Thema's uit Een Cursus in Wonderen - 29 - Kerstmis



 

Een interessant fenomeen van Een Cursus in Wonderen is dat bij het opschrijven van de Cursus door Helen het op verschillende momenten de periode was van een feestdag en dan in het bijzonder rond Kerst, Nieuwjaar en Pasen. En wanneer die tijd naderde en Helen aan het schrijven was , wanneer deze periode dichterbij kwam, dan betrok Jezus dit, onafhankelijk van welk belangrijk thema hij toen behandelde en dit zowel in het Werkboek als in de tekst, en voegde dit samen met het symbolische van deze periode.

Zoals bijvoorbeeld in het begin van hoofdstuk 20 waar je verwijzingen terugvindt naar Pasen (de eerste paragraaf van dit hoofdstuk noemt ‘De Goede Week’) en tegen Kerstmistijd zijn er twee plaatsen waar dit gebeurt. Eén keer in het Werkboek, les 303: ‘De heilige Christus is vandaag in mij geboren’ en bijna op het einde van hoofdstuk 15.
Ik wou nu één van deze prachtige passage lezen die gerelateerd is aan Kerstmis.
Het is hoofdstuk 15, paragraaf XI, alinea 2:

‘Het teken van Kerstmis is een ster, een licht in de duisternis. Zie het niet buiten jezelf, maar stralend in de Hemel van binnen en neem het aan als teken dat de tijd van Christus is gekomen.’

Dit past heel mooi bij het thema van die paragraaf en dat hoofdstuk, dat de tijd van Christus werkelijk het heilig ogenblik is waarin geen offer is, waarin we tegen het ego kiezen en voor Jezus als onze leraar. En een belangrijk onderdeel van die keuze is herkennen dat er niets buiten ons is dat ons op één of andere manier zou kunnen raken; dat het licht van Christus niet iets is van buiten uit, dat de komst van Jezus in de wereld niet gezien moet worden als iets dat te maken heeft met de vorm of met de geboorte van een lichaam, maar dat de verschijningsvorm van dit grote symbool van de Liefde van de Hemel in wezen aanwezig is in onze denkgeest. Het is niet iets dat verschijnt en dan weer verdwijnt, maar de tijd van Kerstmis biedt ons de mogelijkheid ons te herinneren dat de tijd van Christus altijd aanwezig is. Het is er altijd, hier en nu.

Een belangrijk onderwerp van de Cursus is dat lineaire tijd een illusie is, er bestaat geen verleden en geen toekomst. Kerstmis is dus niet iets wat één keer, 2100 jaar geleden, heeft plaatsgevonden. Kerstmis is niet iets dat elk jaar weer komt als een tijd voor pakjes om te geven en te krijgen. Het staat echter als symbool voor het feit dat dit licht altijd schijnt in de duisternis van ons door het ego gevoede denken en de schaduw van de schuld die we werkelijk gemaakt hebben en die we projecteren op de wereld en op alle relaties in de wereld. Dat dit licht altijd straalt, dat de aanwezigheid van de Heilige Geest in onze denkgeest nooit weggegaan is.
En het is dus dit licht dat schijnt in de duisternis waar deze tijd ons doet aan herinneren. En naarmate we deze periode dus naderen - en alle drukte van Kerstmis en al het commerciële er omheen waar we allemaal nogal een afkeer van hebben - toch kunnen we deze Kersttijd gebruiken als een symbool voor de herinnering en als geheugensteuntje voor onszelf dat ondanks wat er zich in onze persoonlijke wereld afspeelt of in de wereld in het algemeen, dat dit licht altijd schijnt.

En er is niets, en dit is wellicht het belangrijkste aspect aan dit symbool, er is absoluut niets in deze wereld die dit licht van ons kan afnemen, behalve onze eigen keuze, onze eigen angst die denkt dat er een macht is groter dan de Hemel, dat er een macht is die groter is dan liefde en dat wij die macht zijn. Dat is de oorsprong van het geloof in de afscheiding, dit is het geloof in schuld, maar dit maakt allemaal deel uit van het bedrog van het ego.

De waarheid van deze kwestie is dat dit licht voor altijd blijft en nooit gedoofd kan worden door gelijk welke verkeerd genomen keuze.

Herhaaldelijk zegt de Cursus ons dat ons leven hier een droom is en dromen zijn geen werkelijkheid. En dus is het licht van Kerstmis, dat in onze denkgeest schijnt, het licht dat voorbij de droom ligt, het is de liefde die voorbij alle angst ligt, alle schuld, haat, pijn, lijden en dood die zo kenmerkend is voor onze wereld.

Deze tijd biedt ons dus een herinnering voor onszelf aan, ongeacht wat er ook gebeurt in onze persoonlijke wereld, dat we steeds die liefde, vrede en hoop van Kerstmis kunnen vinden. Het is de hoop die werkelijk een einde maakt aan de realiteit van ons wezen. Het is de hoop die ons zegt dat, ongeacht wat er gebeurd, er is altijd licht op het einde van de tunnel, er is altijd een licht die schijnt in de duisternis en het is dit licht die de ware betekenis is van Kerstmis.