De metafysica van de afscheiding - Dag 15 - Even herhalen

Laat ons even herhalen. Afscheiden, afsplitsen, opsplitsen, verschillende woorden die hetzelfde uitdrukken. Een logisch gevolg van afsplitsing is dat zolang hier geloof aan gehecht wordt zich dit steeds verder uitbreidt. De afstand tussen oorzaak en gevolg wordt steeds groter.

Wanneer de onjuistheid wordt ingezien stopt een verdere uitbreiding. Ook dat is een logisch gevolg. Wanneer we dus de waanzin en de onwerkelijkheid inzien van het feit dat we ons afgescheiden hebben van onze Bron staan we op dat ogenblik (het heilig ogenblik) op een keerpunt. Meer zelfs, het idee van afscheiding wordt gelijk tenietgedaan.

Is er echter een geloof in de mogelijkheid van afgescheidenheid dan is er niet langer één, maar twee. Er is niet alleen een universele Geest, er is nu ook een waarneming van geest. De waarnemer, de Zoon neemt nu een 'ik’ waar tegenover de Geest. Er komt een bewustwording van: ‘He, als ik mij aansluit bij de Geest dan besta ‘ik’ niet meer. Wil ik dus blijven bestaan dan moet ik hier iets aan doen.’ Er volgt een

uitbreiding en nog een en nog een en ga zo maar door.

De eerste afsplitsing is dus van Geest naar geest. Wanneer het nietig dwaas idee tot stand leek te komen.

Vervolgens is er een afsplitsing in deze afgescheiden geest. De waarnemer neemt een ander deel waar dat verschillend is aan dat van hemzelf - wat de waarnemer waarneemt wordt in de Cursus omschreven als het onjuist gerichte denken. Echter, gezien een gedachte zijn Bron niet kan verlaten, blijft ook een waarneming bestaan van de werkelijkheid, gekend als het juist gerichte denken.

De Zoon is in zijn denkgeest geconfronteerd met deze tegenstellingen en naar aanleiding van het geloof in het onjuist gerichte verhaal van zonde, schuld en angst kiest de Zoon ervoor om te vluchten en denkt dat dit gerealiseerd kan worden door deze zonde, schuld en angstgedachten naar buiten te projecteren. Deze projectie manifesteert zich uiteindelijk tot een lichaam waardoor de Zoon denkt dat zijn bestaan uitgedrukt wordt door een lichaam.

Morgen weer meer.