Posts
(3:1-2) Dat is de
situatie waarin jij je nu bevindt. Het antwoord heb je, maar je bent nog
onzeker over wat het probleem is.
Alle studenten van Een Cursus in Wonderen zullen, wanneer ze
heel eerlijk zijn, zich realiseren dat een deel van hen niet volledig geloofd
wat Jezus ons hier leert. We kunnen het intellectueel wel aanvaarden, maar er
blijft toch een deel van ons vasthouden aan enige hoop dat we toch gelijk
hebben. Onze weerstand is een andere manier om het geloof uit te drukken dat
onze problemen iets anders zijn dan de beslissing van denkgeest om een individu
te zijn en daarom kunnen we de relevantie niet zien van het antwoord dat ons
gegeven werd.
(3:3-5) Er lijkt zich
een lange rij verschillende problemen aan je voor te doen en als er één is
opgelost, dient het volgende zich al weer aan en het volgende. Er lijkt geen
eind aan te komen. Er is geen moment waarop jij je volkomen vrij van problemen
en in vrede voelt.
Er is waarschijnlijk niet één persoon in deze wereld die
zich niet met deze uitspraken kan identificeren. We hebben allemaal problemen.
Bijvoorbeeld op het fysieke niveau hebben we honger en eten we, maar dat wil
niet zeggen dat we binnen twee uur niet weer honger zullen hebben. We ademen
diep in, maar een paar seconden later hebben we alweer behoefte aan een
ademhaling. We kunnen ziek zijn en daarvan genezen, maar op een of andere
manier weten we dat we weer ziek zullen worden en hier eventueel aan zullen
sterven. En dit gaat zo maar verder.
We hebben ook psychische problemen: vandaag hou je van mij,
maar zal je dat morgen ook nog doen? Ik kreeg een 10 voor mijn examen, maar zal
ik het de volgende keer ook zo goed doen? Ik kreeg promotie en loonsverhoging,
maar ben ik wel zeker van een vaste baan. Alles kan tot nu toe allemaal fijn
uitgewerkt zijn, maar wie kan mij vertellen dat dit in de toekomst ook zo zal
zijn?
Door boven het slagveld van het ego uit te stijgen en zijn
doel voor het lichaam en de wereld te overstijgen, begrijpen we dat het ego het
lichaam gemaakt heeft om ons een eindeloze reeks aan problemen voor te leggen –
fysieke als psychische – die elk om een oplossing vragen. Wat een enorme en
succesvolle afleiding van de denkgeest: van de bron van het probleem en de
oplossing voor vrede!
(4:1) De verleiding
problemen als legio te beschouwen is de verleiding het probleem van de
afscheiding onopgelost te laten.
Dit is opnieuw een belangrijke regel. We houden ‘het
probleem van de afscheiding onopgelost’ omdat dat ons afgescheiden zelf intact
houdt en dit beantwoordt aan het doel van het ego om onze individualiteit en
speciaalheid te handhaven. Gezien er maar één probleem is – het geloof dat we
afgescheiden zijn – verdedigen we ons tegen de oplossing ervan door een
oneindig aantal problemen te maken. Zoals de vorige les ons leerde, alle
problemen zijn een uitdrukking van een basis-grief en is een vorm van de
uitspraak die we in les 71 gezien hebben: ‘Wanneer dit anders was dan zou ik
gered zijn.’
(4:2-3) De wereld
lijkt jou een reusachtig aantal problemen voor te leggen, die elk een ander
antwoord vereisen. Deze zienswijze brengt je in een positie waarin jouw manier
van problemen oplossen noodgedwongen ontoereikend is en mislukking
onontkoombaar.
We kunnen ons allemaal vinden in dit gevoel van
onvermijdelijk falen. De wereld is gemaakt zodat we zouden kunnen falen door de
oorzaak van het falen buiten onze denkgeest te zoeken. Voortdurend geneigd zijn
problemen op te lossen die bestemd zijn om nooit opgelost te worden werkt
bijzonder frustrerend, dit vinden we ook terug in de passage over de tactiek
van het ego van zoek en vind niet:
De zoektocht die het ego
onderneemt is dan ook beslist tot mislukken gedoemd. En aangezien het bovendien
onderwijst dat het jouw vereenzelviging is, brengt zijn leiding jou tot een
reis die wel moet eindigen in wat jij als zelfvernietiging ziet. … Doe geen
poging jezelf te onderwijzen wat je niet begrijpt, en probeer geen doelen voor
het leerplan op te stellen waar die van jou onmiskenbaar hebben gefaald. Jouw
leerdoel bestond erin niet te leren, en dat kan niet tot een goed leerresultaat
leiden. Wat je niet geleerd hebt kun je niet overdragen, en deze aantasting van
het vermogen om te veralgemenen is een cruciale leerstoornis. … Ik heb gezegd
dat de regel van het ego luidt: ‘Zoek en vind niet.’ Vertaald naar de terminologie
van het leerplan betekent dit: ‘Probeer te leren maar slaag niet.’ … Als jij
probeert te leren hoe je niet moet leren, en je onderwijs ernaar streeft
zichzelf te ondermijnen, wat kun je dan anders verwachten dan verwarring? (T.
