Posts
Deze middag bespreken we een zin die vaak door studenten van
Een Cursus in Wonderen verkeerd begrepen wordt: ‘Ik ben verantwoordelijk voor
wat ik zie’ en komt uit het deel ‘De verantwoordelijkheid voor het zien’ uit
hoofdstuk 21 van de tekst (T21.II.2:3).
Als inleiding tot deze bespreking is het belangrijk te
begrijpen dat wanneer de Cursus het heeft over zien of nog meer in het
bijzonder, het heeft over waarneming, dan heeft hij het niet over datgene wat
je ziet met je ogen. In alle drie de boeken van de Cursus wordt vaak herhaald
dat ogen niet zien, oren niet horen, hersenen niet denken, lichamen niets doen.
Wanneer ogen dus niet zien en Jezus zegt: ‘Ik ben verantwoordelijk voor wat ik
zie.’, dan kan hij het niet hebben over wat mijn ogen zien omdat mijn ogen niet
kunnen zien. En ook al is de Cursus niet altijd even consistent in het gebruik
van zijn taal, hij is nooit niet-consistent voor wat betreft de inhoud. Wanneer
Jezus dus spreekt over waarneming dan heeft hij het over interpretatie en dit maakt
hij op verschillende plaatsen in de Cursus duidelijk. Dit wil zegen dus zeggen
met wie ik interpreteer wat mijn ogen zien of wat mijn ogen geloven dat ze
zien. Interpreteer ik aan de hand van dat wat mijn zintuigen mij terugzenden,
de zintuigelijke gegevens die weerspiegeld worden, interpreteer ik dit met mijn
ego of met de Heilige Geest? En dit bepaalt hoe ik waarneem. Wanneer ik voor
het ego als mijn leraar kies dan wil dit zeggen dat ik voor schuld kies als
mijn identiteit. Het ego zegt mij dat deze schuld afgrijselijk is dat wij hier (in
de denkgeest) niet kunnen blijven. De pijn die dit teweegbrengt is ondragelijk,
hier moeten we van af zien te komen en het naar buiten projecteren. Ik
projecteer mijn schuld dus naar buiten en zie ik het dus in jou. Aangezien ik
de leiding van het ego volg leidt deze schuld altijd tot projectie die op zijn
beurt altijd leidt tot boosheid, irritatie en het beschuldigen van
onrechtvaardigheid. En dit is dus hoe ik jou zal zien. Ongeacht wat jouw
lichaam wel of niet doet, mijn interpretatie zegt dat jij de zondaar bent, dat
jij tegenover mij gezondigd hebt of dat jij gezondigd hebt tegenover mijn
geliefden. Je hebt gezondigd tegenover mijn religie, mijn ras, mijn regering of
wat dan ook en ik zie jou dus op die manier. En de manier waarop ik jou
waarneem bepaalt op zijn beurt op welke manier ik zal reageren.
Wanneer ik anderzijds voor Jezus of de Heilige Geest kies
als mijn leraar dan is mijn identiteit niet schuld, maar onschuld. Onschuld
uitbreiden is in de Cursus (en uiteindelijk hebben projectie en uitbreiding
precies dezelfde dynamiek met dat verschil dat projectie voortkomt uit schuld
en uitbreiding voorkomt uit onschuld), de dynamiek van wat we binnen in ons
werkelijk hebben gemaakt en we buiten ons waarnemen - het principe van de
Cursus dat projectie waarneming maakt.
In eerste instantie kies ik wat mijn realiteit is, schuld of
onschuld, het ego of de Heilige Geest als mijn leraar en dat is datgene wat ik
nu of zal projecteren of zal uitbreiden en buiten mij zal zien.
Als ik mijzelf dus als onschuldig zie, wanneer ik naar
binnen kijk en ik gekozen heb voor de leraar van onschuld dan is dit datgene
wat ik naar buiten toe uitbreidt en zie ik dat iedereen baadt in onschuld. Het
maakt niet uit wat ze gedaan hebben of wat de wereld zegt dat ze gedaan hebben
of niet gedaan hebben, ze worden nog steeds gezien als de onschuldige kinderen
van God. En dat is waar ik verantwoordelijk voor ben en niet voor wat mijn ogen
zien.
Wanneer ik ’s avonds televisie kijk en ik kijk naar het
nieuws en hoor iets over een verschrikkelijke gebeurtenis die ergens in de
wereld of in de samenleving heeft plaatsgevonden of ik hoor een bericht over
een seriemoordenaar of over een verkrachter of een pedofiel en ik merk dat ik
over deze persoon of over deze autoriteiten die deze dingen hebben laten
gebeuren, oordelen heb. Waar ik verantwoordelijk voor ben is niet voor wat de
pedofiel heeft gedaan of wat de verkrachter heeft gedaan of de regering heeft
gedaan door bommen te gooien. Ik ben verantwoordelijk voor de manier waarop ik
dit zie, wat dus wil zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor de leraar waar ik
voor kies. Het is dus heel belangrijk afstand te nemen van de gedachte die,
wanneer de Cursus het heeft over zien, zegt wat jouw ogen zien.
Het is een grove misvatting van de boodschap van de Cursus
en de onderliggende gedachte is natuurlijk de behoefte om het lichaam werkelijk
te maken. Wanneer dus datgene wat ik zie werkelijkheid is en ik ben hier niet
verantwoordelijk voor dan ben ik dus de oorzaak van alle brutaliteit die er in
de wereld gebeurt omdat ik dit zie. Zo maak ik het denksysteem van het ego
werkelijk waardoor ik de wereld werkelijk maak en het er natuurlijk ook op
lijkt dat onze individualiteit schijnbaar voor altijd behouden blijft. Maar
wanneer ik begrijp dat de Cursus ‘interpretatie’ bedoeld, wat dus wil zeggen
met welke leraar ik dit observeer, dan verschuift de focus van datgene wat mijn
ogen daar buiten mij zien en wat de wereld mij zegt dat werkelijk is en dit
verschuift nu naar dat wat mijn denkgeest doet. En die verschuiving is
natuurlijk het reilen en zeilen van de Cursus dat wij ons er bewust van worden
dat we niet een lichaam zijn die in de wereld leven. We zijn een denkgeest die
droomt en dromen zijn niet werkelijk. Er staat dat het wonder zegt dat wij een
droom dromen waarvan de inhoud niet waar is.
De hele doelstelling van deze Cursus is dat wij onze
aandacht verschuiven van de wereld buiten ons, de wereld van de relaties, de
wereld in het algemeen van pijn en plezier, leven en dood, oorlog en vrede, dat
we onze waarneming van die wereld buiten ons terugbrengen naar onze denkgeest
en dit komt neer op die ene eenvoudige keuze waarvan Jezus ons keer op keer
zegt dat zijn cursus zo eenvoudig is: kies ik voor het ego als mijn leraar of
kies ik voor hem als mijn leraar? En de keuze die ik maak zal bepalend zijn
voor de wereld die ik zie en dit zal op zijn beurt de wereld zijn waarop ik
reageer … met liefde, vriendelijkheid en zachtaardigheid of met boosheid,
oordeel en haat.
De keuze ligt dus altijd bij ons en de keuze die we maken
hangt af van het feit of we nog langer geworteld willen blijven in de droom of
dat we uit de droom willen ontwaken en terugkeren naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten