Les 86 – Deze ideeën worden vandaag herhaald – deel 2

(3:1) Grieven koesteren is een aanval op Gods verlossingsplan. (72)

Jezus gaat hier een stap verder en introduceert het element ‘boosheid’ dat rechtstreeks het Verzoeningsplan aanvalt dat onze aandacht terug naar binnen richt waar het denksysteem van schuld en aanval van het ego ongedaan ontstaan is.

(3:2-4) Grieven koesteren is een poging te bewijzen dat Gods verlossingsplan niet werkt. Toch werkt alleen Zijn plan. Door grieven te koesteren weer ik dus mijn enige hoop op verlossing uit mijn bewustzijn.

De enige hoop op verlossing ligt in het aanvaarden van mijn totale verantwoordelijkheid voor de ellende die ik ervaar en die mijn oorspronkelijke keuze om een zondig en schuldig individu te zijn weerspiegelt waarvoor ellende en straf gerechtvaardigd is. In een waanzinnige poging om verlost te zijn van pijn kies ik er daarom voor de schuld te projecteren en jou hiervoor aan te vallen. Ik kan dus enkel verlost worden door terug te keren naar het keuzemakende deel van mijn denkgeest en zijn verkeerd genomen keuze te corrigeren. Wanneer ik echter boos ben en mijn oordelen rechtvaardig, handhaaf ik de werkelijkheid van het lichaam en van zonde, zowel van mij als van jou. Bovendien geloof ik bewust dat zonde niet in mij is en dat er geen denkgeest is – alles gebeurt slechts in een wereld van lichamen waar grieven werkelijk zijn en niet onder mijn verantwoordelijkheid vallen.

Door tegen Jezus te zeggen dat er iets niet klopt omdat ik niet in vrede ben, sta ik hem toe mij te leren wat mij in de war heeft gebracht een afgespleten deel is van mijn zelf: mijn schuld die ik ervaar door mij af te scheiden van de Liefde van God. Jezus helpt mij realiseren dat wanneer ik hiernaar kijk ik kies tussen mispercepties en verlossing en ik begin te begrijpen dat mijn waarneming het gevolg is van mijn keuze: de grieven van het ego of het wonder van de Heilige Geest. Het eerstgenoemde leidt mij steeds verder de wereld van schuld en aanval in, terwijl de laatstgenoemde mij naar de denkgeest leidt, het thuis van verlossing.

(3:5-6) Ik wil niet langer op deze waanzinnige manier verijdelen wat in mijn hoogste belang is. Ik wil Gods verlossingsplan aanvaarden en gelukkig zijn.

De pijn van mijn verkeerde keuzes zetten mij er uiteindelijk toe aan om deze waanzin niet langer te geloven en een andere keuze te maken: ik kies ervoor om gelukkig te zijn en niet om gelijk te hebben’ (T. 29. VII. 1:9) en ik ben blij en dankbaar dat ik verkeerd was’ (Wd1. 194. 15:4)

Kiezen voor geestelijke gezondheid te kiezen omdat ik gelukkig wil zijn, pas ik graag toe met deze specifieke toepassingen van het idee van vandaag:

(4:2-4) Ik maak een keuze tussen verkeerde waarneming en verlossing, terwijl ik hiernaar kijk.
Als ik hierin reden tot grieven zie, zie ik niet de reden voor mijn verlossing.
Dit vraagt om verlossing, niet om een aanval.

Ik leer nu dat alle omstandigheden in mijn leven, verleden, heden of toekomst, mij de mogelijkheid bieden te kiezen om anders te zien. Mijn problemen neem ik in mijn denken en mijn denken vindt zijn begin in de keuze voor of het ego of de Heilige Geest. De juist-gerichte keuze voor vergeving corrigeert het denken van het ego dat mij leidt naar onjuist-gerichte waarnemingen van grieven en aanval. Omdat ik er nu voor kies om gelukkig te zijn zie ik in alles reden voor vergeving en verlossing. Alleen wanneer ik wens om het lijden van mijn schuld te blijven ervaren, kies ik ervoor redenen te vinden voor mijn grieven. Maar zoals Jezus er ons gelukkig aan herinnert (bijv. T. 16. VI. 8:8) ben ik niet meer volledig waanzinnig en daarom vraag ik voor verlossing en niet meer voor aanval.

Nog een laatste punt, verlossing betekent niet dat ik jou verlos, de situatie of mijzelf. Ik verlos de situatie in mijn denkgeest door mijn denken te veranderen. Herinner je: Zoek niet de wereld te veranderen, maar kies ervoor jouw denken over de wereld te veranderen’ (T. 21. Inl. 1:7)