12. IV. 2:1-2; T. 12. V. 6:2-4; 7:1-3,5)
(5) Niemand kan alle
problemen oplossen die de wereld schijnt te bevatten. Ze lijken op zo veel
niveaus te liggen en in zulke wisselende vormen en met zo’n uiteenlopende
inhoud voor te komen, dat ze jou voor een onmogelijke opgave plaatsen.
Ontreddering en depressiviteit zijn onvermijdelijk wanneer je ze beziet.
Sommige duiken onverwacht op, net wanneer je denkt dat je de vorige hebt
opgelost. Andere blijven onopgelost onder een wolk van ontkenning en steken van
tijd tot tijd de kop op om je te achtervolgen, alleen om daarna, nog altijd
onopgelost, weer te worden weggestopt.
Dit omschrijft wat de wereld is. Het zou ons als studenten
van Een Cursus in Wonderen, ontzag moeten inboezemen dat we deze regels lezen
en weten dat ze waar zijn, maar toch hardnekkig het idee volhouden dat wij
gelijk hebben. Zo simpel kan het niet zijn, zeggen we. Wanneer we in de war
zijn dan kan dat zeker niet zijn omdat we onze individualiteit boven God hebben
gekozen, noch dat we Jezus weggeduwd hebben. We zijn van streek omdat iemand
anders iets zei, door iets wat net gebeurd is, onze arme opvoeding, onze
falende lichamen, enz., enz., enz. . Het is behulpzaam om te observeren hoe
snel we ten prooi vallen aan de verleiding van het ego. Echter, als we even teruggaan,
om dit punt nog maar eens aan te halen en we kijken objectief naar de aard van
de wereld en het lichaam, dan is het onmiskenbaar duidelijk dat depressie,
neerslachtigheid het enige antwoord is dat zinvol is. Ook al lijkt het erop dat
alles in ons leven lijkt te werken, uiteindelijke gaan we allemaal dood. Een
leven, dus, gespendeerd aan het oplossen van problemen, worstelend tegen de
onvermijdelijke geschillen die het ego voor ons heeft opgestapeld, is
uiteindelijk niets waard. Wat kan je meer depressief maken dan dat!
(6) Al deze
complexiteit is slechts een wanhopige poging om het probleem niet te zien en
dus niet toe te laten dat het wordt opgelost. Als je zou kunnen inzien dat jouw
enige probleem afscheiding is, ongeacht de vorm die het aanneemt, zou je het
antwoord daarop kunnen aanvaarden omdat je het belang ervan zag. Wanneer jij de
constante zag die onder al de problemen ligt waarmee je geconfronteerd lijkt,
zou je begrijpen dat je over het middel beschikt om ze allemaal op te lossen.
En je zou het middel aanwenden, omdat je inziet wat het probleem is.
Dit idee moet zo specifiek mogelijk geïntegreerd worden in je
dagelijkse bezigheden. Het probleem is niet de afscheiding in een of andere
abstracte zin; het is hier nu aanwezig in jouw verlangen jezelf afgescheiden te
zien van de Heilige Geest. Maak je oefenen zo persoonlijk mogelijk door het
principe dat de afscheiding het probleem is, toe te passen. Wanneer je ’s
ochtends wakker wordt en je voelt je niet goed is dat omdat je liefde weggeduwd
hebt – dat is wat afscheiding is. Je
kan duidelijk zijn over je verantwoordelijkheid en jezelf toch niets verwijten.
Deze niet-oordelende houding laat jou toe het antwoord te ontvangen en de
betekenis van het eerste principe van wonderen: wonderen kennen geen rangorde in moeilijkheid, te begrijpen.
(T. I. 1:1) Want elke probleem is hetzelfde – afscheiding
– elke oplossing is dezelfde – Verzoening.
Eén probleem, één oplossing. Je kan echter het antwoord niet ontvangen wanneer
je vervuld bent van schuld, oordeel en verwijt. Je kan het antwoord enkel
accepteren wanneer je voor jezelf weet dat je opnieuw de liefde van je
weggeduwd hebt, niet omdat je zondig bent, maar omdat je bang bent. Door de
vergeving van Jezus te kiezen laat je je door zijn liefde schoonspoelen,
waarbij hij je verzekerd dat je niets verkeerd hebt gedaan behalve dan het
lijden van jezelf.
Nogmaals, wanneer je deze les leest en de oefeningen doet,
wees dan in je praktiseren ervan zo specifiek mogelijk. Dit zal je helpen
inzien dat alles in je dagelijkse leven rechtstreeks van belang is voor je
verlossing en je vrede. Op die manier wordt je in toenemende mate gemotiveerd
om te oefenen en te leren.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten