Dagelijkse verwijzing uit de Verdwijning naar de Cursus

Het merkwaardige geloof dat er een deel van de stervende dingen is dat voor kan gaan, los van wat zal sterven, verkondigt niet een liefdevolle God en herstelt evenmin enige grond voor vertrouwen. Als de dood voor wat dan ook werkelijk is, dan is er geen leven. De dood ontkent het leven. Maar als er werkelijkheid is in het leven dan wordt de dood ontkend. Hierin is geen compromis mogelijk. Er is ofwel een god van angst of een God van Liefde. De wereld probeert duizend compromissen en zal er nog eens duizend proberen. Niet een kan er voor Gods leraren aanvaardbaar zijn want niet een zou er voor God aanvaardbaar kunnen zijn. Hij heeft de dood niet gemaakt want Hij heeft de angst niet gemaakt. Beide zijn voor hem even betekenisloos.
De ‘realiteit’ van de dood is stevig geworteld in de overtuiging dat Gods Zoon een lichaam is. En als God lichamen schiep dan zou de dood inderdaad werkelijk zijn. Maar dan zou God niet liefdevol zijn. Er is geen punt waar het contrast tussen de waarneming van de werkelijke wereld en die van de wereld van illusies scherper aan de dag treedt. De dood is dan inderdaad de dood van God als Hij Liefde is. En nu moet Zijn eigen Schepping wel voor Hem sidderen en beven. Hij is geen Vader maar een vernietiger. Hij is geen Schepper maar een wreker. Vreselijk zijn Zijn Gedachten en angstaanjagend is zijn beeld. Naar Zijn Scheppingen kijken betekent sterven.