Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 10. De Heilige Geest



Het thema voor deze ochtend is de ‘Heilige Geest’. Zoals je weet is de Heilige Geest in de Christelijke traditie het derde lid van de Heilige Drie-Eenheid ‘Vader, Zoon en Heilige Geest’ en de Cursus maakt hiervan gebruik door te spreken over God als Vader, Christus als Zijn Zoon en de Heilige Geest als de Stem die spreekt voor God. Maar zoals ons op een aantal plaatsen in de Cursus wordt gezegd is de Heilige Drie-Eenheid zelf een illusie.
Uiteindelijk, zegt de Cursus in hoofdstuk 14.IV.1:7: ‘God is eerst en er bestaat geen tweede’. Er is ook een andere passage die het heeft over hoe Vader, Zoon en Heilige Geest één zijn, maar voor onderwijsdoeleinden heeft  Jezus ze opgesplitst.

Dus om te beginnen moeten we in de eerste plaats herkennen dat de Heilige Geest een illusie is. Doorheen de Cursus wordt Hij aangeduid als onze Leraar en vaak geïdentificeerd met de Correctie. Gezien er in de Hemel niets is dat nood heeft aan correctie, is er ook geen behoefte aan een Heilige Geest.

In feite, op het einde van het Handboek der Leraren in het deel ‘Verklaring der termen, het deel van de Heilige Geest, helemaal in het begin en op het einde (VvT.6)’ zegt Jezus heel duidelijk dat het hebben over de Heilige Geest als zijnde een Stem, en zelfs indirect over de Heilige Geest spreken, een illusie is. Vormloosheid kent geen vorm.
Maar de Heilige Geest kan het best omschreven, gedefinieerd of begrepen worden als de herinnering aan God of de herinnering aan de Liefde van God of de herinnering aan ons ware Zelf dat we met ons meegenomen hebben in de droom op het moment dat we in slaap zijn gevallen.

Maar gezien we in werkelijkheid niet in slaap gevallen zijn, maar, zoals de tekst ons herinnert en zegt: ‘We zijn thuis in God en dromen van ballingschap’ (T10.I.2:1),  is er geen behoefte om een herinnering te hebben. Er is geen behoefte aan een stem die ons herinnert aan wie we zijn terwijl we dromen.
Dus nogmaals, ik leg er de nadruk op dat de Heilige Geest in en van Zichzelf een illusie is.
Hij is duidelijk een bijzonder behulpzaam deel van de illusie, maar in de Hemel is er geen Heilige Geest.

Dus wanneer we in slaap gevallen zijn, of geloofden dat we in slaap gevallen zijn en de afscheidingsdroom begon, was het nodig dat er iets in de droom zou zijn dat ons kon wakker maken, iets binnenin de droom dat ons kan herinneren aan ons ware Zijn in de werkelijkheid. De Heilige Geest is de naam in de Cursus of het symbool dat de Cursus gebruikt voor die herinnering of die gedachte.

De Heilige Geest wordt ook gelijkgesteld met dat wat de Cursus het Verzoeningsprincipe noemt. Het Verzoeningsprincipe is het Antwoord op de gedachte, van het ego, dat de afscheiding werkelijk heeft plaatsgevonden. Het Verzoeningsprincipe zegt ons dat de afscheiding van God nooit heeft plaatsgevonden. 
Het is wanneer het er op leek dat het ‘nietig, dwaas idee’ van afgescheiden te zijn in de denkgeest van de Zoon van God opkwam, dat de Heilige Geest ons antwoordt en zegt: ‘Er is geen nietig, dwaas idee.’ In feite kan er ook geen enkel betekenisvol antwoord gegeven worden op het ‘nietig, dwaas idee’ behalve een vriendelijke glimlach of een vriendelijke lach die ons eraan herinnert dat het onmogelijke nooit is gebeurd.  De Heilige Geest is dus die herinnering of die gedachte.

Een andere manier om te begrijpen wat de Heilige Geest is, is dat de Heilige Geest werkelijk ons Zelf is, ons juist-gerichte Zelf dat lijkt afgescheiden te zijn zolang wij geloven dat we afgescheiden zijn van onze Bron. In die zin speelt de Heilige Geest dezelfde rol als Jezus doet. Jezus is evengoed een symbool. In het Handboek voor Leraren wordt gezegd dat de naam Jezus Christus maar een symbool is. Het is een symbool voor de Liefde van God die niet van deze wereld is. We kunnen dus zeggen dat we van Jezus kunnen spreken als een specifieke manifestatie of een symbool van de meer abstracte of niet specifieke aanwezigheid van die liefde die we de Heilige Geest noemen.

Op het laatst zal de Heilige Geest dus verdwijnen, net zoals op het einde Jezus zal verdwijnen wanneer we de Verzoening voor ons zelf herkend en aanvaard hebben. Herkennen dus dat de afscheiding nooit is gebeurd. Dan worden we zelf de Heilige Geest, dan worden wij Jezus, dan worden wij die Stem.

Er zal niet langer een Stem zijn in ons juist gerichte denken dat apart lijkt te zijn van ons en die inderdaad ons lijkt aan te roepen, ons te herinneren Wie we zijn. Dan zijn wij die Stem geworden en van dat ogenblik af verdwijnt Jezus of de Heilige Geest en wij als een afgescheiden persoonlijkheid, als een afgescheiden lichaam, als een afgescheiden zelf en verdwijnen terug in de Eenheid die ons geschapen heeft en de Eenheid die we nooit verlaten hebben.
Het doel van de Heilige Geest zal dan voltooid zijn. Hij heeft ons herinnerd aan Wie we zijn. Zijn vergevingslessen zullen onderwezen, geleerd en aanvaard zijn en dus is er niet langer behoefte aan Hem of aan dat wat Hij onderwijst. En nogmaals, van dat ogenblik af verdwijnen we allemaal in het Hart van God, die we zijn.