt die eenvoudige opmerking: ‘En God denkt hier anders over.’
Ons ego reageert hierop. En het bewijs dat het ego tegenovergesteld denkt is dat het ego voelt dat het slimmer is dan God, het ego gelooft dat het weet wat verlossing is voor ons, namelijk aanval, oordeel en kritiek en neemt de vorm van onvriendelijkheid aan.
Het woord ‘vriendelijk’ komt in de Cursus niet zo veel voor dan andere woorden, zoals ‘zachtheid’, niettemin vormt vriendelijkheid een inherent deel van gelijk welk juist gericht gedrag of juist gerichte reactie. Het is inherent aan vergeving, in de keuze voor het wonder, in het kiezen voor visie in plaats te kiezen voor oordelen.
Er is een zin in de tekst die zegt dat visie of oordeel een keuze is, maar nooit beide. Met andere woorden, het is altijd het een of het ander. Of je ziet met de visie van Christus, die alle mensen zonder uitzondering, als gelijke ziet of we kijken met het oordeel van het ego die iedereen verschillend ziet. En onze ervaringen zijn altijd zo om verschillen te zien onder de verschillende leden van het Zoonschap. En wanneer we aan de hand van onze kritiek, onze oordelen en onze onvriendelijke gedachten, woorden en daden kunnen bewijzen … , als we hieraan denken en we met deze ogen kijken,  dan realiseren we ons dat we hiermee zeggen dat het denksysteem van het ego waar is en dat de volmaakte eenheid van God een leugen is. Dat het juist gerichte denken, dat binnen de illusie de weerspiegeling is van de Eenheid, ook een leugen is.
Dit helpt ons dus te kijken naar elke gedachte die we gedurende onze dag hebben, er bewust van te worden en te zeggen: ‘Is dit wat ik werkelijk wil maken? Is het werkelijk zo dat ik wil bewijzen dat mijn ego gelijk heeft en God verkeerd is, dat ik een kind ben van de afscheiding, een kind van zonde, schuld, angst, aanval, oordeel, pijn, lijden en dood. Of ben ik een kind van de liefde die de dagelijkse lessen van vergeving leert die mij terugbrengen naar huis?’
Wanneer we dus blijven doorgaan om tegen onszelf te zeggen dat ‘vriendelijkheid mij vriendelijk heeft geschapen’ en ik handel op een onvriendelijke manier, dan ontken ik de werkelijkheid van God. Onszelf afvragen of dit werkelijk datgene is wat we willen is de vraag die we keer op keer moeten stellen. En wanneer we die vraag gedurende de dag niet stellen dan is dit enkel omdat we niet naar huis willen terugkeren en we willen bewijzen dat God verkeerd is en wij gelijk hebben.
De meeste studenten van de Cursus zijn vertrouwd met de zin waarin Jezus zegt: heb je liever gelijk of geluk? Gelijk hebben betekent jouw onvriendelijkheid rechtvaardigen. Gelukkig zijn betekent dat we herkennen dat, ook al zijn we niet vriendelijk, we dit niet moeten goedpraten, we naar onze onvriendelijke gedachten kunnen kijken en ons er bewust van worden dat dit eenvoudig een verdediging is tegen de waarheid die in zekere zin het verlengde is van les 136 waarin gezegd wordt dat onvriendelijkheid een verdediging is tegen de waarheid. En waarom zou ik een kind van de illusie zijn wanneer ik een kind van de waarheid kan zijn en terug kan keren naar huis?


maandag 8 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


In een van de verwijzingen naar het verhaal van de Verloren Zoon, waar het verhaal met de Heilige Geest verbonden wordt, zegt de Cursus:

De Heilige Geest verblijft in dat deel van jouw denkgeest dat deel is van de Christus-Denkgeest.  Hij vertegenwoordigt je Zelf en je Schepper die Eén zijn.  Hij spreekt namens God en ook namens jou, daar Hij met Beiden verbonden is.  En daarom is Hij het die bewijst dat Zij Eén zijn. Hij lijkt een Stem, want in die vorm richt Hij Gods Woord tot jou.  Hij lijkt een Gids door een ver land, want die vorm van hulp heb je nodig.  Hij lijkt alles te zijn wat maar voldoet aan de behoeften die jij meent te hebben. Maar Hij wordt niet misleid wanneer jij ziet dat jouw zelf verstrikt is in behoeften die jij niet hebt. Hiervan wil Hij je juist bevrijden. Hiertegen wil Hij je juist beschermen.

zondag 7 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Jezus kon het verhaal van de Verloren Zoon zo goed vertellen omdat hij de Verloren Zoon was, net zoals jij. Hij luisterde naar de Heilige Geest. Dat is hoe hij in staat was het valse te zien zonder het voor waar aan te nemen. Door naar de Heilige Geest te luisteren kun je als Jezus totaal met Christus geïdentificeerd worden. Zoals de Cursus over jouw Helper zegt:

