Les 20 - Ik ben vastbesloten te zien.

Er zijn relatief weinig lessen als deze. Les 95 is vergelijkbaar. Het belang ervan ligt niet alleen in het thema, maar tevens wordt de nadruk gelegd op hoe de lessen wel en niet te doen. Jezus start met het bespreken van de oefentijden.

(1:1-2) We zijn tot dusver nogal ongedwongen met onze oefenperioden omgesprongen. Er is zo goed als geen poging gedaan het tijdstip voor de uitvoering ervan aan te geven, er werd maar een minimale inspanning vereist en er werd zelfs geen actieve medewerking en belangstelling gevraagd.

Met andere woorden, Jezus is heel vriendelijk geweest. Hij zei: ‘Neem een minuutje of twee en wanneer dat nog teveel is verkort dan de tijd. Doe het twee tot drie keer per dag. Wanneer dat teveel is, doe het iets minder.’ En zegt hij:

(1:3-6) Deze benadering werd met opzet zo gekozen en heel zorgvuldig gepland. We hebben het cruciale belang van de omkering van je denken niet uit het oog verloren. De verlossing van de wereld hangt ervan af. Maar zien zal je niet, als je meent dat je onder dwang staat en als je toegeeft aan wrevel en verzet.

Dus zegt Jezus ons: ‘Ik probeer je er niet van te overtuigen dat ik gelijk heb en dat jij het mis hebt, noch probeer ik je ertoe te dwingen om deze concepten te geloven. Ik ben zo vriendelijke geweest als ik kan en heb je slechts gevraagd met me mee te gaan of je het nu gelooft of niet.’ Jezus probeert niet te bewijzen dat jij verkeerd bent en hij gelijk heeft. De enige reden om ons denken om te keren moet niet zijn omwille van hem, maar omwille van onszelf.  Als we dat deden zouden we ons beter voelen. Geluk is Jezus’ motivatie.

We zijn nu klaar voor een volgende stap zoals Jezus ons eraan herinnert dat hij ons tot nu toe niet veel structuur heeft opgelegd:

(2:1-5) Dit is de eerste maal dat we moeite doen om structuur aan te brengen. Begrijp dit niet verkeerd als een poging om dwang of druk uit te oefenen. Jij wilt verlossing. Jij wilt gelukkig zijn. Jij wilt vrede.

Motivatie wordt nu de focus. De motivatie van het ego is precies het tegenovergestelde van geluk. 

Iedereen zegt verlossing, geluk en vrede te willen, maar het is altijd ten koste van iemand anders, iets wat onvermijdelijk staat voor het denksysteem van het ego. Wanneer ik gelukkig ben dan moet ik iets van iemand anders krijgen en wanneer ik iets van iemand anders heb gekregen dan heeft die ander er nu minder van. Dit is de essentie van de speciale relatie, een uitdrukking die zelden voorkomt in het werkboek al wordt de haatdragende dynamiek ervan duidelijk door heel het werkboek weergegeven. Jezus probeert ons dus te zeggen om werkelijke verlossing te willen, wat wil zeggen dat we werkelijk verlost willen zijn van onze schuld. Dat we werkelijk gelukkig en vredig willen zijn.

(2:6) Dat alles heb je nu niet, omdat je denkgeest volkomen ongedisciplineerd is

Wanneer je dit in vraag zou stellen, bedenk dan gewoon eens hoe moeilijk het voor je is om rond te kijken en je te realiseren dat alles wat je ziet of alles waarop je reageert hier letterlijk niet is. Dat geeft een idee van de ongedisciplineerdheid van je denkgeest. Je kan nu heel aandachtig zijn en alles begrijpen wat er gezegd wordt. Maar het is nagenoeg zeker dat je binnen een aantal minuten, als het al niet binnen een aantal seconden zal zijn, teruggekeerd bent naar je oude manier van zijn: vasthouden aan grieven, van streek raken door iets en werkelijk geloven dat er geen verband bestaat tussen jouw gedachten en de beelden die je waarneemt.  Dat is wat Jezus bedoeld met ‘ongedisciplineerd’. Hij wijst niet met de vinger, maar zegt slechts: ‘Je moet herkennen dat dit waar is. Anders laat je mij niet toe jou te helpen.’

(2:6-8) en je geen onderscheid kunt maken tussen vreugde en verdriet, plezier en pijn, liefde en angst. Je leert ze nu van elkaar te onderscheiden. En groot zal waarlijk je beloning zijn.

