Thema uit Een Cursus in Wonderen - 64 - Verschil tussen voorkeur en investering

Vandaag bespreken we het verschil tussen voorkeur en investering. In het begin van de tekst, in hoofdstuk 2, wordt ons gezegd om onze fysieke ervaringen in deze wereld niet te ontkennen (T2.IV.3:10-11). In feite zegt Jezus ons dat het praktisch onmogelijk is dit te doen en dat dit een ongepaste manier van ontkennen is. De reden hiervoor is – ook al is het lichaam en alles wat we hier zowel emotioneel als lichamelijk ervaren een illusie – dat we niettemin geloven dat we een lichaam zijn. We geloven dat we een student zijn van een boek dat Een Cursus in Wonderen heet dat door Jezus aan Helen gedicteerd werd.

Alles omtrent de Cursus maakt deel uit van de illusie. Het wordt waargenomen en het is dualistisch. We worden helemaal niet gevraagd om dit te ontkennen, ook niet onze ervaringen. Wat ons wel gevraagd wordt te doen is om deze ervaringen te laten voortvloeien uit ons juist gerichte denken in plaats van uit het onjuist gerichte denken. We hebben het dus niet over het loslaten van ons lichaam. Dat zal gebeuren op het einde van het proces wanneer we herkennen dat de hele wereld een droom is, inclusief onze individuele ervaringen. Op het praktische niveau is het dus behulpzaam om het te hebben over of een investering in iets of in een voorkeur voor iets.

Laat mij hierover een persoonlijk voorbeeld geven die dit heel duidelijk omschrijft. Wanneer mijn broer en ik nog kind waren namen onze ouders ons mee op reis naar Canada. We kwamen na elven in Montreal aan. Het was zondagavond en in het motel, toen we bijna klaar waren om te gaan slapen, realiseerde mijn moeder zich dat zij geen fruit bij zich had. Voor mijn moeder maakte dit deel uit van haar gewoontes voor het slapengaan. Zij kon niet gaan slapen zonder eerst een stukje fruit te eten, een appel, sinaasappel, peer of iets anders. En zij raakte overstuur omdat ze geen stuk fruit had. Dus mijn vader en ik gingen hier naar op zoek. Het was dus reeds over elven ’s avonds en dit was ook nog in een tijd waarin er geen nachtwinkels waren. Er was niets open en ik herinner mij nog hoe we door de straten van Montreal reden. Het was duidelijk dat we ook geen enkel idee hadden waar we heen moesten rijden om een stuk fruit te vinden voor mijn moeder. Tevergeefs kwamen we met lege handen terug en mijn moeder moest wel gaan slapen zonder haar stukje fruit.

Wel dat is een investering, wanneer je zegt dat je iets niet overleeft; dat je er niet kan van slapen; dat je niet gelukkig kunt zijn; dat je geen vrede kunt hebben tenzij er iets gebeurd. Het is een andere manier om te spreken over speciale relaties en speciale investeringen.

Anderzijds is het hebben van een voorkeur iets totaal anders. Ik geef er dus bijvoorbeeld de voorkeur aan om een stukje fruit te hebben voor ik ga slapen, maar het is ook het einde van de wereld niet als ik geen stukje fruit heb.
In een restaurant geef ik voor het dessert de voorkeur aan vanille-ijs in plaats van aardbeienijs. Maar als het vanille-ijs op is en ik hier aan blijf vasthouden dan kan ik het restaurant uitlopen, het eerste beste andere ijssalon opzoeken om toch vanille-ijs te kunnen eten. Bij een voorkeur zeg ik gewoon dat ik de voorkeur geef aan vanille-ijs, maar aangezien dit er niet meer is vraag ik wat er in de plaats hiervoor is. Dat is veel redelijker en een meer vriendelijke, zachtaardige benadering om in deze wereld te leven. En ja ik geef er de voorkeur aan om met mensen om te gaan die zeggen dat ik een goed iemand ben in plaats van bij iemand te zijn die niet denkt dat ik een goed iemand ben. Wel wanneer ik hieraan vast blijf houden dan zal ik alle mensen die mij niet graag mogen vermijden. Ik neem aanstoot aan iedereen die iets negatiefs over mij zegt en het zal voor mij heel moeilijk zijn om onder de mensen te leven omdat de meeste mensen wel denken dat ik niet het centrum vorm van het universum zoals ik denk dat ik dat ben en zij zullen mij dus ook niet op die manier benaderen.
Nogmaals, het is goed om voorkeuren te hebben - want in feite kan je niet een lichaam zijn zonder voorkeuren te hebben. We hebben allemaal onze voorkeuren voor de kleur van ons shirt of blouse, van onze trui, broek of rol die we willen dragen, maar dat wil nog niet zeggen dat de kleur waar ik de voorkeur aan geef de enige kleur in de wereld is voor mij of dat dit voor mij de beste kleur is. Het betekent enkel dat dit iets is waar ik mij goed bij voel.

Wat ons dus te doen staat is ons bewust te worden van onze investeringen in het willen hebben van andere dingen (dit is een andere term voor speciaalheid), voor dingen die anders zijn en dan over iedereen heen te lopen, te profiteren van andere mensen, te gebruiken of te misbruiken, slachtoffer te maken, omdat onze behoeften zouden ingevuld worden. En wanneer we ons hier bewust van worden, al is dit in de kleinste vorm, zelfs de schijnbaar minst schadelijke vorm, is dit het ogenblik waarbij we Jezus om hulp moeten vragen zodat wij onze identificatie van deze investering kunnen verschuiven naar een voorkeur. En wanneer het op de ene manier niet werkt dan zal het op een andere manier wel lukken ongeacht de uiterlijke schijn van mijn behoefte, dat ik toch in vrede kan zijn.

Dus ongeacht mijn voorkeur voor vanille-, chocolade of aardbeienijs, ongeacht welke kleur ik draag, ik kan nog steeds vredig zijn. Ongeacht of mensen mij tegenwerken, niet op de manier waarop ik het graag wil, kan ik nog steeds liefdevol zijn. Ik kan nog steeds vriendelijk zijn.

De sleutel voor dit alles is dus te kiezen voor de zachtaardigheid van een voorkeur boven de halsstarrigheid of soms zelf de gruwel en afschuwelijkheid bij het blijven vasthouden aan onze investering. Het is niet alleen de keuze tussen vriendelijkheid en zachtaardigheid of tussen stugheid en aanval, tussen het ego en Jezus, het gaat werkelijk om de keuzen tussen de Hemel of de hel.