De Heilige Geest verblijft in dat deel van jouw denkgeest dat deel is van de Christus-Denkgeest.  Hij vertegenwoordigt je Zelf en je Schepper die Eén zijn.  Hij spreekt namens God en ook namens jou, daar Hij met Beiden verbonden is.  En daarom is Hij het die bewijst dat Zij Eén zijn. Hij lijkt een Stem, want in die vorm richt Hij Gods Woord tot jou.  Hij lijkt een Gids door een ver land, want die vorm van hulp heb je nodig.  Hij lijkt alles te zijn wat maar voldoet aan de behoeften die jij meent te hebben. Maar Hij wordt niet misleid wanneer jij ziet dat jouw zelf verstrikt is in behoeften die jij niet hebt.  Hiervan wil Hij je juist bevrijden.  Hiertegen wil Hij je juist beschermen.

zaterdag 6 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


De Cursus zegt ook dat  Jezus een Verlosser is omdat hij het valse zag zonder het als waar aan te nemen:

De naam Jezus is de naam van iemand die mens was, maar in al zijn broeders het gelaat van Christus zag en zich God herinnerde.  Zo werd hij met Christus vereenzelvigd, niet langer een mens, maar één met God.  De mens was een illusie want hij scheen een afgescheiden wezen te zijn, op zichzelf staand in een lichaam dat zijn zelf leek weg te houden van het Zelf, wat alle illusies doen.  Maar wie kan verlossen tenzij hij illusies ziet en dan vaststelt wat ze zijn.  Jezus blijft een Verlosser omdat hij het onware zag zonder dat als waar te aanvaarden.  En Christus had zijn vorm nodig opdat Hij aan de mensen kon verschijnen en hen van hun eigen illusies kon verlossen.

What is A Course in Miracles? - excerpt from ACIM documentary


vrijdag 5 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Luister dus naar de Heilige Geest, zodat je kunt zien zoals Hij. De Cursus zegt hierover in het Werkboek:

Als je eens wist hoezeer jouw Vader ernaar verlangt dat jij jouw zondeloosheid herkent, zou jij Zijn Stem niet vergeefs laten smeken en je niet afkeren van wat Hij aanbiedt als vervanging van de beangstigende beelden en dromen die jij hebt gemaakt. De Heilige Geest begrijpt de middelen die jij hebt gemaakt, waarmee je wil bereiken wat eeuwig onbereikbaar is. En als je die aan Hem aanbiedt zal Hij de middelen, die jij ter verbanning hebt gemaakt, aanwenden om jouw geest terug te brengen naar waar die waarlijk thuis hoort.

donderdag 4 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


De Cursus zegt dat de Heilige Geest jouw illusies onderkent zonder in ze te geloven:

Wanneer je gevangen bent in de wereld der waarneming ben je in een droom gevangen. Zonder hulp kun je niet ontsnappen want alles wat je zintuigen je tonen getuigt slechts van de werkelijkheid van de droom. God heeft het Antwoord, de enige uitweg, de ware Helper verschaft. Het is de functie van Zijn Stem, Zijn Heilige Geest om te middelen tussen de twee werelden. Hij kan dat omdat Hij aan de ene kant de waarheid kent en aan de andere kant ook onze illusies herkent, maar zonder daarin te geloven. Het is het doel van de Heilige Geest ons te helpen ontsnappen uit de droomwereld door ons te leren ons denken om te keren en onze vergissingen af te leren. Vergeving is het grote leermiddel dat de Heilige Geest gebruikt om deze omkeer in het denken tot stand te brengen. De cursus heeft echter zijn eigen definitie van wat vergeving werkelijk is, precies zoals hij de wereld op zijn eigen wijze definieert.

woensdag 3 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


De schuldeloze denkgeest kan niet lijden.  Dus als de Cursus zegt dat je niet geschaad kunt worden, bedoelt hij dat het beoefenen van het soort van vergeving dat weet dat je niet geschaad kan worden er uiteindelijk toe zal leiden dat je hetzelfde vermogen hebt als Jezus had om niet te lijden of pijn te voelen. Van welk belang zullen je problemen dan zijn?
Het ego wil dat het Jezus-wonderlichaam totaal anders is dan jij en heel speciaal, wat een heel slimme manier is om iedereen anders en speciaal te laten blijven.
De Heilige Geest weet dat je hetzelfde bent. Zoals de Verklaring van Termen aan het einde van de Cursus over Jezus zegt:

De naam Jezus is de naam van iemand die mens was, maar in al zijn broeders het gelaat van Christus zag en zich God herinnerde. Zo werd hij met Christus vereenzelvigd, niet langer een mens, maar één met God. De mens was een illusie want hij leek een afgescheiden wezen te zijn, op zichzelf staand in een lichaam dat zijn zelf leek weg te houden van het Zelf, wat alle illusies doen. Maar wie kan verlossen tenzij hij illusies ziet en dan vaststelt wat ze zijn? Jezus blijft een Verlosser omdat hij het onware zag zonder dat als waar te aanvaarden. En Christus had zijn vorm nodig opdat hij aan de mensen kon verschijnen en hen van hun eigen illusies kon verlossen.

dinsdag 2 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Het ego tracht je te overtuigen dat jouw problemen het probleem zijn, maar de Heilige Geest weet dat het de goed verborgen, onbewuste schuld is die het probleem is en die veroorzaakt dat je het nodig hebt om een wereld van afscheiding te dromen. Natuurlijk denkt de wereld niet dat dit zo is. De wereld weet het niet eens! Zoals de Cursus wat later inde tekst je voor de zekerheid nog even in herinnering brengt:

De getuigen van de zonde staan allemaal binnen één kleine ruimte. En hier vind je de oorzaak van jouw blik op de wereld. Ooit was jij je niet bewust van wat in werkelijkheid de oorzaak moet zijn van alles wat de wereld jou ongenood en ongevraagd leek op te dringen. Van één ding was je zeker: van al de vele oorzaken die jij zag als brengers van pijn en lijden voor jou was jouw schuld er niet een van. En evenmin heb jij er op enige wijze voor jezelf om verzocht. Zo ontstonden alle illusies. Degene die ze maakt ziet zichzelf niet als hun maker en hun realiteit berust niet op hem. Welke oorzaak ze ook hebben staat volkomen los van hem en wat hij ziet is gescheiden van zijn denkgeest. Hij kan de werkelijkheid van zijn dromen niet in twijfel trekken omdat hij niet ziet welk aandeel hij erin heeft ze te produceren en een schijn van werkelijkheid te verlenen.

Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 47 - Wat heeft dit te maken met mij?





Het onderwerp voor deze morgen is ‘wat heeft dit met mij te maken?’, wat een andere manier is om te zeggen dat we, wat andere mensen doen of over ons zeggen, niet persoonlijk moeten opnemen. Dit spreekt al onze ervaringen in deze wereld tegen waarin het duidelijk lijkt dat wat andere mensen doen wel degelijk effect op ons heeft.

In de tekst is er een regel waar Jezus zegt: ‘Zijn gedachten gevaarlijk? Voor lichamen wel!’ En het staat vast dat onze lichamen, fysiek en psychisch, duidelijk geraakt worden door wat andere mensen doen. Maar het doel van deze Cursus is om ons te helpen herinneren dat we niet een lichaam zijn, maar denkgeest. We zijn niet de figuren in de droom, we zijn de dromer. Hierin ligt onze verlossing. Omdat het enige wat ons kan verlossen van de wereld van schijnbare werkelijkheid van het denksysteem van het ego van schuld, angst en straf is door terug te keren naar het keuzemakende deel in onze denkgeest en een andere keuze te maken. Wanneer we echter geloven dat er iets buiten ons, ons kan raken dan zeggen we hiermee dat het denksysteem van het ego de waarheid is en dat het denksysteem van de Heilige Geest een leugen is.

Iets niet persoonlijk nemen betekent niet dat we ontkennen wat iemand gedaan heeft. Het betekent niet dat wij de gevolgen voor ons lichaam of de lichamen van iemand anders ontkennen. Wat het wel wil zeggen is, wat je ook doet, dit heeft geen enkele macht om de liefde en de vrede van God van mij af te nemen.

In het Handboek voor Leraren zegt de Cursus ons om ons te herinneren dat we nooit boos worden omwille van een feit. We worden boos op een interpretatie van een feit. In de wereld van de waarneming kan het inderdaad zo zijn dat jij mij aangevallen hebt, dat jij mij psychisch geraakt hebt, dat je iets gezegd hebt wat niet zo vriendelijk was, dat je mensen waar ik van hou gekwetst hebt. En in de wereld van de waarneming is dit een feit. De interpretatie door het ego van dit feit is wat jij gedaan hebt, heb je mij aangedaan. De interpretatie van de Heilige Geest, of de interpretatie van het juist gerichte denken, is datgene wat jij gedaan hebt heeft mogelijk mijn lichaam of de lichamen van degenen van wie ik hou geraakt, maar heeft geen enkel effect op mijn denkgeest. Want het is inderdaad zo dat niets van buiten uit een gevolg kan hebben op mijn denkgeest.

Les 70 in het werkboek maakt, in het begin van de les, deze kwestie heel, heel duidelijk,, waarbij hij zegt dat er niets van buiten ons, ons gelukkig kan maken, niets van buiten ons kan ons ongelukkig maken. De schuld is er niet omwille van wat andere mensen doen, komt niet voort uit onze opvoeding, komt niet voort uit onze genen. Schuld of welke vorm van ontoereikendheid ook, komt voort uit de keuze die onze denkgeest maakt om te luisteren naar de leraar van schuld in plaats van naar de leraar van vergeving.

