Les 341 ~ Ik kan slechts mijn eigen zondeloosheid aanvallen en alleen die is het die mij geborgen houdt. Met toelichtend commentaar via Tina Spalding.

 

Jullie zijn inderdaad gezegende wezens.

Deze taal is soms moeilijk te begrijpen want wat is jouw zondeloosheid? Wel, jouw zondeloosheid is precies dat.

Als je vanaf de andere kant van de sluier zou kijken naar je leven zou je kunnen zien dat er in feite nooit iets is gebeurt. Je zou zien dat iets negatief niet leeft.

Maar op het slagveld voelt zonde echt aan, de moord, verkrachting, het suïcidale gevoel, voelt echt aan.

Maar als je eenmaal vergeving beoefent, wat dus wil zeggen dat jij jezelf vergeeft, dat jij jezelf als zondeloos beschouwt zie je dat je nooit iets verkeerd hebt gedaan. In de ogen van God bestaat het niet. God kent geen zonde. God ziet de liefde die er altijd is, was en altijd bij je zal zijn.

Dus als je met dat soort liefde naar jezelf begint te kijken verdwijnt het verleden en ook je zonden. Ze verdwijnen volledig uit je gedachten. En ook alle zonden waarvan jij denkt dat de ander tegenover jou heeft begaan, je vergeeft en ze verdwijnen.

En welk bewijs heb je nog meer nodig dan dat dit allemaal in je hoofd plaatsvindt, dat het zich allemaal afspeelt in je geest. De schuld, de schaamte, het lijden, het speelt zich allemaal af in je geest.

Maar jij hebt het vermogen om het te stoppen door jezelf te vergeven, jezelf toe te staan het mooie, heilige wezen te zijn die vrij is, levend van moment tot moment, in vreugde, creërend, uitbreidend en liefhebbend.

Ik ben diegene die je kent als Jezus en ik zal morgen weer tot je spreken.