Dit is een heel belangrijk thema in Een Cursus in Wonderen, zowel hier als in de tekst (vb. T. 7. X; T. 8. II; T. 19. IV. B. 12-15). Het is niet de eerste keer dat dit hiernaar verwezen wordt en het is ook niet de laatste keer. Het gaat recht naar de kern van Jezus’ poging om ons te motiveren zijn cursus te leren zodat we echt gelukkig en verheugd kunnen zijn. Wat ons normaal gezien vreugde en plezier brengt is dat we krijgen wat we willen. We denken dat liefde speciaalheid is - die aan onze behoeften voldoet – en we zijn er ons niet bewust van dat dit deel uitmaakt van het denksysteem van het ego en ons dus alleen maar schuld en pijn brengt.

(3:1) Het enige wat voor visie nodig is, is jouw besluit om te zien.

Het probleem is dat we niet willen zien en dat Jezus ons eerst moet helpen realiseren hoe zeer we dat niet willen want indien we door zijn ogen zouden kijken kunnen we niet langer iemand anders beschuldigen. Door zijn ogen kijken betekent weten dat de werkelijkheid niet dat is wat we buiten ons zien, maar zijn liefde voor ons, de weerspiegeling van de werkelijkheid van Gods Liefde.

Dus moeten we er ons bewust van zijn hoezeer wij die zekerheid - dat we gelijk hebben omtrent onze waarnemingen - niet willen opgeven, omdat we de zekerheid van dat wat we in ons zien niet willen opgeven: ons zondig en schuldig zelf; hoe pijnlijk dit zelfbeeld ook mag zijn, het is rechtvaardigt nog steeds mijn eigen bestaan.

(3:2-8) Wat je wilt is al van jou. Vat de geringe inspanning die van jou gevraagd wordt niet ten onrechte op als een teken dat ons doel van weinig waarde is. Kan de verlossing van de wereld een onbetekenend doel zijn? En kan de wereld verlost worden als jij niet wordt verlost? God heeft één Zoon en hij is de opstanding en het leven. Zijn wil geschiedt omdat hem alle macht in de Hemel alsook op aarde gegeven is. In jouw vastbeslotenheid om te zien wordt visie jou gegeven.

De taal in dit deel is duidelijk Bijbels: uitdrukkingen en beschrijvingen over Jezus uit het Nieuwe Testament. Hij is de Zoon van God, de opstanding en het leven en alle macht is hem gegeven in de Hemel alsook op aarde. Maar, Jezus zegt ons hier: ‘Ja dat klopt, dat is waar voor mij, maar dat geldt net zo goed voor jou. Bovendien kan de wereld niet gered worden als jij dat ook niet bent.’ Het is inmiddels wel duidelijk dat de wereld niet iets van buitenaf is. De focus bij Jezus ligt steeds op het innerlijke, op wat we denken. Nogmaals, we moeten gemotiveerd worden om anders te gaan denken en daardoor dus anders te gaan zien.

(4) De oefeningen voor vandaag bestaan erin jezelf er door de dag heen aan te herinneren dat jij wilt zien. Het idee van vandaag houdt tevens stilzwijgend de erkenning in dat jij nu niet ziet. Daarom verklaar je, wanneer je het idee herhaalt, dat je vastbesloten bent je huidige toestand in te ruilen voor een betere, een die jij werkelijk wilt.

Zo begint Jezus het proces om onze motivatie te veranderen – van schuld naar geluk.  We willen nu niet zien omdat we geloven dat visie ons pijn zal brengen. Alleen wanneer we leren inzien dat het ons geluk brengt zullen we bereid zijn om te veranderen weg van de vorm van het kijken met het ego.

(5:1-2) Herhaal vandaag het idee van deze dag minstens twee keer per uur, langzaam en met een positieve instelling en probeer dit elk half uur te doen. Raak niet van slag als je dit vergeet, maar doe echt je best om eraan te denken.

Jezus introduceert hier langzaam en liefdevol het allerbelangrijkste concept van zonde versus vergissing. Het idee van vandaag vergeten is geen zonde, maar eerder een vergissing of een fout die we willen corrigeren zodat we ons beter zullen voelen. Het is de zachte aanpak van Jezus ‘onderricht die de hardvochtigheid van het ego ongedaan maakt en waarmee hij ons een voorbeeld geeft van zachtmoedigheid voor al onze relaties.

(5:3-6) De extra herhalingen moeten worden toegepast op elke situatie, persoon of gebeurtenis die jouw vrede verstoort. Je kunt ze anders zien en je zult ze anders zien. Wat je verlangt zal je zien. Dat is de werkelijke wet van oorzaak en gevolg zoals die in de wereld werkt.

Wanneer we afscheiding, wraak, verraad of lijden zien dan is dat omdat we dat willen zien. Dit verlangen is de oorzaak, wat we zien is het gevolg. Jezus tracht ons te overtuigen om werkelijk anders te  willen zien.