Wanneer ik mij dus gedurende mijn dag bewust wordt dat ik reageer op andere mensen en hen verantwoordelijk stel voor wat ik voel, dan is het nodig dat ik mij herinner wat dit met mij te maken heeft. Het is mogelijk dat dit als een lichaam, als een individueel persoon, met mij te maken heeft. Het heeft echter niets te maken met mij als een denkgeest. En dit vraagt veel oefening. Dit vraagt telkens opnieuw en opnieuw om veel te oefenen, veel ijver, grote waakzaamheid om te observeren hoe ons gedrag onze keuzes in de denkgeest nabootst. Maar het is enkel door de dagelijkse praktijk dat we echt kunnen leren dat dit niets te maken heeft met mij.

Uiteindelijke, gezien ideeën hun bron niet verlaten is er geen uiterlijke wereld, zoals duidelijk wordt gesteld in les 132. Wanneer er dus geen uiterlijke wereld is, wanneer er buiten geen mensen zijn, er slechts figuren in mijn droom zijn, hoe zouden zij dan enig effect op mij kunnen hebben. Niet meer dan wanneer ik ’s nachts slaap en droom dan hebben ook de figuren in mijn droom geen enkel effect op de persoon die in bed ligt te slapen. Het kan wel een effect hebben op wat ik tijdens mijn droom voel, maar geen enkel effect op mij terwijl ik in bed lig. Het heeft geen effect op mijn persoon, op mijn lichaam tenzij, wanneer ik wakker wordt voor de droom kies en dat de betekenis van de droom effect heeft op mij. Maar die macht, dat effect komt niet van de droom, die macht komt van mijn eigen denkgeest.
Op het einde van hoofdstuk 27 is er een regel die hier rechtstreeks toepasbaar op is en waar Jezus zegt: ‘Laat hen …’ - en die ‘hen’ kan gelijk wie in de wereld zijn, gelijk wie in onze droom. ‘Laat hen, hoe hatelijk en kwaadaardig zij ook zijn, geen enkel effect hebben op mij … op jou, tenzij je nalaat te herkennen dat dit jouw droom is.’ Het is mijn droom van schuld die dan geprojecteerd wordt en waarmee gesteld wordt dat ik niet de schuldige zondaar ben, iemand anders is dit.

Het is die droom en die behoefte dat de uiterlijke droom of mijn wereldse droom waar zou zijn. Het is die behoefte die de oorzaak vormt dat ik geloof dat mensen mij iets aangedaan hebben. Dat zij mijn vrede van mij hebben afgenomen, dat zij mijn liefde hebben vernietigd, dat zij mijn onschuld hebben gestolen. Dat is de leugen. Zij hebben niets van dit alles gedaan. Het is mijn droom.

Het maakt dus niet uit wat je lichaam doet, je hebt nog steeds de macht om te kiezen in vrede te zijn. Het maakt niet uit wat je lichaam doet, je hebt nog steeds de macht om te kiezen om boos te zijn. Met andere woorden wat jouw lichaam doet is onbeduidend voor de toestand van je denken. En de toestand van mijn denken is enkel afhankelijk van de keuze die mijn keuzemaker maakt om te luisteren naar de stem die mij zegt dat ik een onschuldig slachtoffer ben, die het feit ontkent dat ik een schuldige zondaar ben en boosdoener. Of te luisteren naar de stem die zegt: ‘dit heeft niets te maken met jou. Je blijft zoals God je heeft geschapen. En niets van datgene wat het ego je ooit heeft geleerd kan dit fundamentele feit veranderen. Je blijft zoals God je heeft geschapen.

 

maandag 1 juni 2015

Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus


Het enige wat jij je hoeft te herinneren is dat er niemand buiten jou is om je te veroordelen en wat je werkelijk bent kan onmogelijk beïnvloed worden door wat de wereld denkt. Zoals de Cursus je zegt:

Ik hoorde één Stem omdat ik begreep dat ik me niet alleen voor mezelf kon verzoenen. Naar één Stem luisteren houdt de beslissing in Die te delen om Die zelf te kunnen horen. De Denkgeest die in mij was wordt nog steeds onweerstaanbaar aangetrokken tot iedere denkgeest die door God geschapen is, omdat Gods Heelheid de Heelheid van Zijn Zoon is. Jij kunt niet gekwetst worden en jij wilt je broeder niets anders dan jouw heelheid laten zien. Toon hem dat hij jou niet kwetsen kan en reken hem niets aan, of je rekent het jezelf aan. Dit is de betekenis van ‘de andere wang toekeren’.