Thema uit Een Cursus in Wonderen - 82 - Het ego analyseert, de Heilige Geest accepteert.

Deze morgen hebben we het over een zin uit de tekst (T11.V.13:1) die zegt dat het ego analyseert en dat de Heilige Geest accepteert. Een van de grootste wapens die het ego gebruikt in zijn strijd tegen God en dan vooral de strijd tegen het keuzemakende deel van onze denkgeest, is oordeel. En oordeel en analyse gaan hand in hand. Naast oordeel en analyse is er het dwaze idee dat het mogelijk is om te begrijpen wat er in de wereld gebeurt, dat we kunnen begrijpen waarom we dingen doen, waarom de mensen rondom ons dingen doen, waarom mensen die we verkozen hebben, dingen doen en we proberen dit voortdurend te analyseren, te begrijpen en te beoordelen. En dit is niets meer of niets minder dan een tactiek van het ego zodat we zouden blijven denken dat er hier iets is, dat er hier iets in de wereld is die zinvol is. Terwijl het in feite zo is dat het enige wat zinvol is, is dat er hier niets waardevol is, omdat de hele wereld gemaakt is om datgene wat echt Waarde heeft, met een hoofdletter ‘W’ van ons weg te houden.

Aan de andere kant is het zo dat de Heilige Geest accepteert. Dat wil zeggen zonder te proberen om iets te begrijpen of te analyseren. Het enige wat de Heilige Geest doet is ons helpen om, telkens we betrokken zijn bij een gebeurtenis, een omstandigheid, voorval of relatie, we enkel proberen te aanvaarden dat dit iets is waar wij voor gekozen hebben. Het enige wat telt is of we naar deze gebeurtenis, situatie of relatie kijken door de ogen van de Heilige Geest of door de ogen van het ego. Een wanneer we kijken door de ogen van het ego zullen we altijd geneigd zijn om betekenis te geven aan dat wat zich afspeelt. Met andere woorden, de enige betekenisvolle manier om tegenover gelijk wat in deze wereld te staan – en dan in het bijzonder tegenover onze relaties in deze wereld – is of ik naar deze situatie kijk met de ogen van de vrede of door de ogen van oordeel.

Dit maakte deel uit van een belangrijke boodschap die Helen kreeg van Jezus een aantal jaren nadat het noteren van de Cursus afgelopen was en wanneer Helen aan Jezus had gevraagd wat zij tegen een persoon die in nood zat moest zeggen. Het antwoord van Jezus hierop was: ‘Vraag mij niet wat je zou moeten zeggen. Vraag mij liever jou te helpen dat je naar deze persoon zou kijken door de ogen van vrede en niet van oordeel.’ Met andere woorden, aanvaard de situatie zoals ze is, probeer er niet over te oordelen, te evalueren of er waarde aan te geven, maar ga naar binnen waar ik ben en ervaar mijn liefde, accepteer mijn liefde en op die manier zal een liefdevol antwoord via jou komen door iets wat je denkt, iets wat je voelt, iets dat je zegt of iets wat je doet. Na die zin zei Jezus dat alle hulp van de Hemel, alle engelen in de Hemel jou te hulp snellen, wat wil zeggen dat de liefde die in jouw denkgeest aanwezig is en die je geaccepteerd hebt, in plaats van de voorkeur te geven aan het ego, die liefde jou nu zal leiden in alles wat je zegt en doet.

Ik had het daarnet over het feit dat we de situatie aanvaarden op de manier die wij verkiezen. Ik weerspiegel hiermee een basisonderricht van de Cursus over de fundamentele onwerkelijkheid van tijd, dat tijd niet lineair is en dat alles in feite reeds is gebeurd. Ik ga hier deze morgen niet dieper op ingaan, maar het punt is hier dat wat we hier ervaren eenvoudig – zoals een werkboekles het stelt – een mentale terugblik is van iets wat reeds voorbij is. Het enige wat telt is waarom we zoiets gekozen hebben, waarom iemand anders iets gekozen heeft, waarom dingen met ons gebeuren. Het enige wat van belang is, is dat eens we geconfronteerd worden met een situatie, onze enige keuze die betekenis heeft is kijk ik hiernaar met de ogen van de vrede of met oordelende ogen. Maakt dit mij, roept deze situatie voor mij een les op waardoor ik leer hoe ik hier gelukkig van word of versterkt deze situatie mijn bezorgdheid, spanning en schuld.

Een voorbeeld die ik regelmatig aanhaal is wanneer ik aan het rijden ben met de auto en ik krijg een lekke band dan gaat het niet over het feit waarom ik een lekke band heb, waarom er iemand hier een spijker achtergelaten heeft, waarom ik die nagel geraakt heb, enz., enz. Het enige wat telt is eens ik geconfronteerd wordt met die lekke band ik ervoor zorg dat die band vervangen wordt door ofwel mijzelf, door de wegenhulp of door iemand anders. Het enige wat telt is dat ik hier rustig bij blijf in plaats van bezorgd, gespannen, boos, teneergeslagen, enz. Met andere woorden, de manier waarop we onze dag doorbrengen is om te proberen zo vredig mogelijk te zijn en te herkennen dat er niets van buitenaf ons op gelijk welke manier kan raken. Van zodra ik verlost ben van die verschrikkelijke last om te proberen alles wat er gaande is te analyseren en te begrijpen, te begrijpen waarom er iets gebeurt en hoe ik moet reageren naargelang wat er gebeurt, eens ik dat kan accepteren en in plaats hiervan de correctie van de Heilige Geest kan aanvaarden, dan wordt mijn leven vreugdevol ongeacht wat er rondom mij gebeurt, ongeacht wat ik denk te begrijpen.

En laat mij afsluiten door een andere passage uit de tekst aan te halen (T18.IV.7:5) waar Jezus zegt dat je nog steeds gelooft dat jouw inzicht een machtige bijdrage vormt aan de waarheid en haar maakt tot wat ze is. Dit is dus een onterende opmerking voor al onze zogenaamde intellectuelen die proberen alles wat er gaande is te begrijpen en te analyseren. Het enige wat er nodig is, is het rustig aanvaarden van de waarheid en de waarheid is: Ik voel nooit onvrede voor de reden die ik denk, zoals les 5 zegt en les 34 die zegt dat ik in plaats hiervan vrede kan zien.