Dag 13 van de reis door het werkboek van een cursus in wonderen

Verslaafd raken aan het werkboek

Een volgend punt in verband met het werken met het werkboek is dat sommige studenten na een jaar waarin ze elke dag de les hebben gedaan een soort leegte ervaren. Als gevolg hiervan willen zij het werkboek opnieuw doen. Ze doen het een tweede jaar, maar voelen opnieuw dezelfde leegte en willen het dus nog eens doen en voor ze het in de gaten hebben zijn ze verslaafd geraakt aan het werkboek.

Je zou nu kunnen stellen dat het beter is om hieraan verslaafd te zijn dan aan drugs, maar het is verslaving, dezelfde verslaving aan schuld, alleen is hier de ervaring anders. Een verslaving bevestigt een tekort bij zichzelf dat door iets buiten zichzelf opgevuld moet worden. Terwijl er natuurlijk niets verkeerd is om het werkboek gedurende veertig jaar steeds opnieuw te doen is het wel zo verstandig om een stap achteruit te zetten en naar het verslavingsproces te kijken dat zegt dat als jij je 'ochtendding' niet gedaan hebt er iets mis zal gaan. 

Er is, nog eens, niets mis met het telkens opnieuw doen van de lessen wanneer jij je daar goed bij voelt, maar denk eraan dat men zich met drugs ook voor een periode goed voelt. Telkens wanneer je voelt dat je niet zonder ‘dit’ kan leven – wat ‘dit’ dan ook mag zijn, ook wanneer het dit boek is – ben je betrokken in een speciale relatie.

Er is die heel belangrijke zin in les 189 die zegt: vergeet deze wereld, vergeet deze cursus en kom met volkomen legen handen tot jouw God (Wd1.189.7:5).

Het doel van de Cursus is dat hij overbodig wordt. Dat zal nu niet direct gaan gebeuren, maar het is wel het doel ervan. Er is niets mis als je zou vinden dat je aan de Cursus verslaafd bent, maar wees je hier wel bewust van en weet dat je verslaafd bent als je niet zonder kunt.

Een cursus in wonderen, met zijn drie boeken, is nog steeds iets buiten ons.  Het doel van de drie boeken is ons te leren te vertrouwen op wat binnen in ons is en dat is de Liefde van God die we ervaren via Jezus of de Heilige Geest.

Het is nodig om jezelf in de gaten te houden niet verslaafd te raken aan de Cursus. Het is belangrijk je hiervan bewust te zijn. Dat geldt voor elke student van de Cursus. Dit wil niet zeggen dat je na al die jaren nog steeds geïnspireerd kunt zijn door sommige lessen of gebeden. Vele wonderlijke passages en gebeden bieden een inspirerende hulp wanneer jij er nood aan hebt en zijn een van de meest waardevolle aandelen van de Cursus. Dit is niet het probleem. Het probleem is de behoefte die grenst aan verslaving waarbij je gelooft dat er zonder de Cursus iets ontbreekt in jou.

Het doel van Een Cursus in Wonderen is ons te oefenen in het weten dat wij 24 uur per dag in verbinding zijn met de Heilige Geest. De drie boeken bieden ons de mogelijkheid te leren bewust te zijn van deze Aanwezigheid. We hebben niets anders nodig dan gedurende de hele dag Zijn Liefde te voelen. Dat is het verschil tussen een leraar en een vergevorderde leraar van God. De leraar van God, zoals omschreven in het Handboek voor Leraren, instructie 16: ‘Hoe behoort een leraar van God zijn dag door te brengen’ is diegene die nog steeds behoefte heeft aan structuur en rituelen. De vergevorderde leraar heeft hier niet langer behoefte aan omdat de Heilige Geest als het ware die structuur en rituelen is.

Je kan misschien wel denken dat er niets mis is om tijdelijk verslaafd te zijn. Het probleem echter is – en dat is het probleem met elke verslaving en speciaalheid – dat je niet beseft of niet weet dat het hier om speciaalheid gaat en je daardoor ook niet beseft dat je verslaafd bent. Met andere woorden, je gaat met deze Cursus aan de slag en omdat het zo’n ‘heilig boek’ is en je trouw elke dag, jaar in en jaar uit, je werk ermee doet, bent jij je niet bewust van je afhankelijkheid eraan. Je realiseert je niet dat je het niet kunt opgeven . Het wordt echter anders als je kan toegeven en zeggen: ‘Ja, ik ben verslaafd omdat ik bang ben alleen te zijn.’ Dan ben je eerlijk. Het probleem echter is wanneer je denkt dat je iets ‘heiligs’ doet en dit niets anders is dan een vorm van speciaalheid van het ego.

In weerwil van wat ik daarnet nog zei is het, als deel van het hele proces, wel nodig om een speciale relatie met de Cursus te vormen, maar wees je bewust van je verslaving en ga er doorheen op weg naar de liefde die voorbij die verdediging ligt.

Het doel van de Cursus is in te zien en toe te staan dat we afhankelijk zijn van Jezus, dat we voor hem  kiezen als onze gids in plaats van voor het ego. Op het einde van de reis zullen we ons realiseren dat hij niet langer onze leraar is omdat we geworden zijn zoals hij. Dat gelukkig moment komt, maar tot dan is het nodig dat wij onze speciale relatie met Jezus en onze afhankelijkheid van hem en zijn cursus, inzien. Het is een uitdaging te weten dat dit tijdelijk is en geen eeuwigdurende regeling. 

(wordt vervolgd)